วันพุธที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เล่มที่ 1 ตอนที่ 1 กำเนิดดาร์คเกมเมอร์ (The Birth of a Dark Gamer)

เล่มที่ 1 ตอนที่ 1 กำเนิดดาร์คเกมเมอร์ (The Birth of a Dark Gamer)

......หากลองจินตนาการดูว่า  มีคนคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะยากจนแต่มีจิตใจที่สูงส่ง จนเหมือนที่จะมีแต่ในละคร แม้ว่าจะยากจนแค่ไหน ก็ยังไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคในการแสดงความเอื้ออารีแก่คนแปลกหน้า ถึงแม้ว่าตัวเองนั้นลำบากแต่ก็ยังพร้อมที่จะแบ่งขนมปังให้แก่คนอื่นด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น...........
หากมีคนอ้างว่าภาพลวงตานี้ มีปรากฏในชีวิตจริงละก็  ฮุน ก็จะตรงเข้าไปอัดคนที่อ้างจนเละ จัดการตื้บซ้ำปิดฉากอีก 1 ที
         ชีวิตของคนจนนั้นโหดร้ายนัก กฎหมายแรงงานนั้นห้ามเยาวชนทำงานหารายได้ ไม่ว่ากรณีไดก็ตาม แต่ถึงแม้จะขัดต่อกฎหมาย ฮุน ก็ได้ทำงานสารพัดรูปแบบ เท่าที่เขาจะคิดได้ ฮุนได้ทำงานอยู่ที่โรงงานเย็บผ้า ตั้งแต่อายุ 14 ปี แม้ว่าค่าจ้างที่ได้จะน้อยนิด แต่ทว่าเขาก็ดีใจที่อย่างน้อยที่โรงงานมี อาหารให้ทานทั้ง 3 มื้อ
         แต่ว่าเขาต้องทำงานในสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ ห้องทำงานที่อยู่ใต้ดิน มีเพียงพัดลมระบายอากาศเพียง 2ตัว  ทำให้สภาพร่างกายของ ฮุน ย่ำแย่  จนในที่สุดปอดของเขาก็ได้รับความเสียหายอย่างมาก ซึ่งผลที่ตามมาก็คือค่ารักษาพยาบาลที่หนักมาก ต่อมา ฮุน ได้เปลี่ยนมาทำงาน ที่ปั๊มแก๊ส ในยามว่างก็จะนำรถเข็น เดินเก็บเศษขยะไปขาย
เพราะ ฮุน ยังเด็ก เขามีทางเดียวที่จะทำงานได้ นั่นคือ การละเมิดกฎหมายแรงงาน และนายจ้างของเขาแต่ละคน ล้วนอาศัยช่องโหว่นี้ เอาเปรียบเขาเรื่อยมา   แต่อย่างน้อย มันก็เป็นบทเรียนที่ไม่อาจลืมลงได้และสอนให้เค้ารู้ถึงคุณค่าของเงิน แต่ว่าต่อจากนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป.....

      ในที่สุด ฮุน ก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว เค้ามีบัตรประชาชน และสามารถทำงานได้ไดยถูกต้องตามกฎหมาย
ฮุนเอาบัตรประชาชนเก็บเข้ากระเป๋า และพูดกับตัวเองว่า  “ฉันจะต้องทำงานให้เต็มที่จนถึงขั้นร่างกายนี้แทบจะรับไม่ไหว งานนอกเวลา 3 งานคงจะไหว”
พ่อแม่ของ ฮุน เสียชีวิตไปตั้งแต่เขายังเล็ก ตอนนี้ครอบครัวของเขามีเหลือเพียง คุณย่า และน้องสาว เท่านั้น
 “เอาล่ะ ต่อจากนี้ ฉันจะหาเงิน หาให้ได้เยอะๆ”  เขาปฏิญาณต่อตนเองและเดินทางกลับบ้าน
 “กลับมาแล้วรึฮุน?” ย่ากำลังนอนพักอยู่ภายใต้ผ้านวม เนื่องจากเมื่อ 2-3 วันก่อน ย่าตกบันไดทำให้ กระดูกสะโพกเคลื่อน จากวันนั้นมา ย่าก็ไม่สามารถจะทำงานใดๆ ได้ ขณะนี้ ย่าเพียงได้แต่กินยาแก้ปวด เพราะไม่สามารถหาเงินไปหาหมอเพื่อรักษาได้ จึงทำได้แต่เพียงนอนรักษาตัวเพื่อหวังว่าอาการจะทุเลาลง
ย่ายืนกรานอย่างหนักแน่นว่าจะไม่ไปโรงพยาบาล แม้ว่ายามที่นอนจะร้องครางอย่างทรมาน ทุกครั้งที่ฮุนกลับมาบ้าน เขารู้สึกกดดันมาก บ้านที่ไม่มีชีวิตชีวา น้องสาวที่เริ่มห่างเหิน และย่าที่ไม่สบาย นี่คงเป็นเหตุผลที่เขาพยายามทำงานต่อเนื่อง เพื่อที่จะไม่อยากกลับเข้าบ้าน

                 “ฮายัน" ไปไหนเหรอครับย่า” ฮุนถามคำถามนี้เหมือนเป็นกิจวัตรประจำวัน
                 “ย่าก็ไม่รู้หรอก แต่ย่าคิดว่าเธอคงไปกับกลุ่มเพื่อนที่เหลวไหลพวกนั้นอีกแล้ว” ย่าตอบ
                  ฮายัน เป็นน้องสาวของฮุน ช่วงนี้ฮุนไม่ค่อยจะเห็นเธออยู่บ้านเลย
                  “เธอคงไม่เป็นอะไรหรอก ผมคิดว่าเธอคงไม่สร้างปัญหาอะไร”  ฮุนพูดอย่างมั่นใจ
                   “ฮุน หลานเป็นพี่ชายคนเดียวของเธอนะ พี่ชายน่ะควรจะปกป้องดูแลน้องสาวนะ”
                   “ครับ” ฮุนฝืนยิ้มและเข้าไปในห้องของเขา เขาต้องการที่จะส่งเสียน้องสาวคนนี้เข้ามหาลัย แม้ว่าตัวเองจะต้องลำบากทำงานมากขึ้น เช่น งานก่อสร้างหรือ ขับแท็กซี่ก็ตาม
                    แม้ว่าช่วงนี้ฮายันจะออกนอกลู่ นอกทางไปบ้าง แต่จริงๆแล้วเธอ เป็นเด็กที่สดใสร่าเริงและฉลาด ไม่เหมือนตัวของฮุนเอง เขา เชื่อว่าอย่างน้อยหากน้องสาวของเขา ได้เข้าเรียนที่มหาลัย เธออาจได้พบกับความรัก และมีชีวิตที่มีความสุข และฮุนเองก็มีความปรารถนาที่จะดูแลย่า เขาต้องการที่จะตอบแทนบุญคุณย่าที่แก่ตัวลงไปมากและร่างกายไม่แข็งแรง เพราะย่าได้เสียสละมากมาย  ในการ เลี้ยงดูฮุนและฮายัน มาตั้งแต่น้อย
                    “พรุ่งนี้เราต้องไปหางาน แล้วก็จะต้องได้สัมภาษณ์งานด้วย....” ฮุนพูดกับตัวเอง และเปิดคอมพิวเตอร์ เครื่องคอมพิวเตอร์ เก่าๆ เริ่มสั่นเหมือนมีชีวิตขึ้นมา เมื่อได้เชื่อมต่อกับอินเตอร์เน็ต ก็ได้เข้าสู่เกมที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน...

                  เกมที่ฮุนเล่นมีชื่อว่า ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค (The Continent of Magick)
                  เกมนี้เป็นเกม MMORPG ที่เปิดตัวมาแล้ว 20 กว่าปี แต่ก่อนเกมนี้ เป็นเกมที่ได้รับความนิยมอย่างมากในพื้นที่เกาหลี และยังคงได้รับความนิยมเรื่อยมา จนถึง 3 ปีก่อน...
                  เครื่องคอมพ์ของฮุน เป็นเครื่องคอมพ์เก่าๆตกรุ่น ที่นำชิ้นส่วนมือสองจากแหล่งต่างๆมาประกอบกัน จึงไม่สามารถเล่นเกมใหม่ๆได้ แต่อย่างน้อยก็เล่น ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค ได้อย่างราบรื่น   มันเป็นเกมแรกที่เขาได้เล่น มันเป็นสิ่งบันเทิงเดียวในชีวิตสำหรับฮุน เพราะเขามีตัวเลือกไม่มาก
วิธีเล่นของฮุนเป็นแบบเฉพาะ ฮุนไม่คิดสนใจจะทำความรู้จักกับผู้เล่นอื่น เค้าใช้เวลาว่างทั้งหมดที่เขามีล่ามอน(monster)อย่างเดียวเท่านั้น เมื่อมอนเกิด เขาก็ฆ่ามันอย่างไม่รีรอ เมื่อเลเวล(level)เขาอัพ ฮุนก็จะย้ายไปดัน(dungeon)แห่งใหม่ที่อันตรายกว่าเดิม
                 ฮุนไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ สงครามกิลด์ หรือ ข้อพิพาทระหว่างแคลน ฮุนมีความสุขอยู่กับการเก็บเวล อัพสแตต และอัพเกรดอุปกรณ์เท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านี้
ฮุนเคยออกล่ามอนติดต่อกันกว่า 200 ชั่วโมงโดยไม่ได้แม้แต่นอนพัก และมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะงมเก็บเวลล่ามอนเป็นเดือนๆ บางคนอาจจะถามว่า ฮุนเล่นเกมแบบนี้มันสนุกนักเหรอ แต่ฮุนสนุก ที่ได้เห็นตัวละครของเขาเติบโตขึ้นแข็งแกร่งขึ้น และมีความสุขเมื่อตัวละครของเขา  จัดการมอนที่เขาเอาชนะไม่ได้ก่อนหน้านี้
 เพียงไม่นานตัวละครของฮุน ได้เก็บเวลจนถึงจุดสุดยอดในขณะนั้น เขาได้ขึ้นถึงขั้นสูงสุดทีไม่สามารถจะสูงกว่านี้ได้อีก(เลเวลตัน)  การกระทำต่างๆของฮุน เพียงพอที่จะเรียกได้ว่าเป็นตำนานของ ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค เลยทีเดียว ฮุนไม่เคยพบเจอคู่แข่งที่พอจะต่อกรกับเขาได้เลย ในดันที่ผู้เล่นอื่นต้องรวมตัวกันเพื่อความอยู่รอด ฮุนสามารถล้างดันได้ด้วยตัวคนเดียวอย่างสบายๆ เมื่อฮุนเวลถึงจุดสูงสุดแล้ว เขาได้เริ่มทำการสังหารบอสต่างๆ รวมถึงมังกร ด้วยตัวคนเดียว
แต่เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง ความสนุกที่เคยมีนั้นเริ่มหมดไป เขาเริ่มเบื่อ...

เมื่อเทคโนโลยีก้าวหน้าไปมากจนถึงมีนวัตกรรมใหม่ โลกเสมือนจริง ถูกนำมาใช้ในวงการเกมออนไลน์ ผู้คนมากมายหลายล้านคนเริ่มหันมาให้ความสนใจและหลงใหลใน การมีตัวตนในโลกที่สมบูรณ์แบบในโลกเสมือนจริง ในเกม
"รอยัลโรด"  (Royal Road)

                     

                        มีอาชีพนับพันอาชีพ สกิลนับล้านสกิล ผู้เล่นสามารถสนุกสนานในการใช้ชีวิต การผจญภัย ตามแต่ใจต้องการ หรือแม้แต่การเที่ยวพักผ่อน ตกปลากับเพื่อนฝูงในวันหยุด แต่ก็ไม่ใช่ในกรณีที่พายุทอร์นาโดผ่านมาพอดี...
                        ความยืดหยุ่นผันแปรได้โดยไร้ขีดจำกัด และสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆที่มากมาย ที่ถูกควบคุมโดยระบบที่ยอดเยี่ยม   รอยัลโรด ได้รับคำชื่นชมที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือ การที่ผู้เล่นสามารถได้รับความสนุกสนานมากที่สุด เท่าที่คนเราจะหาได้จากเกม.....
                        “มันเป็นไปไม่ได้ ชั้นจะสนใจไปทำไม” ฮุนบอกกับตัวเอง    ด้วยเครื่องคอมพ์ที่เก่าขนาดเพียงเข้าเว็บใหญ่ๆยังกระตุก ฮุนจึงไม่ได้ใส่ใจเกมนี้นัก แม้ว่าผู้คนส่วนมากจะสามารถหาซื้อแคปซูลมาได้อย่างไม่ลำบาก เกมแนวนี้ต้องอาศัยแคปซูลมูลค่ากว่า 10 ล้านวอน(ราวๆสองแสนเจ็ดหมื่นบาท-ผู้แปล) จึงพร้อมที่จะใช้งานได้ ฮุนคิดว่าหากมีคนมอบเงินจำนวนนี้แก่เขา เขาจะนำเอาเงินนี้ไปเป็นค่ารักษาพยาบาลแก่ย่า หรือส่งเสียน้องสาวให้จบมหาลัย และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะเลิกเล่นเกมแล้ว เพื่อที่จะได้เอาเวลาที่มีไปทำงานหาเงิน
คุณต้องการจะลบไอดีนี้หรือไม่?
  ใช่ /  ไม่ใช่

 ฮุนเอาเม้าเลื่อนไปที่ ใช่ หากเขากดลงไป ตัวละครที่เขาเสียเล่นมานานก็จะหายไปตลอดกาล แต่ในขณะที่เขาจะกดปุ่มนั้น ก็คิดขึ้นมาได้
                  “เคยได้ยินมาว่า หากเอาไอดีไปขายก็อาจมีคนสนใจซื้อ”

ในหนังสือพิมพ์เขียนไว้ว่าการซื้อขายไอเทม ไอดี ของเกมออนไลน์นั้นเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว และสามารถทำเงินได้ไม่น้อย ฮุนจึงคิดว่าอย่างน้อยหากเอาไปขาย ยังดีกว่าลบทิ้งโดยไม่เหลืออะไรเลย    ฮุนจึงเริ่มค้นหาเวบประมูล ผลการหาครั้งแรกมีเวบประมูลขึ้นโชว์มากมาย ฮุนเลือกเว็บไซต์ที่อยู่บนสุด โดยมีคำอธิบายเขียนไว้ว่า เป็นเว็บไซต์ประมูลที่ใหญ่ที่สุดและมีผู้ใช้งานจำนวนมากที่สุด
                           
                   “แค่โพสรูปตัวละครและรายละเอียด ก็เสร็จแล้วเหรอ?”

                    ฮุนโพสตัวละครและรูปสกรีนช็อตอีกจำนวนหนึ่ง เขาเขียนอธิบายรายละเอียดว่า เป็นตัวละครที่เลเวลสูงสุดแล้วในเกม ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค รวมถึงมีอาวุธ ชุดเกราะจากการปราบมังกร มูลค่าไอเทมราวๆ 30ล้านๆ มาร์ค(หน่วยเงินในเกม)
                   ฮุนตั้งราคาเริ่มต้นไว้ที่ 50,000 วอน(ราวๆ 1400บาท) และหมดเวลาประมูลใน 24 ชม เขาไม่ได้คาดหวังว่าตัวละครของเขาจะขายได้ในราคาสูงขึ้น หากยืดระยะเวลาประมูลออกไป และเขากำลังต้องการเงินอย่างมาก ในการที่จะซื้อเสื้อสูทใส่ไปสัมภาษณ์งาน หลังจากเขาโพสเสร็จ ฮุนก็เข้านอน เพราะเขาต้องตื่นแต่เช้า....ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง หัวข้อของฮุนก็ได้เริ่มรับความสนใจอย่างมากจาก ชาวเน็ต ผู้เข้าชมกลุ่มแรกๆที่เขามาดูกระทู้ของฮุน ไม่มีใครคิดว่าเป็นเรื่องจริง
     พวกเขารู้ว่าแพทช์ใหม่ในเกม COM(The Continent of Magick) ได้ปรับระดับเลเวลให้สูงขึ้นจากแพทช์เดิมมาก เลเวลสูงสุดอยู่ที่ 200 พวกเขาต่างคิดว่า ตัวละครของฮุนนั้นเป็นไปไม่ได้ แม้จะหาจากเซิฟเวอร์ทั้งหมด

“หมอนี่มันหลอกเราละมั้ง”
“มีแต่คนบ้าเท่านั้น ที่จะมาโพสอะไรที่น่าเบื่อแบบนี้”
“กระทู้แบบนี้มีมาเยอะแล้ว 555”

ผู้เข้าชมทั้งหลายต่างตอบกลับในทำนองแบบนี้ บางคนยังพูดว่าไม่มีใคร โง่ติดกับ  กับรูปตัดต่อแบบนี้หรอก และบางส่วนก็มาหัวเราะเยาะเย้ยและจากไป  พวกเขาต่างคิดว่า รูปของฮุนนั้นเป็นของปลอม เพราะการตัดต่อรูปนั้นเคยปรากฏแล้วมาหลายครั้ง ตั้งแต่ปีมะโว้...

“แต่มันอาจจะเป็นของจริงก็ได้”
“ไม่มีทางเด็ดขาด!”

                         
               แม้ว่าชาวเน็ตจะไม่สนใจมองผ่านเมื่อตอนแรกๆ แต่ว่าในที่สุดก็อดใจไม่ไหวคลิกเข้าไปดู ในเว็บประมูล จะมีรูปประกอบคำอธิบายแสดงไว้ ประกอบการขาย พวกเขาเปิดดูรูปทุกรูปที่อยู่ในกระทู้ ข้อมูลตัวละครในเกมนั้นยอดเยี่ยมมาก แสตทต่างๆ ได้ถูกอัพจนเต็มที่ และไอเท็มที่สวมใส่ล้วนสุดยอด
“หมอนี่มันเอาไอเทมพวกนี้มาจากไหนกัน”
“ว้าวว นี่มัน ชุดเกราะมังกรแดงแบบครบชุดเลย ส่วนนี่มันโล่กระดูกมังกรแดงเหรอ?”
“เขาบอกว่าผสมโดย Black God of Valor
“รู้สึกว่าคนตั้งกระทู้นี่จะว่างมากนะ ตัดต่อรูปได้เนียนมาก”
“หมอนี่มันคงใช้เวลามากจริงๆ”
“ฉันรู้ว่ารูปฉากหลังน่ะมันจากเกม COM แต่ฉันอยากรู้จริงๆว่าไอเทมพวกนี้น่ะหมอนี่ตัดมาจากเกมอะไรกัน”
ในกลุ่มผู้เข้าชมในจำนวนนั้นมีนักออกแบบกราฟฟิกฝึกหัดอยู่ด้วย พวกเขาพยายามหาจุดที่ผิดสังเกต ร่องรอยของการตัดต่อ
“รูปนี้อาจถูกแต่งเติมขึ้นมา แต่ว่าทำได้แนบเนียนมาก มีร่องรอยเล็กๆอยู่ สำหรับคนที่ไม่มีความรู้ก็ดูไม่ออกแน่นอน แต่ว่าเทคโนโลยีใหม่นะแยกออกได้ง่ายนิดเดียว”

นักออกแบบใช้โปรแกรมขยายภาพขึ้น 1พันเท่า ดูการวางพิกเซล ศึกษาแสงเงา แม้แต่แสกนลงไปในโปรแรม 3 มิติ เพื่อวิเคราะห์ขั้นตอนการตกแต่งภาพ แต่ว่าการพยายามของพวกเขาล้วนเปล่าประโยชน์ ....ท้ายที่สุดพวกเขาก็ได้แต่ยอมรับกับความจริง
“รูปภาพพวกนี้ทั้งหมดเป็นของจริง”
“ฉันเป็นหัวหน้าแผนก ออกแบบกราฟฟิก ของบริษัท LK co, ฉันรับประกันได้เลยว่ารูปภาพพวกนี้เป็นของจริงที่ปราศจากการแต่งแน่นอน”


           เมื่อความจริงสวนทางกับความคิด นักออกแบบกราฟฟิก หลายคนได้พยายามจับผิด แต่ล้วนต้องยอมรับกับความเป็นจริง ต่อมาผู้เล่นในเกม COM เริ่มเข้ามาดู ทันทีที่ผู้เลนที่เข้ามาดูกระทู้และเห็นรูปล้วนรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ พวกเขาไม่คิดเด็ดขาดว่าเป็นของปลอม
“ตัวละครนี้เป็นของจริง ตัวละครชื่อ วีด(Weed)  คนนี้โด่งดังมาก”
“ไอเทมต่างๆ เป็นของเขาแน่นอน แต่ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาเลเวลตันแล้ว”

ฮุนเล่นเกมโดยลำพัง และพยายามไม่ลงดันที่มีผู้คนพลุกพล่าน เขาไม่เคยเข้าร่วมสงครามชิงเมือง และพยายามทำตัวไม่ให้โดดเด่น แต่อย่างไรก็ตาม ข่าวลือเกี่ยวกับตัวเขาได้กระจายไปทั่ว

        วีด บุรุษผู้สยบมังกรและหมึกยักษ์คราเคน ที่ถูกกล่าวว่าไม่อาจล้มได้ และล้างดันที่โหดที่สุด ทั้งหมดนี้ได้ด้วยตัวคนเดียว
แม้ว่าจะพยายามไม่แสดงตัวแต่ไม่ได้หมายความว่าผู้เล่นอื่นจะไม่รู้จักเขา
        วีด ได้กลายเป็นตำนานของผู้เล่นที่เหลืออยู่ไปแล้ว มีแต่เพียงตัวฮุนเองเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าตัวเค้าเองน่ะ โด่งดังมากแค่ไหน
“งั้นของพวกนี้ทั้งหมดก็เป็นจริงงั้นเหรอ”
“งั้นก็หมายความว่า...”
         ราคาเริ่มประมูล ตั้งที่ 50,000 วอน มันเป็นราคามี่เหมาะสมสำหรับคนตั้งขาย เมื่อเทียบกับดัชนี ซื้อขายตามราคาตลาด แต่นี่ยังไม่ได้รวมถึง มูลค่าของตัวละครตัวนี้และไอเทมต่างๆ ผู้คนเริ่มแข่งขันการประมูล เพียงไม่กี่นาที ราคาได้สูงขึ้นถึง 300,000 วอน ต่อมา 700,000 และในที่สุดก็ทะลุหลักล้าน ผู้ประมูลไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อยเพราะ มูลค่าของไอเทมเพียงชิ้นเดียวก็มหาศาลแล้ว การประมูลเริ่มดู ดุเดือดขึ้น....
เมื่อถึงจุดหนึ่งคนบางกลุ่มเริ่มหยุดประมูลเพราะรู้ว่าการประมูลครั้งนี้ จะสูงขึ้นมาก
ผู้เล่น COM(The Continent of Magick)   แม้ว่าจะลดลงเรื่อยๆ แต่ว่าในขณะนี้ก็ยังเหลือผู้เล่นไม่น้อยที่ยังคงเล่นอยู่ จนถึงขั้นรวมเซิร์ฟเวอร์และให้บริการฟรี ในตอนต้นคนที่แข่งประมูลกันนั้นจะเป็นผู้เล่นเกม COM แต่ว่าตอนนี้กลุ่มพนักงานบริษัทต่างๆ ได้หันเข้ามาแข่งขันกัน

         เกม ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค เป็นเกมเก่า ที่ทำให้คนสมัยนั้นเล่นกันจนไม่ได้หลับได้นอนทั่วเกาหลีใต้ ตัวละครของฮุน ถือได้ว่าเป็นของโบราณที่มีค่า มันเป็นของที่สามารถนำไปอวดอ้างกันในงานปาร์ตี้ในหมู่เพื่อนฝูงได้ว่า ดูสิยังจำได้รึเปล่าที่แต่ก่อนเราเล่นกัน ดูสิตอนนี้ฉันเทพขนาดไหน
เมื่อเหล่าผู้ประมูลเริ่มแข่งกันไม่ไหวจึงได้เริ่มเรียกเจ้านายมาแทน
“สวัสดีครับผมกำลังเรียนสายกับท่านหัวหน้าคิมหรือเปล่าครับ”
-แกกล้าดียังไงโทรมาดึกดื่นอย่างนี้ อยากโดนไล่ออกรึไง!
  “ขอประทานโทษครับท่าน ผมมีเรื่องสำคัญจะรายงานครับ สมัยก่อนท่านเคยเล่นเกม ดิ คอนทิเนนท์ ออฟ เมจิค หรือไม่ครับ”
-เคย แล้วทำไมล่ะ
“คือว่าตอนนี้มีคนนำตัวละครที่เยี่ยมที่สุดออกประมูล ผมคิดว่าท่านอาจจะสนใจครับ”
-ว่าไงนะ แกพูดถึง วีด งั้นเหรอ!?
“ครับท่าน ท่านรู้จักด้วยหรือครับ ตอนนี้เวลของเขาอยู่ที่ 200 แสตทเต็ม และอุปกรณ์สวมใส่ก็...”
“ลงไปได้ประมูลเลย ตั้งไป 30ล้านวอน(ราวๆแปดแสนบาท) จากบัญชีแกก่อน เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านและไปเชคเอง แกไปประมูลต่อเดี๋ยวนี้!!!

ผู้บริหารระกับสูงในบริษัทใหญ่ๆ ส่วนมากจะอยู่ในรุ่นที่เคยได้เล่นเกมนี้ในช่วงอายุตอน 20-30ปี
คนกลุ่มนี้ทำให้การแข่งขันดุเดือดขึ้นไปอีก กระทู้ประมูลของฮุนตอนนี้มีผุดขึ้นไปทั่วตามลิ้งเวบต่างๆ ส่วนมากจะเกี่ยวข้องกับเกม ตามฟอรั่มและบลอคต่างๆ ทำให้กลายเป็นกระทู้ฮอทไปโดยปริยาย กลุ่มนักเล่นเวบเริ่มสนใจจึงพากันค้นหา จนกลายเป็นคำที่ใช้ค้นหาที่ใช้มากที่สุดในเซิร์จเอนจิ้น
ทั้งหมดเกิดขึ้นในขณะที่ฮุนกำลังหลับโดยไม่รู้เรื่องอะไร...



“งานกรรมกร... 50000 วอน ล้างจาน 30000 วอน ส่งหนังสือพิมพ์ ส่งนมตอนเช้า ส่วนตอนค่ำ....”
ฮุนกำลังนอนหลับฝันถึงสิ่งที่เขาต้งทำในวันพรุ่งนี้
การประมูลแข่งขันกันสูงมากจนถึงระดับประเทศ ถึงแม้ว่า ตัวละครของฮุนจะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากนัก แต่ว่าความต้องการของคนเรานั้นมีมากเหลือคณานับ เมื่อความคิดการที่ได้เป็นเจ้าของ ตัวละครที่เป็นที่สุด ในเกมออนไลน์ที่เคยเป็นที่สุด เริ่มแทรกเข้ามา
ยอดประมูลในตอนนี้สูงถึง 3ล้านวอนแล้ว
ณ จุดนี้ราคาประมูลพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์ สูงกว่าราคาใดๆที่เคยมีมา สูงกว่าราคาของต่างๆในเว็ปมารวมกัน คนบางคนรำพึงอย่างเสียดายที่เงินไม่พอและเลิกไป

“ฉันคิดว่า คนขายไอดีนี้มันนิสัยแปลกๆนะ”
“นั่นสิทำไมถึงจำกัดเวลาประมูลดีที่มีค่าขนาดนี้แค่ 24 ชม. นะ”
“สงสัยว่าหมอนี่คงคิดว่าจะได้ราคามหาศาลอย่างแน่นอน”

กลุ่มคนที่เข้ามาดูและผู้ที่เลิกประมูลไปแล้วต่างพูดปลอบใจตัวเอง จนถึงตอนนี้ข้อความทั้งหมดในกระทู้มีกว่า 9,000 เรปแล้ว  การประมูลได้สูงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ราคาประมูลได้สูงถึง 300ล้านวอนแล้ว(แปดล้านบาทไทย-ผู้แปล) และกลุ่มบริษัทใหญ่ๆได้เข้าร่วมประมูล การประมูลครั้งนี้กลายเป็นอะไรที่ใหญ่โตมาก
ถ้าหากประมูลได้ก็จะเกิดข่าวใหญ่ เป็นข่าวที่ใหญ่มาก ทุกคนจะได้ยินชื่อบริษัทที่ชนะผ่านทาง สื่อต่างๆ ไม่ใช่แค่นั้นยังมีผ่านทางเว็ปต่างๆอีกด้วย ผลที่ตามมานั้นได้ผลดีกว่าการทำโฆษณาใดๆ มันไม่สามารถคำนวณได้
การโฆษณาผ่านโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์นั้นใช้เงินจำนวนมาก และผู้คนก็ไม่ค่อยใส่ใจนัก แต่ว่าถ้ามีคนประกาศเอาสุดยอดตัวละครมาขายในราคาถูกล่ะ? แน่นอนว่าผู้คนต่างเริ่มสนใจและในที่สุดก็กระจายไปทั่ว...

             แผนกการตลาดของแต่ละบริษัทเข้าร่วมการประมูลโดยคิดถึงข้อนี้เป็นหลัก บริษัทที่เกี่ยวกับสื่อต่างๆ รายการที่เกี่ยวข้องกับเกมออนไลน์ ต่างแข่งขันกันอย่างเข้มข้น สำหรับพวกเขา ราคาของประมูลนี้ไม่ได้สำคัญเลย และพร้อมที่จะประมูลอย่างเต็มที่

การแข่งขันเฉือดเฉือนกันทำให้ราคาพุ่งสูงทะลุฟ้าไปแล้ว เจ้าของเวบประมูลในขณะนี้ก็ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นจำนวนผู้เข้าขมที่ทะลักเข้ามา ในที่สุดการประมูลก็จบลง

รายการทีวีโชว์ที่เกี่ยวกับเกมออนไลน์ 5 สถานี ได้ต่อสู้แข่งขันกัน และผู้ที่ได้รับชัยชนะคือ CTS มีเดีย บริษัทหัวก้าวหน้าที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็วและแย่งส่วนแบ่งการตลาด CTS มีเดีย เป็นผู้ประมูลสุดท้าย โดยเลขาของประธานบริษัท...
“สวัสดี”
ฮุนถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์ในตอนเช้า
เมื่อวานเขาไปทำงานที่ไซต์งานก่อสร้าง เมื่อกลับบ้านก็หมดแรง เขาได้รับค่าแรง 30000 วอน มันน้อยกว่าปกติ เขาบอกว่าเขาโดนไล่ออกจากงาน เพราะขาดคุณสมบัติ... ?
-สวัสดีค่ะ
เขารู้สึกประหลาดใจที่คนโทรมาหาเขานั้นมีเสียงเป็นหญิงอายุไล่เลี่ยกับเขา
“เอ่อ ผมคิดว่าคุณโทรผิดแล้วล่ะ”
เขามั่นใจว่าคงไม่มีผู้หญิงปกติคนไหนโทรหาเขาแน่นอน ในขณะที่ฮุนกำลังจะวางสาย นั้นเอง
-คุณลี คุณได้นำไอดีเกมไปเข้าประมูลใช่รึเปล่าคะ?
“ใช่ แต่ว่า..”
-ดิฉันชื่อ แนฮี ยุน เป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธานบริษัท CTS มีเดีย ดิฉันได้โอนเงินประมูลค่าไอดีให้คุณแล้ว กรุณาเข้าไปยืนยันที่เวบด้วยค่ะ หลังจากนั้นโปรดติดต่อกลับทางเราด้วยค่ะ
“เดี๋ยวสิ การประมูลเสร็จแล้วเหรอ”
-ใช่แล้วค่ะ ขออนุญาตเรียนถามนะคะ คุณยังไม่ได้เข้าไปตรวจสอบเหรอคะ”
“ไม่ได้เข้าไปเลยครับ พอดีทางนี้วุ่นๆอยู่”

แนฮี ยุน จาก CTS มีเดีย
การที่ได้เป็นถึงเลขาส่วนตัวของประธานบริษัท อาจกล่าวได้ว่าเธอคนนี้มีทักษะที่ยอดเยี่ยมและไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาๆ เธอพูดได้ถึง 8 ภาษา และผู้คนรอบๆตัวเธอต่างยกย่องเธอ แต่ถึงกระนั้นเธอถึงกับอึ้งกับตัว ฮุนที่ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับการประมูลแห่งทศวรรษครั้งนี้
 “ยอดการประมูลสุดท้ายอยู่ที่เท่าไหร่ครับ”
ฮุนรู้สึกใจเต้นแรง เข้าคิดในใจไว้ว่าอย่างน้อย 200,000 วอน  (ห้าพันบาทไทย)ก็จะดีไม่น้อย เขาจะได้นำเงินก้อนนี้ไปรักษาคุณยาย แต่ทว่าเสียงที่วิ่งผ่านโทรศัพท์มาทำให้เขาสะดุ้ง
-มูลค่าการประมูลนั้นอยู่ที่ สามพันเก้าสิบล้านวอนค่ะ.........(ไม่ได้แปลผิดนะ)

ราคาของตามตลาดของ ตัวละคร วีด  โดยประมาณนั้น ประมาณไว้ 150 ล้านวอน(4ล้านบาทไทย)(หมายถึงราคาตลาดจริงๆ-ผู้แปล) เมื่อเทียบกับเกมออนไลน์ที่กำลังได้รับความนิยมนั้น ไอเทมหายาก ราคาประมาณ 100 ล้านวอน แต่ราคาสำหรับเกมเก่าๆอย่าง COM นั้นจะต่ำมาก
เมื่อนำเวลาประทูลที่แสนสั้น บวกกับ ชื่อเสียงของตัวละคร และการที่ประชาชนให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก ตัวแปรหลายตัวจึงทำงานและสุดท้ายจึงกลายเป็น เงินกว่า 3พันล้านวอน เรื่องนี้เป็นข่าวดังพาดหัวไปทั่ว ซึ่งสิ่งนี้คือสิ่งที่ CTS มีเดีย เล็งไว้แต่แรก และฮุนก็พูดว่า...
”คุณมากวนประสาทผมหรือยังไง”
-ว่ายังไงนะคะ?
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะโทรมาเพื่อเรื่องแค่นี้ ผมวางสายละนะ”    ฮุนกระแทกโทรศัพท์ลง และยิ้มอย่างขมขื่น...
“ยัยบ้านี่รู้เรื่องการประมูลได้ยังไง? และยังรู้เบอร์โทรของเราอีก”
ฮุนไม่เชื่อเลยซักนิด มันเกินความเป็นจริง เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ในขณะที่เขากำลังเข้าไปเช็คกระทู้ ก็เห็นกระทู้ของเขาตั้งอยู่หน้าหลัก มันมีข้อความมากมายต่อกันมากมาย และราคาประมูลสูงสุดนั้นก็เป็นอย่างที่ แนฮี ยุน กล่าวไว้ 3.09พันล้านวอน  มันเหมือนปาฏิหาริย์ ฮุนตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
มันคือความฝันงั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นละก็ฉันไม่อยากตื่นจากฝันนี้เลย...
วันต่อมาฮุนได้ยืนยันการโอนเงินเข้าบัญชีของเขา มูลค่ากว่า 3พันล้านวอน
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วจริงๆ ไม่มีอะไรต้องสงสัยอีก ฮุนรีบวิ่งไปหาคุณย่าของเขาพร้อมทั้งโชว์สมุดเงินฝาก เขาไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินไป
“ย่าครับ ผมหาเงินได้แล้ว”    ฮุนพูดอย่างตื่นเต้น
“เหรอจ๊ะ”   ย่าพูดด้วยเสียงเบาๆ
ฮุนพึ่งได้รับบัตรประชาชนเมื่อ3วันก่อน คุณย่าคิดในใจว่า ทำงานอย่างตรากตรำ แต่ว่าเงินที่ได้มานั้นช่างน้อยนิด
“ย่าภูมิใจในตัวหลานนะ ฮุน เก็บไว้เถอะ”
“ย่าไม่ต้องพูดว่าเก็บไว้เถอะหรอกครับ”

ฮุนยื่นสมุดเงินฝากให้คุณย่าดู
“นี่อะไรกัน”คุณย่าเอ่ยถาม
“ดูนี่สิครับเงินที่ผมหามาได้”ฮุนตอบ
คุณย่าได้แต่ขยี้ตา2-3 ครั้งและดูสมุดเงินฝากอีกที คุณย่าก็ได้แต่อึ้งกับจำวนวนเลขศูนย์ในสมุดเงินฝาก
“ฮุน.. ฮุนหลานไปทำอะไรมา ไปปล้นคนอื่นมาเหรอหรือว่าทำอย่างอื่นที่ผิดกฎหมายใช่มั๊ย แต่ว่า.. เงินจำนวนขนาดนี้คงจะว่าไปปล้นมาก็คงไม่ใช่...”
“ผมขายไอดีเกมที่เคยเล่นครับ”
“ไอดีเกม?”

“เรื่องมันยาว..แต่ยังไงก็ตามเงินที่ได้มานี่ก็ถูกต้องตามกฎหมายครับ”
“เป็นจริงงั้นเหรอ...”      เต็มไปด้วยความตื้นตันใจ คุณย่าจึงสะอื้น
“ฮุนน้อย...งั้นเราคงไม่ต้องกัลงวลเกี่ยวกับ ค่าน้ำค่าไฟแล้วเหรอจ๊ะ”
“ไม่แล้วครับคุณย่า ด้วยเงินก้อนนี้เราจะมีบ้านหลังใหม่เป็นของตัวเองแล้วด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นฮุนหลานก็จะได้ไปเรียนต่อแล้วสินะ แล้วก็ฮายันจะได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยด้วย พวกเราคงไม่ต้องอยู่อย่างลำบากอีกแล้ว”
คุณย่าดีใจจนร้องไห้ เช่นเดียวกับฮุน ความทรงจำที่มีแต่ความยากลำบาก ความเครียดความกดดัน บัดนี้ได้กลายเป็นเพียง เรื่องในอดีตที่จะค่อยๆเลือนหายไป

“นับแต่นี้ไปเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแล้วครับยาย”   ฮุนพูดทั้งน้ำตา
“ใช่จ้ะ”

พวกเขารู้สึกยินดีเพราะที่ผ่านมาต่างฝ่าฟันอุปสรรคมามากมายหลายปี ในอาทิตย์ต่อมาพวกเขาได้ย้ายไปบ้านหลังใหม่ และพาคุณย่าไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ผลการตรวจสรุปออกมาว่าร่างกายของคุณย่าย่ำแย่ไปมากมีโรคต่างๆมากมาย ไม่ใช่แค่หลัง     ฮุนจึงตัดสินใจให้คุณย่ารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลซักระยะ และฮายันในขณะนี้ก็กำลังมีความสุขกับชีวิตใหม่ แต่ทว่า
ความสุขนี้แสนสั้นนัก....

กลุ่มชายชุดดำ
กลุ่มคนที่ฮุนพยายามหลบเลี่ยงอย่างเต็มที่ มาปรากฏตัวที่โรงพยาบาล
กลุ่มชายชุดดำ มีร่างกายกำยำใหญ่โตมากขนาด แค่ 5 คน ยังเต็มห้องพยาบาล คนไข้คนอื่นเมื่อเห็นชายชุดดำต่างกลัวจนตัวสั่น พากันเดินหนีไปด้วยความช่วยเหลือของเหล่าพยาบาล มีเพียง ฮุน คุณย่า และกลุ่มชายชุดดำที่ยังคงอยู่กับที่
ฮุนรู้สึกโล่งใจที่กลุ่มชายชุุุดดำมาได้จังหวะที่น้องสาวของเขาไม่อยู่ แต่ว่าการมาเยี่ยมของคนกลุ่มนี้ก็ไม่เคยจะจบลงด้วยดี และในตอนนี้เขาก็ไม่ได้หวังว่าจะจบลงด้วยดีเช่นกัน
“ว่าไงคุณลี ผมมาแสดงความยินดีด้วยที่ครอบครัวของคุณได้ลาภก้อนโต”ชายย้อมผมสีทองพูดขึ้น
  ฮุนตอบกลับอย่างฉับพลัน
”แล้วไง”
“พวกเรามานี่ก็เพื่อจะมาเก็บหนี้ที่พ่อของคุณทิ้งไว้”
“หนี้?”
“ใช่ครับ ทางเราคิดว่าทางคุณคงพร้อมที่จะชำระหนี้ก้อนนี้แล้ว”

ฮุนพยายามสงบสติอารมณ์
เมื่อพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไป หนี้จำนวน 100ล้านวอน ได้ถูกโอนถ่ายมาให้ฮุน เป็นมรดก
เมื่อก่อนเขาควรที่จะปฎิเสธการรับมรดกหนี้ก้อนนี้ แต่ว่าตอนนั้นเขายังเด็กมากเด็กเกินที่จะเข้าใจ
กฎหมาย

คุณย่าที่โศกเศร้าเสียใจกับการตายของลูกชาย จึงไม่ได้นึกถึงการไปศาลเมืองเพื่อยกเลิกการสืบทอดมรดกภายในระยะเวลา3เดือน   ผลที่ตามมา ฮุนได้เป็นหนี้แก่เจ้าหนี้เงินกู้ รวม 100ล้านวอน เขารู้ถึงความเหี้ยมโหดของคนกลุ่มนี้ แต่ตอนนี้เขามีเงินพร้อมแล้ว ตอนนี้ฮุนไม่ต้องกลัวคนพวกนี้อีกต่อไปแล้ว
“ฉันจะจ่ายหนี้ให้หมด เท่าไหร่ล่ะ”
“จ่ายหมดเหรอ? คุณลี คุณอย่ามาอวดดีไปหน่อยเลย เอาเถอะยังไงก็ตามที พวกเราน่ะสุภาพกับลูกค้าเสมอ ตอนนี้หนี้ของคุณมูลค่า 3พันล้านวอน”
ทันใดนั้น ในหัวของฮุนเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
“มันเกินไปแล้วนะ..จำได้ว่า พ่อน่ะยืมเงินพวกแกไปแค่ 100ล้านเท่านั้นเอง”
“เฮ้ ฟังดีๆนะ นี่มันผ่านมา8ปีแล้ว เวลาผ่านไป ดอกเบี้ยมันก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย”
“มันก็ยังมากเกินไป..เราจะแจ้งตำรวจให้มาจับพวกแก”
“จับ? จับใครงั้นเหรอ ก็เอาสิ คิดเหรอว่า ผู้พิพากษาจะเข้าข้างแก?”
“ศาลย่อมมีความยุติธรรม”
  “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
กลุ่มชายขุดดำพากันหัวเราะ ในคำพูดของฮุน โดยเฉพาะชายหนุ่มผมสีทองปลอม เอามือก่ายหน้าผากแล้วหัวเราะ
ผู้ชายชุดดำคนที่ยืนอยู่หลังสุดได้พูดขึ้นมา ฮุนรู้ได้ทันทีว่าคนคนนี้คือหัวหน้า
  “เลิกเล่นได้แล้ว อธิบายให้ง่ายและชัดเจนสำหรับเด็กซะ”
“ครับหัวหน้า ผมขออภัย” หนุ่มผมทองกล่าว”นี่เจ้าหนูแคะขี้หูและฟังให้ดี สิ่งที่เราทำอยู่ไม่ได้ผิดกฎหมายซักนิดพวกเราแค่มาทวงดอกเบี้ยที่ตั้งไว้ที่ระดับกฎหมายกำหนดไว้เท่านั้น เริ่มที่ตอนแรกอัตราดอกเบี้ยคือ 50% ต่อปี คิดง่ายๆ ปีแรกร้อยล้านสิ้นปีก็กลายเป็น 150ล้านต่อมาก็ สิ้นปี  ที่2ก็ 225ล้าน ปีที่3ก็ 337.5ล้าน ในปีที่4ก็ขึ้น 500ล้านแล้ว

เมื่อฮุนคิดยอดเงินในใจ เขาเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง หนี้เพิ่มขึ้น 5เท่าในเวลาแค่4ปี แต่ว่าในกรณีนี้ผ่านไป8ปี หนี้รวมมีจำนวนกว่า 2.5พันล้านวอน ถ้าคิดต่อไปอีกเดือน 2 เดือนตัวเลข3พันล้านนี้จะไม่จบแค่ฝันร้าย

แม้ว่า ฮุนจะถูกกลุ่มคนขุดดำตามรังควาญบ้าง แต่เขาไม่เคยรู้ยอดดอกเบี้ยที่เขาค้างเลย โดยที่เขาไม่รู้ตัวมาก่อน ตอนนี้เขามีหนี้รวมกว่า 3พันล้านวอนแล้ว

บุคคลล้มละลาย!     คนจิตใจปกติต้องแจ้งล้มละลายไปแล้วหากรู้ว่าเขามีหนี้กว่า3พันล้านวอน
ฮุนก็เคยคิดถึงการฟ้องล้มละลาย แต่ปัญหาคืออย่างน้อยเขาต้องใช้เงินในการฟ้องล้มละลาย ใช้สำหรับขึ้นศาลและค่าที่ปรึกษาทางกฎหมาย สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นในการฟ้องเป็นบุคคลล้มละลาย
พูดง่ายๆก็คือ ฮุนไม่มีเงินจำนวนนี้ที่จะใช้ในขั้นตอนการฟ้องล้มละลาย แม้ว่าเขาจะมีเงินหากกลุ่มเจ้าหนี้รู้ว่าเงินจำนวนมากพอที่จะนำไปฟ้องล้มละลายได้ เขาก็คงจะถูกตามมารังควาญอย่างไร้ปราณี
“จ่ายหนี้มาให้หมดซะดีๆ 3พันล้านวอน” หนุ่มผมทองพูด
“ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด”ฮุนตอบ
“ไม่มีทางงั้นเหรอ? ได้เลย คุณลี ตามใจคุณเลย ถ้าคุณปฎิเสธวันนี้ละก็ วันนี้เราก็จะกลับไปก่อน แต่ว่าพรุ่งนี้เราก็จะได้พบกันอีก แล้วก็ดอกเบี้ยน่ะ ก็จะเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย”
ฮุนเห็นได้ชัดว่า  กลุ่มคนชุดดำมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ความมั่นใจของคนที่มีพลัง มีอำนาจ
ฮุนรู้ดีว่าหากไม่จ่ายหนี้ก้อนนี้จะเกิดอะไรขึ้น พวกชายชุดดำรู้ว่าตอนนี้ฮุนมีเงินมหาศาล ฮุนไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาไม่ได้แม้แต่กระดิกนิ้ว เพียงแค่ยิ้มหยามฮุนเท่านั้น

"ดูเหมือนว่า คุณย่าที่น่าสงสารของคุณกำลังป่วยหนักอยู่นะ  ผมคิดว่าเธอคงไม่เป็นไรที่จะอยู่ในห้องดีๆอย่างนี้ต่อไปอีกสักนิด  แล้วก็ เมื่อกี้ผมเห็นน้องสาวของคุณ ที่ทางเดิน   เธอน่ารักน่าดูเลยนะ  แล้วบังเอิญผมมีเพื่อนบางคนที่ชอบไล่ตามกระโปรงเด็กผู้หญิง มัธยมปลายซะด้วยสิ..."
"อย่า ยุ่ง กับ ฮายัน!!!"
"ใจเย็นๆ  ผมยังไม่ได้ทำอะไร  พวกเราแค่กำลังพูดคุยกัน  แต่ถ้าพวกคุณทั้งสามคน อยู่ๆเกิดป่วยขึ้นมา ทีละคนๆ  อา..มันคงแย่น่าดู"

ฮุนเริ่มทนไม่ได้กับการข่มขู่ของพวกมัน    เขาไม่มีทางเลือก  เขารู้ว่าพวกมันไม่ลังเลที่จะทำสิ่งที่พวกมันกล่าว
พวกที่ไม่มีเงินจ่าย ...พวกที่ไม่จ่าย... ใครความทรงจำของเขานั้น เขาเคยเห็นหลายคนที่มีจุดจบเลวร้ายกว่าความตาย
ความผิดบาปครั้งแรกที่เขามีนั้น คือการที่เขาเกิดมาในครอบครัวที่ ไปยืมเงินมาจากพวกมัน

เมื่อถูกกฎหมายทอดทิ้ง  ฮุนก็จำเป็นต้องยอมแพ้และมอบบัญชีธนาคารให้พวกมัน    พวกมันรับมัน และหยิบเงินทอนเล็กน้อยพร้อมทั้งใบสัญญาเงินกู้ จำนวน 100 ล้านวอน ที่พ่อแม่ของเขาเขียนขึ้นเมื่อ แปดปีก่อน ส่งให้เขา    มันแสดงให้เห็นว่าพวกมันเตรียมพร้อมและเตรียมตัวอย่างดีในการมาครั้งนี้
"ขอบคุณมากคุณลี ไว้เจอกันใหม่"  ชายผมทองกล่าวขึ้นพร้อมกับโบกมือไปมา

เมื่อพวกมันออกไปจากห้อง  ฮุนได้ตะโกนขึ้น
"รอเดี๋ยวก่อน!!"
"มีอะไรรึคุณลี?  มีปัญหางั้นหรือ?"
"สักวัน พวกแกต้องชดใช้สำหรับเรื่องนี้"
"อะไรนะ?"
"ตอนนี้ ชั้นได้ชดใช้สิ่งที่ติดค้างพวกแกแล้ว  ชั้นจะทำให้พวกแกต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำกับครอบครัวชั้น"

พวกมันเริ่มหัวเราะอีกครั้ง   แต่เมื่อเห็นสายตาของฮุน  เสียงหัวเราะเริ่มหยุดลง  
พวกมันเห็นนัยน์ตาของสัตว์ร้าย
อารมณ์ที่ส่งออกมาจากสายตาของฮุนทำให้พวกมันเริ่มเสียวสันหลัง
"ข้ารู้สึกว่าเอ็งจะมากไปแล้ว  สงสัยต้องสั่งสอนให้รู้ถึงโลกของความเป็นจริงซักหน่อย" ชายผมทองกล่าว
พวกมันเริ่มขยับใกล้เข้ามา แต่ฮุนไม่ถอย ไม่แม้แต่กระพริบตา
"ปล่อยมันไป  พวกเราทำธุระของเราเสร็จแล้ว  ข้าไม่อยากมีปัญหา  ออกไปจากที่นี่กันเถอะ"
คนที่เป็นหัวหน้ากล่าว
"แต่ว่า..."
"พวกนายอยากมีเรื่องในโรงพยาบาลรึไง?"

"ไม่ครับ"  พวกมันเริ่มเดินออกไปจากห้อง
"โอ้ ..แล้วก็เจ้าหนู" ตัวหัวหน้าส่งสัญญาณเตือนให้ฮุน"
"ข้า คัง  จินซุป  แห่งเมียงดอง  ...แกคิดว่าอารมณ์โกรธของแกจะใช้ได้ในโลกแห่งความเป็นจริงนี่รึยังไง  ถ้าคิดว่ามันไม่ยุติธรรมหาเงินให้ได้สามพันล้านวอนภายในห้าปี และมาหาข้า  ถ้าแกทำได้ข้าจะคุกเข่าต่อหน้าแก"

ฉลามทวงหนี้หน้าเลือดได้จากไป
พ่ายแพ้...ฮุนล้มลง   เขาได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องสาวจากทางเดิน  และเสียงถอนหายใจของย่าของเขา
เมื่อเงินสามพันล้านได้ถูกขโมยไปต่อหน้าต่อตาของเขา  เขารู้สึกหมดอาลัยตายอยาก  การถูกทำร้ายอย่างหนักเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเหมือนกระดูกออกเป็นสองท่อน    อย่างไรก็ตาม  ในวันที่สามเขาตัดสินใจที่จะลืมมันและก้าวต่อไป
ความหวังยังมีอยู่ และฮุนมองเห็นมัน  เขาไม่ควรที่จะนั่งเฉยๆและกลายเป็นไอ้ขี้แพ้เช่นนี้   ไม่น่าเชื่อว่าจะมีรอยยิ้มออกมาจากเขา....รอยยิ้มท่ามกลางน้ำตา
ประสบการณ์หวานหอมของเงินจำนวนมหาศาล  ช่างสั้นนัก  แต่มันก็สอนให้เขารู้ว่าจะอยู่ในโลกที่โหดร้ายนี้อย่างไร
"ถ้าเราทำได้ครั้งนึง  ทำไมเราจะทำอีกครั้งไม่ได้?"

วันต่อๆ มา ช่างเป็นวันที่วุ่นวายสำหรับฮุน   เงินแสนที่เขามี ไม่เพียงพอสำหรับแผนการของเขา  เขาจำเป็นต้องจ่าย หกหมื่น สำหรับการจำนองบ้านเพื่อกู้เงิน...   ซึ่งเขาทำสัญญาแล้ว    ฮุนสามารถยกเลิกสัญญาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เขาต้องจ่ายค่าปรับ  ซึ่งเขายอมตายดีกว่าที่จะจ่ายมัน
หลังจากนั้น  เขามีเงินทุนให้ใช้เพียงแค่ สี่สิบล้านวอน(ราวๆหนึ่งล้านหนึ่งแสนบาทไทย)
ฮุนสมัครเข้าเรียน ที่สำนัก คัมโด (Kumdo) ที่ซึ่งฝึกสอนการใช้ดาบ และศูนย์การฝึกอื่นสำหรับเทควันโด้และ ฮัปคิโด (Hapkido : ศิลปะการต่อสู้ของเกาหลีประเภทหนึ่ง)  เขาเรียนรู้และฝึกฝนอย่างหนักในศิลปะการต่อสู้หลายชนิดที่ศูนย์การฝึก   ผู้ฝึกสอนเรียกเขาว่าสัตว์ป่า     ฮุนฝึกฟันดาบจนกระทั่งมือของเขาถลอกและเลือดออก และฝึกฝนทุกๆวันสำหรับการสร้างกล้ามเนื้อให้กับตัวเอง

เกมเสมือนจริง!!
เกมนี้ ผู้คนเคลื่อนไหวและใช้ชีวิตเหมือนกับความเป็นจริง ดังนั้น ฮุนจึงคิดว่าการฝึกฝนการต่อสู้และศึกษาระบบของเกม จะมีประโยชน์อย่างมาก
แน่นอนว่า การฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ไม่ได้ทำให้เขาเหนือกว่าคนอื่นอย่างสิ้นเชิง แต่ถ้าเขาสามารถเพิ่ม ความแข็งแกร่ง 10% ให้กับตัวเขาที่เลเวลๆหนึ่ง  ฮุนคิดว่านั่นจะใช้ประโยชน์ได้สำหรับผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ เพราะ แค่ 10% ก็สามารถสร้างความแตกต่างได้ขณะที่เล่นเกม
ฮุนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ในตอนกลางวัน และศึกษาเกมเสมือนจริงทุกชนิดในตอนกลางคืน
เขาวิเคราะห์ว่าเกมไหนมีคนเล่นเยอะที่สุด  และระบบของเกมนั้นเป็นอย่างไร
เขาสร้างตารางวิเคราะห์สำหรับทุกเผ่าพันธุ์, อาชีพ, เมือง และ ทักษะ ในเกม  จากนั้นก็ปักหมุดไว้บนกำแพงให้ห้องของเขา
ห้องของฮุนเต็มไปด้วย แผ่นข้อมูล


หนึ่งปี , ฮุนเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้และศึกษาเกมเสมือนจริง   หนึ่งปีนี้ไม่ใช่เพียงแค่เวลาสำหรับเตรียมตัวของเขาเองเท่านั้น   แต่ยังเป็นเป็นเวลาซึ่งเขากำลังจับตามอง การพัฒนาของเกม รอยัลโรด อย่างใกล้ชิดอีกด้วย
ซึ่งเป็นไปดังที่เขาคาด อุตสาหกรรมเกมเสมือนจริงได้ชัยชนะ และชื่อที่ถูกกล่าวขานมากที่สุดคือ    รอยัลโรด
ส่วนแบ่งตลาดของ รอยัลโรด ในตลาดเกมออนไลน์นั้นมากกว่า 75% ยอดผู้ชมดูในแต่ละวันของ สงครามระหว่างแคลนหลักเริ่มมีอิทธิพลกับ รายการโชว์ทางทีวี   มันเป็นการเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่สำหรับยุคใหม่ ที่ ทุกคนสามารถสร้างชื่อเสียง พลังอำนาจ และความร่ำรวยผ่านเกม

"เยี่ยม  ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน"    สายตาที่เย็นชาของฮุน จดจ้องอยู่ที่หน้าจอ

เขาได้ซื้อแคปซูลสำหรับเชื่อมต่อกับ รอยัลโรด มาสิบล้านวอน   เขาเกือบร้องไห้ แต่ในทันทีทันใดเขาก็บอกกับตัวเองว่า มันคือการลงทุนที่จำเป็น  เขาพร้อมแล้วสำหรับเกมนี้  ........เกมได้เริ่มขึ้นแล้ว
เขารู้สึกเหมือนเป็นทหาร ที่กำลังจะเข้าสนามรบ

คุณต้องการเชื่อมต่อกับ รอยัลโรด หรือไม่?
ใช่ | ไม่

              เมื่อกล่องข้อความปรากฏขึ้น  ฮุนไม่เสียเวลาสักวินาทีก่อน ตะโกนว่า ใช่!!."

                                                                      ตอนต่อไป
ที่มา  http://writer.dek-d.com/grit/story/viewlongc.php?id=837140&chapter=1

1 ความคิดเห็น: