วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เล่มที่ 1 ตอนที่ 3 คำขอร้องของครูฝึก (The Instructor’s Request)

เล่มที่ 1 ตอนที่ 3  คำขอร้องของครูฝึก (The Instructor’s Request)
.
.
.            
วีด  เดินไปที่น้ำพุ  ตักน้ำเติมกระติกของเขา จากนั้นมุ่งหน้าไปสู่ร้านของแกะสลัก   ท้องถนนเต็มไปด้วยผู้เล่นและ NPCs
เป็นความจริงที่ว่า นี่เป็นครั้งแรกของ วีด ที่ได้เดินชมวิวไปตามถนน
"ต้องการพระหนึ่งคน  เลเวล 17 ขึ้นไป"
"เฮ้ พวก   พวกเรากำลังจะไปลุย ดันเจี้ยนถ้ำลาซก(Cave Lasok)  ใครอยากไปด้วยบ้าง?"
มีผู้เล่นอยู่บนถนนจำนวนมาก  แต่ไม่มีใครสนใจ  วีด    แต่เขาไม่ใส่ใจ  
ชุดที่เขาสวมอยู่นั้นเป็นชุดนักเดินทาง  ไม่มีแม้กระทั่งเกราะอก   ซึ่งทำให้เห็นว่าเขาไม่ได้ไปทำแม้กระทั่งเควสต้นๆ ในช่วงสี่สัปดาห์ ก่อนจะออกจากป้อมปราการ

                วีด เดินเข้าไปในร้านขายของแกะสลัก ที่อยู่ท่ามกลางร้านจำนวนนับไม่ถ้วนที่ดำเนินกิจการโดย ส่วนกลางของอาณาจักร โรเซนไฮม์ แสดงให้เห็นว่าร้านแกะสลัก มี สถานะที่พิเศษ...
                ผู้เล่นธรรมดาเกือบทั้งหมด แทบจะจำไม่ได้ว่าร้านขายของแกะสลักตั้งอยู่ส่วนไหนของโลก เพราะมันไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา      แต่ร้านขายของแกะสลักตั้งอยู่ทางด้านขวาของร้านเพชรพลอย  ณ  ศูนย์รวมของเส้นทาง  มันคือหนึ่งในร้านที่มีอยู่ไม่กี่ร้านที่หญิงสาวชั้นสูงจะแวะเวียนเข้าไป

*กริ๊ง*
"ยินดีต้อนรั-- อะไรนำเจ้ามาที่นี่ คนแปลกหน้า?"
                   เถ้าแก่ของร้านต้อนรับลูกค้าใหม่ด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน จนกระทั่งเขาเห็นชุดของ วีด ซึ่งทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนโทนเสียงของเขาในทันที
วีด มองไปรอบๆ  พบว่าที่นั่นมีแต่เขาคนเดียว  ไม่มีลูกค้าคนอื่น
ร้านช่างเหล็ก หรือร้านของชำมักจะได้รับความนิยมเสมอ   แต่ร้านของแกะสลักนั้นในวันหนึ่งบริการลูกค้าจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น


อย่างไรก็ดีรายได้ของร้านก็ไม่แพ้ร้านช่างเหล็ก เพราะ ของแกะสลัก--ประติมากรรมเหล่านั้น ถูกขายในราคาที่แพงมาก

วีด จัดคอเสื้อของเขาเล็กน้อย และถามอย่างสุภาพ
"ผมมาที่นี่เพื่อที่จะหาคำตอบของปัญหาที่กวนใจผมอยู่ครับท่าน"
"เจ้าต้องการถามคำถามข้างั้นหรือ  เจ้าคนแปลกหน้า?"
" ครับ  ถ้าท่านจะสละเวลาเล็กน้อ---"
"ข้ายุ่งอยู่  เจ้าไปซะเถอะ"
        เจ้าของร้านปฏิเสธเขาทันที    เสียงของเขาดูรำคาญ   ... ค่าชื่อเสียงของ วีด คือศูนย์ อีกทั้งสำหรับเจ้าของร้านแล้ว เขาก็คือคนแปลกหน้า  ดังนั้น เจ้าของร้านจึงมีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้น
วีด  ยิ้มอย่างนุ่มนวลแทนที่จะโกรธเคือง
"ครับ  ไว้ผมจะมาใหม่ภายหลัง"  เขาตอบ
"บาย"    เจ้าของร้านกล่าว
วีด  ค่อยๆเดินไปที่ประตูทางออกอย่างช้าๆ  จากนั้นเขาค่อยๆสังเกต รูปปั้นที่วางอยู่บนตู้โชว์
"ยอดเยี่ยมอะไรอย่างนี้!" วีด อุทานเสียงดัง
" ความสง่างามของรูปปั้นนี้มัน ช่างดึงดูดวิญญาณผมยิ่งนัก     ท่านเตรียมสิ่งนี้ไว้สำหรับพระราชวัง โรเซนไฮม์งั้นรึ?"
เจ้าของร้านทำอะไรไม่ได้นอกจากสนใจสิ่งที่  วีด กำลังพูด
"ชิ้นไหนรึ ที่เจ้ากำลังพูดถึง คนแปลกหน้า?"
"อินทรีสองหัว ที่ทำจากทองชิ้นนี้ครับ   ผมไม่คิดเลยว่าใครจะปั้นผลงานอย่างนี้ได้          ผมรู้สึกถึงความยอดเยี่ยมของฝีมือของช่างคนนี้ได้เลย  สง่างามจนเหลือจะกล่าว   มันช่างเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ จนผมเกือบจะนึกว่ามันเป็นของอินทรีของจริงเลย  ...อา    ผมช่างโชคดีที่ได้เข้ามาที่นี่   ร้านนี้ช่างเต็มไปด้วยของชั้นยอด   ของพวกนี้เปิดหูเปิดตาผมให้รู้ถึงความสวยงามดุจส่งจากสวรรค์มาสู่โลก"
เจ้าของร้าน รู้สึกว่า คำพูดของ เขาช่างน่าฟังนัก
"เจ้าสนใจในศิลปะการแกะสลักงั้นรึ นักเดินทาง?"

" ผมคิดเช่นนั้น   ผมแค่หวังว่าจะได้รู้สึกถึงความสงบของจิตใจเมื่อได้มองงานประติมากรรมที่ยอดเยี่ยม และจิตวิญญาณของผมปรารถนาที่จะได้เป็นชิ้นส่วนเล็กๆของความงดงามที่สิงสถิตย์อยู่ในงานนั้นๆ"
"มานั่งนี่สิ   เจ้าอาจจะเป็นเพื่อนคุยที่ช่วยให้ข้าหายเบื่อได้"
"ขอบคุณครับ"
"เจ้าต้องการกาแฟสักถ้วยไหม?"
"ต่อให้ท่านใจดีถึงขนาดบริการผมด้วยน้ำผสมน้ำผึ้งเย็นๆ   สำหรับผมนั้นแค่น้ำเปล่าสักถ้วยก็พอแล้วครับ"
"แน่นอน!  สบายมาก ข้ามีอยู่แล้ว"
                วีด ดื่ม น้ำผสมน้ำผึ้งที่ชงโดยเจ้าของร้าน   มันช่วยคลายความเหนื่อยล้าตลอดสามสัปดาห์ที่ผ่านมาได้มาก
"เอาล่ะ   บอกข้าซิ ว่าอะไรกันที่รบกวนเจ้าอยู่" เจ้าของร้านพูด
"ได้ครับ  แต่ว่าท่านช่วยกรุณาอธิบายเกี่ยวกับ รูปปั้นบนตู้โชว์ให้ผมฟังสักเล็กน้อยได้ไหม?    ผมมีธุระเล็กน้อยที่ต้องอาศัยคำแนะนำของท่าน แต่มันก็ไม่เร่งด่วนเท่ากับการได้มองดูผลงานชิ้นเอกชิ้นนี้หรอกครับ"  วีด กล่าว
" เจ้าจะดูเท่าไหร่ก็ได้ตามที่เจ้าต้องการ  เรซองเดเธีย ( Raison d'etre)   เป็นรูปปั้นดีที่สร้างความพอใจให้กับผู้ที่มองเห็นค่าของมัน"
เจ้าของร้านยิ้มให้  วีด ด้วยความพึงพอใจ
วีด รู้สึกว่า  ค่าความเป็นมิตรเพิ่มขึ้นจนเริ่มจะถึงขั้นของความเป็นเพื่อนสนิท

               วิธี ที่ วีด เลือกใช้นั้น ไม่สามารถใช้ได้กับร้านที่ไหนนอกจากร้านของแกะสลัก   ร้านที่ขาดแคลนคนมาเยี่ยมชมและห่างไกลจากความสนใจของสาธารณชน
             เช่น สมมติว่าคุณลองไปกล่าวขอเดินดู ไอเทมหลายๆอย่างในร้านของชำ   วินาทีต่อมา คุณจะถูกเตะออกจากร้านแน่
ต่อให้วีด กล่าวชมรูปปั้นบนตู้โชว์มากมายขนาดไหน  แต่เขามีแนวคิดของเขาเอง
'เราไม่คิดว่า ทักษะการแกะสลักจะช่วยทำเงินได้'
ราคาที่แพงที่สุดของรูปปั้นที่โชว์อยู่ คือ 30 เงิน
รูปปั้นที่มีคุณภาพจะถูกสร้างจากหิน ไม่ก็ไม้ที่หายาก   ทั้งๆที่ สำหรับเหล่านักศิลปะนั้น ตัววัตถุดิบราคาแพง ไม่ได้มาเป็นอันดับแรก
เพราะมันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า แกะไม้หรือ สลักหิน


วีดรู้ว่า  บางทีอาจจะทำเงินได้ ถ้าสามารถสร้างรูปปั้นสิงโตยักษ์ หรือ รูปปั้นทองแดง  แต่เขาไม่โง่ที่จะถูกหลอกด้วยโอกาสเพียงเล็กน้อยที่ยากจะเป็นจริงนั้น
ขุนนางที่มีเงินมากมาย แบบไหนกันที่จะสั่งรูปปั้นใหม่ๆทุกปี?    
เขาจำเป็นต้องก้าวไปถึงจุดสุดยอดของทักษะการแกะสลักเพื่อที่จะได้ประโยชน์จากมันอย่างเต็มที่    การแข่งขันที่มีน้อยย่อมทำให้มั่นใจได้ว่าไม่จำเป็น
ต้องใช้ความพยายามมากเกินไปในการเป็นสุดยอดในธุรกิจนั้นๆ
อย่างไรก็ตาม มันเป็นช่องโหว่ของตลาดที่เล็กเกินไปที่จะหวังพึ่ง
วิธีที่ชัวร์ที่สุดในการหาเงิน คือมุ่งเป้าไปที่ ผู้เล่นคนอื่น    ลูกค้าที่มีความสามารถ  พวกเขามักจะเพิ่มเลเวลและจะต้องการอุปกรณ์ที่ดีกว่าขึ้นเสมอๆ
อาวุธที่ดี  เครื่องป้องกันที่แข็งแกร่ง    กำไลธาตุ และแหวน เป็นที่นิยมในเหล่าผู้เล่น   แต่รูปปั้นไร้ค่าสำหรับพวกเขา ยกเว้นบางกรณี
"เสียเงิน   เสียเวลา"
จุดประสงค์หลักของ  วีด ที่เล่นเกมนี้ คือเงินๆๆๆ  เท่านั้น
วีด  มองไปรอบๆตู้โชว์เป็นครั้งสุดท้ายและให้คำนิยามกับทักษะแกะสลักว่า
'ทักษะนี้ ไร้ค่า'

****************************

วีด นั่งตรงข้ามกับเจ้าของร้าน
"เอาล่ะ เจ้ากำลังมองหาอะไร?"    เจ้าของร้านถาม
"ผมสนใจเกี่ยวกับเรื่องในอดีตนิดหน่อย  คือว่าผมได้ยินมาว่ามีคนที่สามารถ สลักแสงจันทร์ได้ในพระราชวังเมื่อห้าสิบปีก่อน  ผมอยากรู้ว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า"   วีด กล่าว
"โอ้  เหตุการณ์นั้นเอง  มันเป็นเรื่องในตำนานที่ถูกเล่าขานมาต่อๆกันในนักประติมากรรม   ข้าก็เคยได้ยินจากลูกค้าที่เชื่อถือได้คนนึงใน พระราชวัง"




วีด  คิดว่าการแกะสลักแสงจันทร์ นั้นเป็นไปไม่ได้  ก็แค่ตำนานของเมือง   แต่เจ้าของร้านของแกะสลัก ยังรู้ข่าวลือซึ่งครูฝึกในหอฝึกตนอยากรู้
*ติ๊ง*
ภารกิจเสร็จสิ้น!

ข่าวลือเกี่ยวกับช่างแกะสลักลึกลับซึ่งเคยปรากฎตัวที่พระราชวัง
ข่าวลือซึ่งลอยมาถึงหูของครูฝึกเกิดขึ้นจริง   นักแกะสลักผู้สลักแสงจันทร์   และมันรู้กันอย่างกว้างขวาง  ถึงกระนั้นก็ยังเป็นความลับที่รู้กันในชาวเซราบอร์ก  ดังนั้นมันจึงยังคงเป็นปริศนาว่าเขาสลักแสงจันทร์ได้อย่างไร
รางวัลของภารกิจ : กลับไปหาครูฝึกเพื่อรับมัน

วีด ยิ้มกว้าง
อย่างไรก็ตาม  มันก็ยังคงเป็นภารกิจที่มีความยากต่ำที่สุด คือระดับ E    อย่างไรก็ดีแม้ เขาจะทำมันสำเร็จด้วยการเป็นเพื่อนกับเจ้าของร้าน  แต่มันก็ยังคงต้องอาศัยเล่ห์เหลี่ยมอยู่ดี
ตอนนี้ภารกิจเขาเสร็จสิ้นแล้ว  ก้าวต่อไปคือกลับไปที่หอฝึกตนและรับรางวัล...แต่เขาก็ยังคงสงสัย
"แต่ข้าก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า  เขาสลักแสงจันทร์ได้อย่างไร"
"ลูกค้าจากราชสำนักไม่ได้บอกท่านงั้นรึ"
"ฮืมมมม   พวกเขาข้ามเรื่องนี้ไปและปฏิเสธที่จะบอกความลับนี้กับข้า  พวกเขาพูดว่าราชินี เอเวนแห่งโรเซนไฮม์ (Evane of Rosenheim) เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้   โอ้หวังว่าท่านคงหลับอย่างเป็นสุข
เพื่อที่ความสงสัยของข้าจะได้ถูกเติมเต็ม
รบกวนเจ้าช่วยเป็นธุระ  ค้นหาความจริงได้หรือไม่ ?"

อดีตของนักแกะสลัก(The Sculptor’s Past)
มีข่าวลือว่า ราชินีเอเวนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมื่อครั้งนักแกะสลักปรากฎตัวในพระราชวังแกะสลักแสงจันทร์      เจ้าของร้านขายของแกะสลัก ใคร่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา
ระดับความยาก : E
คำเตือน :  ถ้าคุณถูกพบว่ากำลังสืบหาเกี่ยวกับข่าวลือนี้   คุณจะถูกมองว่าเป็นศัตรูจากราชองครักษ์

วีด กำมือแน่นด้วยความตื่นเต้น
'นี่มันภารกิจต่อเนื่อง' (Serial Quest)
แม้ระดับของเควสจะต่ำจนน่าเศร้า แต่ระดับของรางวัลนั้นไม่เป็นเช่นนั้น  ในกรณีของเควสต่อเนื่องนั้น ยิ่งผ่านเควสไปเรื่อยๆ ระดับก็จะยากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้น เกือบทุกเควสต่อเนื่องดูเหมือนจะยากเกินไปสำหรับเลเวลของ วีด  ในการที่จะผ่านมัน
สิ่งที่ วีด ทำได้ตอนนี้คือ เควสภายใน ที่แค่ถามไปเรื่อบๆและเก็บข้อมูลจากผู้คน
"ผมยังไม่ค่อยมีความสามารถ  น่ากลัวว่าจะไม่ควรคู่กับภารกิจของท่าน"   วีด กล่าว
"ข้ามั่นใจว่าเจ้าเหมาะกับภารกิจนี้  ความรอบคอบของเจ้าจะนำไปสู่เส้นทางที่ปลอดภัย"  เจ้าของร้านกล่าว
"ถ้าท่านพูดอย่างนั้น    ผมก็ขอรับมันด้วยความเต็มใจ" วีด พูด
คุณยอมรับภารกิจ
"ขอบใจมากท่านนักเดินทาง... นักร้อง(Bard) มักจะเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องในสมัยก่อน   และมีข่าวแว่วมาว่า มีนักร้องคนหนึ่งที่เจ้าควรไปถามเกี่ยวกับราชินีเอเวน  
แต่ระวัง  เรื่องนี้อ่อนไหวมาก  ดังนั้นเจ้าไม่ควรสร้างปัญหาที่จะนำไปสู่เรื่องที่อาจจะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียของราชวงศ์ "
วีด ผิวปากเบาๆ แล้ว  มุ่งหน้าไปที่ผับ ตรงข้ามกับถนน...

************************

"สวัสดียามบ่ายค่ะ"  สาวเสิร์ฟเอ่ยทักทาย

วีด มองไปรอบๆเพื่อ  หานักกวี   ซึ่งจำต้องมีเงื่อนไขบางอย่าง
อันดับแรก เขาต้องคัด ผู้เล่นที่เป็นนักกวีออกไป เพื่อจะได้หาคนที่ถูกต้องได้
มันเป็นการยากที่จะหาผู้เล่นที่จะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในพระราชวังเมื่อครึ่งศตวรรษก่อน     วีด จึงต้องหาคนเมืองนี้แต่กำเนิด  ยิ่งแก่ยิ่งดี
ไม่ว่าเขาจะร้องเพลงเพราะหรือไม่    กวีแก่ มีประโยชน์ในเรื่องซุบซิบอยู่แล้ว
วีด   เดินดูอยู่หลายผับจนกระทั่งเขาพบนักกวีที่เขาคิดว่าน่าจะใช่
นักกวีวัยกลางคน อายุประมาณสี่สิบกว่า  เต็มไปด้วยประสบการณ์
โป๊ะเชะ  วีด เอามือกระทบกัน และเข้าไปหานักกวีคนนั้น
"ขอบคุณท่านมากสำหรับบทเพลงที่ไพเราะ    ขอโทษที่มารบกวนท่าน  แต่ผมอยากถามอะไรสักเล็กน้อย... ท่านรู้เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าสิบปีก่อนในพระราชวังแห่งโรเซนไฮม์หรืิอไม่?"
นักกวีแบมือออกมาข้างหน้า
วีด ไม่พลาดสัญญาณที่ส่งออกมานี้
เขาขมวดคิ้วในทันที  แต่ปากของเขาเหมือนรู้หน้าที่ว่าทำอย่างไรจะไม่เสียเงิน
"เสียงของท่านช่างมีเสน่ห์  ข้ายอมรับในพรสวรรค์ในการเขียนเพลงของท่าน  ไม่ว่าจะคำร้องหรือทำนอง  ยิ่งไปกว่านั้น การเล่นเครื่องดนตรีของท่านยิ่งน่าดึงดูดใจยิ่งนัก....."


"....."
"ผมพนันได้เลยว่า ท่านหักอกหญิงสาวในเมืองนี้มามากมายในสมัยที่ท่านยังหนุ่มเเน่นและขึ้นถึงจุดสุงสุดของนักกวี  แน่นอน ผมไม่สงสัยเลยว่าท่านยังคงขโมยหัวใจของหญิงสาวได้อยู่  สำหรับนักกวีแล้ว  การผจญภัยและความโรแมนติกคือทุกสิ่ง   ผมชอบนักความโรแมนซ์เนี่ย"
มือของนักกวียังคงอยู่ที่เดิม
นักกวีกล่าวออกมาทันทีว่า
"ข้าเหนื่อยหน่ายกับคำเยินยอถูกๆจากคนอย่างเจ้าแล้ว คนต่างถิ่น   เอาเงินมา  ไม่งั้นก็ไสหัวไปซะ"
วีด พ่ายแพ้ในทันที
'หรือว่าเราควรเลิกภารกิจแค่นี้ดี ? นอกจากนั้นต่อให้เราเลิกภารกิจก็ไม่ถูกลงโทษซะหน่อย...แต่ว่า บางมีภารกิจนี้อาจจะให้รางวัลดีๆ ตอนหลังก็ได้  ถ้าถึงตอนนั้นเราคงเสียใจทีหลัง...'
สองเหรียญเงิน!
มีเหรียญเงินสองเหรียญในกระเป๋า  เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ครูฝึกให้เขาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในเควสก่อน
นักกวีหยิบเงิน สองเหรียญไปจากมือ วีด
มันเป็นความผิดพลาด!   ที่เขาลืมแลกมันเป็นเงินหน่วยเล็กกว่านี้
'ไม่อยากจะเชื่อ  เราทำเรื่องผิดพลาดแบบไม่น่าให้อภัย'   เขาบอกกับตัวเอง
วีด ตัวสั่นไปด้วยความเจ็บปวดและหดหู่
" ฮึ่มมม  นี่เป็นความลับ  เจ้าต้องอย่าบอกใครนะ"   นักกวีกล่าวเบาๆให้เขาได้ยิน
"ราชินีเอเวนกับนักแกะสลัก   เคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน ตั้งแต่ที่พวกเขายังเด็ก"
"ท่านหมายความว่ายังไง  ความสัมพันธ์ใกล้ชิด...?"   วีด ถาม
"เจ้าโง่   ความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างหญิงชายก็มีอยู่เรื่องเดียว  ความรักไงล่ะ"
"เช็คพ้อย"
ตอนนี้ วีด  รู้แล้วว่าทำไมความจริงที่เขาอยากรู้ เกี่ยวกับข่าวลือทำไมต้องเป็นความลับจากราชวงศ์
ถ้าชื่อของราชินีรุ่นก่อนถูกลือในเรื่องเสียๆหายๆ  ราชองครักษ์คงทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาเกียรติของเธอ

นักกวีมองไปรอบๆผับ และกระซิบเพิ่ม  
"พวกเขาเกิดในหมู่บ้านเดียวกัน และโตมาด้วยกัน  เด็กผู้ชายชื่อ ซาฮัป (Zahab)
เด็กผู้หญิงมักจะสวมเครื่องประดับที่เด็กชายทำขึ้นเสมอๆเมื่อครั้งยังเล็ก   ด้วยความฝันว่าสักวันเธอจะได้เป็นภรรยาของเขา   แต่โชคชะตาเล่นตลกกับพวกเขา  เด็กหญิงถูกเลือกให้เป็นคนรับใช้ของราชวงศ์ และเด็กชายจากเธอไป แต่ท้ายที่สุดพวกเขามีสัญญาต่อกัน"
"สัญญาอะไรรึ ผมถามได้หรือไม่?" วีด ถามด้วยความสงสัย
"ซาฮัป  สัญญาว่าจะให้เด็กหญิง ได้เห็นรูปปั้นที่สวยงามที่สุดในโลก"
"ผมคิดว่า เขาคงทำไม่ได้ จากนั้น ราชินีคงได้รูปปั้นตัวเองที่สวยงามแทน"
"ไม่ใช่   เขารักษาสัญญา   หลายปีต่อมา  ซาฮัป ปรากฎตัวขึ้นในฐานะแขกของราชวงศ์    เล่ากันว่า  ผลงานของเขา เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดเหมือนหลุดมาจากสรวงสวรรค์ "
"ถ้างั้น   รูปปั้นอะไร  แล้วเขาให้ราชินีเป็นของขวัญรึเปล่า?    ราชินีย่อมไม่พอใจแค่ของธรรมดาแน่"
"จริงดังว่า    เจ้าลองไปเยี่ยมคนรับใช้หญิงที่เคยเห็นเหตุการณ์ในวันนั้น แล้วฟังเหตุการณ์ที่เหลือสิ    ข้าบอกเจ้าได้แค่นี้แหล่ะ เพราะข้าก็ฟังจากคนอื่นมา"
"เธอยังอยู่เหรอ?"
"อืม"
นักกวีบอกที่อยู่ของคนรับใช้หญิงคนนั้นแก่ วีด...

************
.
.
.
วีด ไปพบหล่อน   ซึ่งตอนนี้ได้เกษียณออกมาเป็นหญิงชราคนหนึ่งและ เมื่อเขากล่าวถึงราชินีเอเวนและนักแกะสลักหล่อนก็ต้อนรับเขาอย่างยิ้มแย้ม
"องค์ราชินีเป็นหญิงที่งดงามและสูงส่ง...  ท่านอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นงั้นรึ ?"

"ครับ คุณผู้หญิง"
" ท่านถามถูกคนแล้วล่ะ  ข้าเป็นหญิงรับใช้ส่วนตัวของพระองค์       พระองค์โกรธ ท่าน ซาฮัป มากเมื่อเขามาเยี่ยมที่วัง"
"เพราะอะไรรึครับ?"
"มันเกี่ยวกับคำสัญญาของเขา  

เมื่อครั้งพวกเขายังเล็ก พวกเขาให้สัญญาต่อกัน สัญญาที่ว่าท่าน ซาฮัป จะ ให้ของขวัญองค์ราชินีด้วยรูปปั้นที่งดงามที่สุดในโลก แต่เมื่อท่านซาฮัป   ปรากฎตัวขึ้นที่วัง  เขากลับสะพายดาบอยู่  แทนที่จะเป็นมีดแกะสลัก
ในสายตาของทุกคนนั้น เขาดูเหมือนนักดาบชั้นยอดผู้เชี่ยวชาญในดาบ
เจ้าต้องได้เห็นว่า  องค์ราชินีเสียใจแค่ไหน โอ...ข้าอธิบายไม่ถูกเลย!    องค์ราชินีเชื่อมั่นในตัว ท่าน ซาฮัป  มาก ว่าต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย  เขาก็จะยังเป็นคนเดิมตลอดไป"
"........"
"ในวันนั้น อาณาจักรเบรนท์ ( Brent Kingdom ) ที่อยู่ติดกับโรเซนไฮม์ส่งมือสังหารมาพวกมันวางแผนจะยึดครองอาณาจักรของเรา

เทพีเฟรย่า(Freya)เท่านั้นที่รู้ว่าข้าตกใจแค่ไหนเมื่อมือสังหารบุกเข้าหาองค์กษัตริย์กับองค์ราชินี ในสวน"
"ช่างชั่วช้านัก!"
"ใช่เลย นักเดินทางหนุ่ม  
ราชองครักษ์ สองคนถูกหลอกล่อไป
พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากถูกปล่อยทิ้งให้เผชิญกับความตาย
ทันใดนั้น ท่าน ซาฮัป เดินเข้ามาขวาง
ท่านน่าจะเดาออกว่า  องค์ราชินีทั้งร้องเตือน  ทั้งสั่งให้เขาหนีไป  แต่ท่าน ซาฮัป กลับยิ้มขึ้น..."
"เขายิ้มทั้งๆที่อยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนั้นงั้นเหรอ?"
"...แล้วท่านก็พูดว่า  ท่านจะให้องค์ราชินีได้เห็นประติมากรรมที่สวยงามที่สุดที่เขาได้สร้างขึ้นมาบนโลกนี้  
ทุกคนที่นั่นต่างก็ประหลาดใจ  แสงจันทร์ แตกสลายและรวมตัวเป็นดาบของท่าน ซาฮัป   ความสวยงามของมันไม่มีอะไรเทียบได้   ท่าน ซาฮัป ร้องเพลงขณะที่ท่านสลักแสงจันทร์   ข้าจำเนื้อร้องไม่ค่อยได้ แต่  ชื่อเพลงคือ  หัวใจของช่างแกะสลัก( A Sculptor's Heart)    เมื่อองค์ราชินีได้ยินบทเพลงนั้น น้ำตาของพระองค์ก็ไหลหลั่งออกมา
มันเป็นประติมากรรมที่สวยงามที่สุดเท่าที่พระองค์เคยเห็น
ต่อให้ท่านซาฮัป  แค่เขียนชื่อเขาลงบนมันหยาบๆ พระองค์ก็คงจะเก็บมันไว้เพราะมันเป็นประติมากรรมที่สวยที่สุดในโลก แต่ข้าขอบอกเลยว่า การที่ได้เห็นท่านซาฮัป  แกะสลักแสงจันทร์นั้นเหมือนดุจได้เห็นสรวงสวรรค์
พวกมือสังหารหลบหนีกันกระจัดกระจายเมื่อได้เห็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
ท่าน ซาฮัป  รักษาสัญญา  แม้จะผ่านมาหลายสิบปี แต่ข้าก็ยังคงจดจำความทรงจำที่สวยงามนั้นได้เป็นอย่างดี"
ทันใดนั้น  ภาพลึกลับก็ปรากฎแก่สายตา วีด
**ฟิ๊ววววว~**

.
.
.


เด็กชายคนหนึ่งกำลังถือมีดแกะสลักเล็กๆไว้  และแกะอะไรบางอย่างอยู่  
เมื่อมีดนั้นขยับขึ้นลง    เศษไม้ก็เริ่มปรากฎรูปร่าง
ดูเหมือนเขากำลังแกะรูปหญิงสาวตัวเล็กๆน่ารักๆ
ด้วยฝีมือของเขา เศษไม้ถูกทำให้มีชีวิต (เปรียบเปรย)
เด็กหญิงที่เขินหน้าแดง   กำลังมองดูเขา
มองดูเด็กชายที่กำลังขยับมีดแกะสลักด้วยความจริงจัง
เด็กสาวรัก ใน ทุกๆสิ่งของเด็กชาย
เมื่อเด็กชายยื่นรูปแกะสลักที่เสร็จสมบูรณ์ให้    มันช่างเหมือนเธอมาก
"ตอนนี้ข้าทำได้เพียงแค่แกะสลักไม้นี้ แต่สักวันข้าจะมอบรูปปั้นที่สวยที่สุดในโลกให้กับเจ้า"
"ขอบใจนะ ซาฮัป  ข้าจะรอวันนั้น"
เด็กชายและเด็กหญิงให้สัญญาซึ่งกันและกัน
เมื่อเด็กหญิงโตขึ้น เธอช่างงดงาม จนเมื่อกษัตริย์ได้เห็นเธอ เธอก็กลายเป็นราชินี .... แต่หญิงสาวไม่มีความสุขแม้สักนิด

กษัตริย์ รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก เมื่อวันที่ ซาฮัป  กลับมาเจอเธอ
แต่ซาฮัป  มิได้ถือมีดแกะสลัก ...เขาถือดาบ
ขณะที่เดินอยู่คนเดียวกลางสวนดอกไม้ ราชินีสัมผัสกุหลาบที่มีหนามแหลมคมและบีบขยี้มัน  เลือดสีทับทิมไหลซึมออกมาจากมือของพระองค์
"ทำไมท่านถึงลืมคำสัญญาของเรา   คำสัญญาของท่านคือทุกสิ่งทุกอย่างของข้า..."
ราชินีเสียพระทัยมากกับคำสัญญาที่แตกสลาย

เย็นวันนั้น  มือสังหารจากอาณาจักรเบร๊นลอบเข้ามาที่วัง
อัศวินแห่งโรเซนไฮม์ล้มลงทีละคนๆ
ราชาและราชินี เต็มไปด้วยความหวาดกลัวกับความตายที่คืบคลานเข้ามา ...ความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ซาฮัป  จับดาบของเขา
ทันใดนั้น แสงจันทร์ก็เริ่มร่ายรำ
e.
ภารกิจเสร็จสิ้น!

อดีตของนักแกะสลัก (The Sculptor’s Past)
สัญญาระหว่างเด็กชายและเด็กหญิงช่างน่าชื่นชม
แสงจันทราสีเงินรวมตัวเป็นชิ้นๆ
เหล่านักฆ่าต่างพ่ายแพ้
ซาฮัป  นักสลักแสงจันทร์ - ความสามารถเขามาถึงขั้นปรมาจารย์
เขามอบประติมากรรมที่สวยงามที่สุดให้แก่เพื่อนสมัยเด็กของเขา

เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น!

เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น!

วีด ประหลาดใจมาก  แค่เพียงเควสเดียว เลเวลของเขาเพิ่มมาสอง
ยังไม่จบแค่นั้น
กล่องข้อความปรากฎต่อหน้าเขา   เขาอดแปลกใจอีกครั้งไม่ได้ เพราะมันคือหน้าต่างเกี่ยวกับ Class(อาชีพ)


เปลี่ยนอาชีพ! (Class Change)
คุณสามารถเปลี่ยนอาชีพเป็น ประติมากรแสงจันทร์ (Moonlight Sculptor)ซึ่งเป็นอาชีพลับ     ถ้าคุณยอมรับคุณจะได้เรียนรู้ทักษะเฉพาะสำหรับอาชีพนี้ที่นอกเหนือจากกลุ่มอาชีพหลัก
คุณต้องการเปลี่ยนอาชีพเป็นประติมากรแสงจันทร์หรือไม่?

ในรอยัลโรด ผู้เล่นนับไม่ถ้วนต่างเสาะแสวงหาอาชีพลับ  แต่มีไม่ถึงหนึ่งในพันที่จะค้นพบ
คำตอบของ วีด คือ
"ขอปฏิเสธ"

******************


สำหรับ วีด การจะจมอยู่กับความสำเร็จเล็กๆแล้วนั่งทำรูปแกะสลักที่ไม่มีใครต้องการ  เขาไม่มีทางเลือกเส้นทางนี้แน่
เขายอมรับว่าการเป็นช่างแกะสลักอาจจะเป็นอาชีพที่สนุกถ้าฝึกดีๆ  แต่เขาต้องการอาชีพที่ทำเงินให้งามๆมากกว่า
เมื่อ วีด รู้สึกตัวอีกที  หญิงรับใช้ชรากำลังมองเขาอยู่
"มันช่างเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม   ขอบคุณท่านมาก"

"ไม่เป็นไรหรอก   ข้ายินดีที่ได้เล่าให้ท่านฟัง.....อืม...ท่านนักผจญภัยหนุ่ม  ข้าอยากจะมอบของขวัญเล็กน้อยให้ท่าน ท่านจะรับมันหรือไม่?"
จะไม่ใจร้ายไปรึ ถ้าปฏิเสธของขวัญที่มาจากความตั้งใจดีของผู้อื่น?
วีด ไม่โหดร้ายขนาดจะปฏิเสธ เมื่อมีคนให้ของเขา ลูกผู้ชายควรรับของขวัญด้วยความรู้สึกขอบคุณ
"ผมขอรับมันด้วยความเต็มใจ"
หญิงชราหยิบบางอย่างที่ถูกห่ออย่างดีออกมา
มันคล้ายกับจะเป็นมีดผ่าตัดแบบโบราณ
"มีดแกะสลักนี้เคยเป็นของท่าน ซาฮัป  เขามอบมันแก่องค์ราชินี  และข้ารักษามันไว้ตลอดมา  และนี่คือรูปแกะสลักไม้ที่แกะโดยท่าน ซาฮัป  โปรดรับไป"   หญิงรับใช้ชรากล่าว
"ผมจะรักษามันไว้อย่างดีครับ" วีด พูด
เขาได้รับ ไอเทม สองชิ้นจากหล่อน
ppened.
คุณได้รับ มีดแกะสลัก (Engraving Knife)

คุณได้รับมรดกของซาฮัป (Zahab’s Legacy)
วีด คิดว่า ไอเทมพวกนี้  ที่มาจากซาฮัป ผู้ซึ่งเป็นปรมาจารย์แห่งการแกะสลัก ต้องไม่ธรรมดาแน่ รูปแกะไม้ดูยอดเยี่ยม แม้จะมองแค่ผ่านๆ
"โปรดดูแลมีดแกะสลักของท่านซาฮัป ด้วย"
"ได้ครับ"
วีด คำนวนในใจว่า มันน่าจะขายได้ราคาดี
" รูปแกะสลักไม้จะนำท่านไปสู่ที่ๆ ท่านซาฮัปอยู่   ข้าหวังว่าศิลปะการแกะสลักของท่าน จะไม่ถูกฝังไปตลอดกาล
"ผมก็หวังเช่นนั้น"
"ถ้าข้าได้ฟังเพลงนั้นอีกครั้ง...   ทุกๆอย่างเกี่ยวกับการแกะสลักถูกเก็บซ่อนไว้ในมีดแกะสลักนั่น"
"อะไรนะครับ?"
"ในมีดแกะสลักของท่านซาฮัป"

เมื่อหญิงรับใช้ชราพูดขึ้น    วีด มองไปที่มีดแกะสลักนั้น  เขามีความรู้สึกว่าโชคชะตาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้กำลังใกล้เข้ามา
ไล่ตามความปรารถนาสุดท้ายของ ซาฮัป
ซาฮัป ยังไม่ตาย เขามุ่งไปสู่ทวีปที่แสนไกลเพื่อทดสอบฝีมือแกะสลัก  เมื่อคุณสำเร็จทักษะแกะสลัก คุณควรตามหา ซาฮัป เพื่อเรียนบทเพลง หัวใจของช่างแกะสลัก [A Sculptor's Heart] จากเขา จากนั้นให้คุณกลับมาหาหญิงรับใช้ชรา เล่าลือกันว่า ซาฮัป ถูกพบเห็นครั้งสุดท้ายขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปเกรย์พาสรีเจียน (Graypass Region)
ระดับความยาก : A
เงื่อนไขของภารกิจ : คุณต้องทำภารกิจให้สำเร็จก่อนหญิงรับใช้ชราจะตายจากไป  ไม่อนุญาตให้ยกเลิกภารกิจ

คุณได้เรียนรู้ทักษะตรวจสอบ(Identification skill)

คุณได้เรียนรู้ทักษะแกะสลัก(Sculptor Mastery)

คุณได้เรียนรู้ทักษะซ่อมแซม(Repair)

คุณได้รับทักษะงานฝีมือ(Handicraft)



ภารกิจต่อเนื่องระดับ A  แถมรางวัลสี่สกิล
วีด บอกไม่ถูกว่าเขาโชคดีหรือโชคร้าย
แต่ที่แน่นอนอย่างหนึ่งคือ  วีด รู้ว่า มันยากมากที่จะได้ทักษะที่ไม่เกี่ยวข้องกับอาชีพของตัวเอง
ทักษะพวกนี้ เช่นทักษะตรวจสอบและซ่อมแซม ที่เขาเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนเป็นอาชีพช่างแกะสลักสามารถได้มาหลายวิธี

แต่ภารกิจระดับ A มันเกินกว่าความสามารถของเขามาก  ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาเป็นปีๆ
เลเวลเฉลี่ยของผู้เล่นใน รอยังโรด ตอนนี้ประมาณ 100
สูงสุดประมาณ 300
ระดับความยากของภารกิจที่จำต้องอาศัยปาร์ตี้ที่สมดุลของผู้เล่นที่ระดับสามร้อยจึงจะเคลียร์ได้คือ ระดับ B
นั่นหมายความว่า วีด เพิ่งรับเควสที่แม้เขาจะไต่ถึงเลเวล 400 เขาก็ไม่สามารถจัดการมันได้ด้วยตัวคนเดียว
ยังกับว่ายังแย่ไม่พอ  เกรย์พาสรีเจียน นั้น ยังเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยภยันตรายมากที่สุดแห่งหนึ่ง  ซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่โหดหิน
มันเป็น 1ใน 10  สถานที่ต้องห้ามของทวีป   ที่มั่นใจได้เลยว่าทันทีที่ก้าวเข้าไปก็จะถูกหั่นเป็นชิ้นๆแล้ว
'บ้าชิบ'
จำนวนของภารกิจที่ผู้เล่นสามารถรับได้พร้อมกันคือ สามภารกิจ
ตอนนี้ หนึ่งในนั้นคือ ภารกิจ  ไล่ตามความปรารถนาสุดท้ายของ ซาฮัป (Follow Zahab's Last Wish )
วีด เหลือให้รับภารกิจใหม่อีกแค่สองช่อง
แต่ในกรณีของภารกิจต่อเนื่องนั้น  มันยากที่จะคาดเดาว่า รางวัลที่รอผู้เล่นอยู่คืออะไรในตอนจบ
ภารกิจต่อเนื่องนี้  นำมาซึ่งอาชีพลับในขั้นที่สอง
ต่อให้เขาไม่ยอมเปลี่ยนอาชีพ เขาก็ยังได้สกิลมาสี่สกิล  ไม่อยากจะคิดเลยว่า เมื่อจบเควสรางวัลคืออะไร
วีด ไม่โง่พอที่จะโบกมือลาโอกาสดีๆ ถึงกระนั้น มันก็ยังไม่รู้ว่าภารกิจนี้จะจบสิ้น เมื่อไหร่ และอย่างไร
เขากล่าวลากับหญิงรับใช้ชรา และมุ่งหน้ากลับไปที่ร้านขายของแกะสลัก

***********************

"โอ้ ท่าน วีด ข้ายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ ท่านพยายามเป็นอย่างมากในการหาคำตอบมาให้ข้า   ข้ารู้สึกมั่นใจว่าเป็นความคิดที่ถูกต้อง ที่มอบภารกิจนี้ให้ท่าน " เจ้าของร้านกล่าว


เจ้าของร้านมอบรางวัลให้ วีด
วีด ได้รับ สองเหรียญเงิน  
เงินสองเหรียญที่ถูกขโมยโดยนักกวีกลับคืนมาแล้ว(เปรียบเปรย)
เมื่อเขากลับมาที่หอฝึกตน  เขาก็ได้รับเหรียญเงินเพิ่มอีก  แถมด้วยคำชมมากมายจากครูฝึก
ดังนั้น   ตอนนี้ วีด จึงมี ห้าเหรียญเงินแล้ว
เลเวลของเขาเพิ่มมาอีกสอง  ทำให้เขาเลเวลสาม   เขาเอาโบนัสค่าสถานะที่ได้มาอัพลงค่าความแม่นยำ(DEX )และความแข็งแกร่ง(STR)
' ทำไมเราไม่ลองไปรับภารกิจเพิ่มล่ะ? "  เขาถามตัวเอง
วีด ต่อสู้กับสิ่งล่อใจที่เกิดขึ้นกับเขา...
แต่เขาก็หยิบดาบไม้ขึ้นมาอีกครั้ง
.
.
.
ภารกิจที่ยังไม่มีใครรู้  ที่เขาได้รับมานั้นหาได้ยากมาก   นั่นจึงเป็นคำตอบว่าทำไม วีด ได้รับรางวัลมาก  ที่เลเวลขนาดนี้...


เล่มที่ 1 ตอนที่ 3 จบ


*************** *                 ตอนก่อนหน้า           ตอนถัดไป

ที่มา :
http://writer.dek-d.com/grit/story/viewlongc.php?id=837140&chapter=3

1 ความคิดเห็น: