เล่มที่ 1 ตอนที่ 2 การปรากฎขึ้นของสัตว์ร้าย (Wild Beast Appears)
-ผลการตรวจสอบเลือดและม่านตาแสดงว่าท่านยังไม่ลงทะเบียน ต้องการสร้าง ตัวละครหรือไม่¬
เมื่อฮุน เข้าเชื่อมต่อกับ รอยัลโรด เสียงแรกที่เขาได้ยินคือเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง เขามองไปรอบๆ เพื่อมองหาว่าใครพูดกับเขา แต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น นอกจากห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่ เขาจึงรู้ตัวว่าเขากำลังอยู่ในขั้นตอนการยืนยันการสร้างตัวละคร
"ตกลง"
- โปรดระบุชื่อของท่า...-- -
"วีด (Weed)"
Weed (วัชพืช) เป็นพืชที่ต้อยต่ำที่สุดในอาณาจักรพืช (plant kingdom)
***(แบ่งตามวิทยาศาสตร์ ถ้าเป็นอาณาจักรสัตว์ ก็คือพวกสัตว์เซลล์เดียว เป็นต้น -ผู้แปล)***
สำหรับฮุน มันเป็นสิ่งที่เขารู้สึกว่าเข้ากับตัวเขาที่สุด
-โปรดเลือกเพศของคุณ จาก เพศชาย , เพศหญิง , หรือ กระเท...--
"ชาย"
- รอยัลโรด มี เผ่าพันธุ์ 49 เผ่า คุณสามารถเลือกเผ่าพันธุ์ขั้นแรกของคุณจาก 29 เผ่...--
"มนุษย์"
- คุณสามารถปรับเปลี่ยนลักษณะภา...--
"เหมือนเดิม"
-ตัวละครของคุณได้ถูกสร้างขึ้นแล้ว ค่าสถานะและอาชีพของคุณขณะที่คุณกำลังเล่น รอยัลโรด จะ...--
"ข้าม"
-โปรดเลือกนคร และประเทศที่คุณต้องการเริ่มต้น
"ป้อมปราการแห่ง เซราบอร์ก อาณาจักรโรเซนไฮม์ !! (The Citadel of Serabourg, Rosenheim Kingdom)"
- ยินดีต้อนรับสู่ รอยัล ... - -
"ข้าม"
ไม่ยอมที่จะเสียเวลาสักวินาที ฮุนข้ามขั้นตอนการแนะนำ และตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ตามแผนที่เขาวางเอาไว้
ค่าเล่นเกม 300,000 วอน(ราวๆ 8 พัน)ต่อเดือน เป็นจำนวนที่แพงเหลือเกินสำหรับเขา
ใน รอยัลโรด มีนครหลักมากกว่าร้อยแห่ง และ มีเมืองมากกว่าพันแห่ง ผู้เล่นใหม่มักจะเริ่มการผจญภัยของพวกเขาใน เมืองหลวง หรือไม่ก็นครหลักที่ขนาดใหญ่
เช่นเดียวกับ วีด
**แว้บบบบบบบบบบ**
เพียงชั่วพริบตา ฮุนก็มาปรากฎใน ป้อมปราการแห่งเซราบอร์ก อาณาจักร โรเซนเฮม
"นี่คือ..."
วีด โซเซไปมาท่ามกลาง ผู้คนจำนวนมาก ที่มีทั้ง ผู้เล่นและ NPCs
เขาคิดว่าเขาหลงทางอยู่กลางกรุงโซล (Seoul)
'เราอยู่ที่ไหนกัน !¬ ไม่อยากจะเชื่อเลย !!'
วีด มองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เสียงผู้คนตะโกนค้าขายแลกเปลี่ยน พูดคุยกันในหูของเขา ทิวทัศน์ที่ปรากฎต่อหน้าเขาดุจดังทิวทัศน์ของโลกจริง และผู้คนที่กำลัง วุ่นวายกับกิจธุระของตัวเอง
คนแปลกหน้าเดินผ่านเขาไปเรื่อยๆ ขณะที่เขายืนแข็งทื่อ
"ดูคนนั้นสิ ฟันธงเลยว่ามือใหม่หมาดๆ"
"ยังกับว่า เขาไม่เคยเล่นเกมเสมือนจริงมาก่อนเลยนะ"
ขณะที่เดินผ่านไปมา ผู้เล่นบางคนเดินชนไหล่ของเขา ซึ่งมันเพียงพอที่จะลากเขาไปด้วย
พวกเขาพูดถูก รอยัลโรด(Royal Road) อยู่ที่นี่ ...โลกเสมือนจริง และสถานที่ทำงานของเรา
( พวกเขา นั้นหมายถึง คำโฆษณาของเกมนี้นั่นเอง- ผู้แปล)
ไม่ว่า วีด จะเตรียมตัวมาดีแค่ไหน แต่ความรู้เกี่ยวกับโลกเสมือนจริงและการค้นคว้าเกี่ยวกับระบบของเกมของเขา กลายเป็นสิ่งที่แตกต่างกับที่เขากำลังพบเจอ
เขารู้สึกงุนงง แต่มันเพียงชั่วคราว และในที่สุดเขาก็ใจเย็นลง
เขาเริ่มคุ้นชินกับมันแล้ว
ความรู้สึกของเขาเริ่มเข้าที่
ใกล้ๆกับ จุดที่เขาปรากฎตัว มีป้ายประกาศที่แสดงแผนที่และอธิบายเกี่ยวกับอาณาจักรโรเซนไฮม์ และวิธีใช้หน้าต่างพื้นฐาน
วีด กำหมัดแน่น
'ได้เวลาลุยแล้ว'
จากนั้น วีด เริ่มออกกำลังกาย เขานั่งลง และ ลุกขึ้น จากนั้นก็กระโดดขึ้น เตะ และ ต่อย
เขาบิดตัวไปมาและเริ่มทดสอบขยับข้อต่อต่างๆ ทีละส่วนๆ เขาสะบัดนิ้วมือและนิ้วเท้าไปมา แม้กระทั่ง บิดหัวไปมา
แม้จะมีคำพูดเสียดสีดูถูก จากคนที่ล้อมรอบจำนวนมาก วีด ก็ตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะไม่สนใจมัน
" มันทำบ้าอะไรวะ¬"
"ดูเหมือนเค้ากำลังขยับเขยื้อนร่างกายนะ เราคิดว่า เค้าคงไม่ค่อยชินกับเกมเสมือนจริง"
"อ่อองั้นเหรอ แต่ทำไมถึงมาทำที่นี่ล่ะ คนออกจะเยอะขนาดนี้ ไม่อายหรือไงวะ¬"
เสียงกระทบกระทั่ง นินทาที่ วีด พยายามอดทนมาตลอดแต่สุดท้ายก็ทำให้เขาทนไม่ไหว
วีด พุ่งออกไปจากจุดที่เขายืนอยู่อย่างเร่งรีบ เพื่อจะไปที่ไหนบางแห่ง
***************
ผู้เล่นใหม่ในเกม รอยัลโรด จะถูกจำกัดให้อยู่ในเมืองเริ่มต้น 1 สัปดาห์ตามเวลาโลกจริง
ซึ่งเท่ากับ 4 สัปดาห์ในเกม
ส่วนใหญ่แล้วผู้เล่นหน้าใหม่ จะง่วนอยู่กับเรื่องพื้นฐาน เควสง่ายๆ หรือไม่ก็เรียน ทักษะฝีมือ (Craft skills) เช่นตัดเสื้อ ช่างตีเหล็ก หรือทำอาหาร ซึ่งได้ค่อนข้างง่าย
ตัวเกมนี้อธิบายว่าจุดเด่นของตัวเกมคือ ความยืดหยุ่น ไม่ค่อยมีข้อจำกัด ซึ่งจะมีเรื่องของชนชั้น ตำแหน่งขุนนาง หรือผู้มีชื่อเสียง โดยที่ผู้ที่ครอบครองตำแหน่งสูงๆ มักจะเป็น NPCs แทนที่จะเป็นผู้เล่นดังนั้น หากผู้เล่นต้องการกำลังสนับสนุนก็ต้องติดต่อกับ NPCs เป็นการส่วนตัว
ในทางตรงข้าม มีผู้เล่นจำนวนมาก ทำงานในห้องสมุด ไม่ก็ร้านค้าเพื่อที่จะหาเงิน
(อาจจะงงๆ แต่อธิบายได้ว่า ในเกมนี้ พวก NPCs จะครองตำแหน่งสูงๆ เช่นราชา ขุนนาง นักบวชตามโบสถ์ หรือไม่ก็เจ้าของร้านอาหาร ร้านไอเทม ซึ่งพวกผู้เล่นถ้าอยากหาเงินก็ไปสมัครเป็นลูกจ้าง ได้- ผู้แปล)
ที่จตุรัสกลางเมือง เต็มไปด้วยคนที่อยากจะเป็นพ่อค้าตั้งแผงเพื่อ ซื้อหรือขายของกับพวกผู้เล่นคนอื่นๆ และ ปาร์ตี้ ชักชวนคนไปผจญภัย ที่มีอยู่เต็มไปหมด
หลังจากมองดูพวกเขาอย่างถี่ถ้วนแล้ววีด ไม่ลังเลใจที่จะมุ่งหน้าไปที่หอฝึกตน (Training Hall)
***************
หอฝึกตน เปิดให้ผู้เล่นทุกคนสามารถเข้ามาใช้ได้ตราบเท่าที่ผู้เล่นอยากจะมา และผู้เล่นเกือบทั้งหมดที่แวะมาเยี่ยมชมที่นี่ก็เพื่อที่จะทดลองทักษะใหม่ๆที่ตนเองได้มาเท่านั้นเอง
เกือบจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะหาคนเหมือนเช่น วีด ผู้ซึ่งแทบจะมุ่งมาที่หอฝึกตน ทันที ที่สร้างตัวละครเสร็จ
ที่เป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เพียงแค่เพราะผู้เล่นใหม่จะรู้สึกสนอกสนใจในการค้นหาว่านครที่ตนอยู่เป็นยังไงมากกว่า มาหอฝึกตกเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะ การฝึกฝนที่ หอฝึกตนนั้น ไม่ค่อยได้ประโยชน์เท่าที่ควรเท่าไรนัก
ทันทีที่ครูฝึกเห็น วีด เดินเข้ามาที่ทางเข้า เขาก็จ้อง วีด อย่างถมึงทึง
"นักผจญภัยหนุ่ม ข้าคิดว่าเจ้าคงเพิ่งมาถึงทวีป เวอร์เซีลล์ ไม่นานมานี้ใช่ไหม" ครูฝึกกล่าว
"ใช่ครับ" วีด กล่าวตอบสั้นๆ เขายังคงเศร้าที่ทำเรื่องน่าหัวเราะตั้งแต่วันแรก
"เจ้าจะรู้ว่า การฝึกดาบเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมาก เมื่อเจ้าเผชิญกับมอนสเตอร์ คำแนะนำของข้าคือ เลือกหุ่นไล่กาที่ว่างอยู่ และจัดการมันด้วยทุกวิถีทางที่เจ้าต้องการ มีดาบไม้วางอยู่ด้านหน้าหุ่นไล่กานั้น มันเป็นของเจ้า"
"ขอบคุณมากครับ นั่นเพียงพอแล้ว ผมไม่ต้องการคำแนะนำอื่น"
"โชคดี"
วีด คว้าดาบไม้ และเดินไปยืนอยู่เบื้องหน้าหุ่นไล่กาตัวหนึ่ง และ เขาเริ่มจัดการมัน
หนึ่ง, สอง , สาม มือของเขาเริ่มชินกับน้ำหนักของดาบไม้ และความรู้สึกในการฟันหุ่นไล่กา
ใน รอยัลโรด เลเวลของผู้เล่นใหม่ จะถูกล็อกไว้ ในสี่สัปดาห์แรก และไม่สามารถเดินทางไปเกินกว่า ประตูของนครเพื่อล่ามอนสเตอร์ โดยปกติแล้วสิ่งที่ผู้เล่นใหม่จะทำกันคือ การทำเควสให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ,เพิ่มแต้ม การบริการสังคม** ,หาเงินให้มากที่สุด
อย่างไรก็ตาม วีด ยังคงสนใจที่จะฟาดฟันใส่หุ่นไล่กาด้วยดาบไม้อย่างเงียบๆ...
ในหอฝึกตนประจำป้อมปราการเซราบอร์ก มีหุ่นไล่กาประมาณพันตัว และดาบไม้ปริมาณไม่จำกัดบนกำแพง ซึ่งทำให้ หอฝึกตนมักจะถูกใช้สำหรับผู้เล่นที่ต้องการทดสอบทักษะของตน
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ สายตาของทุกๆคนกำลังจับจ้องไปที่ๆหนึ่ง
"เจ้านั่นอดทนดีจริงๆ"
"อึดสุดๆ"
"ไม่อยากจะเชื่อว่า คนปกติจะทำได้ขนาดนั้น"
ทั่วร่าง วีด เต็มไปด้วยเหงื่อ
เสื้อและกางเกงสีขาวที่เขาได้รับมาตอนเข้าเกม ซับเหงื่อและแนบติดกับตัวเขา เขาเปียกไปทั้งตัว
วีด ยังคง ฟันไปที่หุ่นไล่กาอย่างไม่หยุดยั้งแม้สักวินาที
ค่าความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 แต้ม (+1 STR)
หลังจาก การฟาดฟันหุ่นไล่กา หกชั่วโมงรวด วีด ก็ได้ข่าวดี เขารู้สึกเหมือนว่า ดาบไม้เริ่มเบาขึ้น
"เปิดหน้าต่างสถานะ(Stats Window)"
วีด พึมพำขณะฟันไปที่หุ่นไล่กา
ชื่อตัวละคร วีด ฝ่าย เป็นกลาง
เลเวล 1 อาชีพ ไม่มี
ฉายา ไม่มี
ชื่อเสียง 0
พลังชีวิต 100 มานา 100
ความแข็งแกร่ง 11 ความคล่องแคล่ว 10
ความอดทน 10
ปัญญา 10 ความฉลาด 10
โชค 0 ความเป็นผู้นำ 0
โจมตี 3
ป้องกัน 0
ต้านทานเวทมนต์ ไม่มี
สถานะของ วีด ตอนนี้ไม่มีอะไรเด่นเป็นพิเศษ
ห้าชั่วโมงต่อมา—
ความอดทนเพิ่มขึ้น 1. (+1 VIT)
ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 1
สถานะ2 อย่างที่เพิ่มขึ้นเกือบจะพร้อมกัน
"ฟู่~ "
ในที่สุด วีด ก็วางดาบไม้ลง และพักเบรกเล็กน้อย โดยที่ไม่กินหรือดื่มอะไร เขาตีหุ่นไล่กามาเกือบ 11 ชั่วโมง
เขาเหนื่อยล้า คอของเขา แห้งผากด้วยความกระหาย ท้องของเขาว่าง และร้องเสียงดัง
"หน้าต่างอุปกรณ์(Inventory window)"
ด้วยคีย์เวิร์ด รูปกึ่งโปร่งไส แสดงสัมภาระของ วีด ก็ปรากฎขึ้นกลางอากาศ
กระติกน้ำ และ ขนมปังข้าวสาลีสิบชิ้น แค่นั้น...
***********************
ในเกม รอยัลโรด ถ้าคุณต้องการอะไร คุณต้องหามาเอง สำหรับผู้เล่นคนอื่นๆนั้น พวกเขาหาเงินโดยการทำเควสง่ายๆ สำหรับสี่สัปดาห์แรก
แต่ วีด ไม่ยอมเสียเวลาสักนาที เพื่อจะทำมัน
วีด หยิบเศษขนมปัง และกระติกน้ำขึ้นมา เขาทานมันอย่างเร่งรีบ ทันทีที่กลืนลงไป ความหิวของเขาก็ลดลง
'บางที เราคงต้องกินอาหารทุกๆ 5 ชั่วโมง และคงต้องกินมากขึ้นหาก ต้องฝึกหนักขึ้นอีก แต่ก็ไม่จำเป็นต้องกินจนอิ่ม ที่ต้องการก็เพียงแค่พอไม่ให้ตายเท่านั้น'
อาหารมื้อนี้ของ วีด จบลงอย่างรวดเร็ว เขาหยิบดาบไม้ขึ้นมา และยืนอยู่เบื้องหน้าหุ่นไล่กา
"แม่งเอาอีกแล้ว"
"แม่งบ้า"
"เราคิดว่าเค้าคงไปแค้นอะไรมาสักอย่างแน่เลย"
"ผมคิดว่า เขาคงไม่หยุดจนกว่าจะตีหุ่นไล่กาตัวนั้นแตกเป็นชิ้นๆ"
ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าหุ่นไล่กาจะสั่นเล็กน้อย ภาพลวงตางั้นรึ?
ดาบไม้ในมือ วีด กระทบทุกๆตารางนิ้วบนตัวหุ่นไล่กา
คำถามเดิมๆ ปรากฎขึ้นท่ามกลางเหล่าผู้ที่ชมดู
"ผู้ชายคนนั้น จะตีหุ่นไล่กาไปทำไมกัน?"
"เราคิดว่ามันไม่น่าช่วยอะไรนะ ถ้าเค้าอยากเพิ่มค่าความชำนาญในการใช้ ทักษะ เขาไปไล่ตีกระต่ายๆแถวชานเมืองดีกว่าที่จะมานั่งตีหุ่นไล่กานี่ซะอีก"
"แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ได้ใช้สกิลเลยนะ ผมว่าดูเหมือนเขาจะตีหุ่นไล่กาเพราะหงุดหงิดมากกว่า"
"บางที ... เขาอาจจะกำลังพยายามเพิ่มค่าสถานะ(Stats)อยู่ก็ได้นะ"
อัศวิน(Knight) ในชุดเกราะเงางามให้ความเห็น ซึ่งทันใดนั้นมันก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่กำลังมองอยู่
"แค่ตีหุ่นไล่กาก็เพิ่มค่าสถานะได้งั้นเหรอ?" แรนเจอร์ (Ranger) ผิวดำถามขึ้น
"ฮะ? อ่อ ใช่แล้ว" อัศวินตอบกลับ
"ถ้างั้น ทำไมนายไม่ตีหุ่นไล่กาอย่างเดียวแทนที่จะไปเสี่ยงชีวิตเก็บเลเวลอย่างเหนื่อยยากล่ะ?"แรนเจอร์ คนเดิมถามอีกครั้ง
อัศวินคนนี้ เขามีชื่อว่า พลูโต เป็นที่รู้กันทั่วว่าเขามีเลเวลสูงมาก ดังนั้นเขามีข้อมูลที่มีค่ามากมายจากแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่คาดเดาพฤติกรรมของวีด ถูก
ถ้าผู้เล่นทำอะไรที่ใช้แรงกายบ่อยๆ ผลลัพธ์คือค่าความอดทนและความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าวิซาร์ด ร่ายเวทชั้นสูงบ่อยๆ ค่าปัญญาและความฉลาด(Wisdom and intelligence) ก็จะเพิ่มขึ้น
แต่ว่า อัตราการเพิ่มดูด้อยค่ามากเมื่อเทียบกับโบนัสที่ได้จากการอัพเลเวล
การฝึกตีหุ่นไล่กาครึ่งวันโดยไม่พักเลย อาจจะเพิ่มค่าสถานะได้ 1 หรือ 2 แต้ม แต่รางวัลสำหรับการอัพเพียง 1 เลเวล คือ 5 แต้ม สิ่งที่วีดทำจึงดูเหมือนว่าบ้าบอมาก
"งี่เง่ามากๆ"
แม่มด( Sorceress) คนหนึ่งกุมขมับตัวเองเมื่อได้ยินคำอธิบายจาก พลูโต
แต่ พลูโต คิดตรงกันข้าม
"มันเวิร์ก" พลูโต กล่าว
"ว่าไงนะ?"
"เธอจะได้ค่าประสบการณ์(EXP) นิดเดียว ถ้าเธอฆ่ามอนสเตอร์ที่กระจอกกว่าเลเวลของตัวเอง เธอรู้ใช่ไหม"
"อืม"
"ในทางตรงกันข้าม ถ้าเธอเลเวลยิ่งสูง ก็ยิ่งจะเก็บเลเวลได้ยากขึ้นแต่ถ้าเธอเพิ่มค่าความแข็งแกร่ง (STR) ในช่วงแรกๆ เธอก็จะสามารถล่ามอนได้ง่ายๆในภายหลัง ซึ่งมันจะเป็นประโยชน์ในช่วงท้ายของเกม"
(เทียบให้เห็นภาพ ก็คือ ในเกม Ragnarok โนวิสของคลาส 1 กับโนวิสของคลาส 2 จะเห็นได้ว่า โนวิสของคลาส 2 จะเก่งกว่า ทั้งๆที่เลเวลเท่ากัน นั่นก็เพราะสถานะเริ่มต้นของโนวิสคลาส 2 เยอะกว่านั่นเอง-ผู้แปล )
"ถ้านายรู้วิธีนี้ เราเดาว่านายคงฝึกแบบเดียวกันใช่ไหม ไม่ใช่สิ ทุกคนจะไม่ทำแบบเดียวกันเหรอ ถ้ารู้วิธี?"
"ไม่หรอก ต่อให้รู้ก็เหอะ ไม่มีใครทำหรอก ลองนึกดูดิ ใครจะมานั่งตีหุ่นไล่กาเป็นสิบชั่วโมงเพื่อเพิ่ม STR แค่ 1"
"......"
"แล้วก็มันมีขีดจำกัดของการเพิ่มค่าสเตตัสโดยการตีตัวที่เป็นสุดยอดแห่งความอ่อนแออย่างหุ่นไล่กาอยู่ ในกรณีของค่า STR น่าจะประมาณ 40 หรือมากกว่านั้นนิดหน่อย
ใครจะอยากมานั่งตีหุ่นไล่กาเป็นเดือนเพื่อเพิ่ม ค่า STR 40 แต้ม?
เป็นเราคงเหนื่อย และน่าเบื่อ แล้วก็ยอมแพ้ในวันเดียว"
ฝูงชนที่ มุงดู วีดพยักหน้าพร้อมๆกัน
ถ้าคุณต้องนั่งฟันหุ่นไล่กาตลอดเดือนเพื่อเพิ่ม STR แค่ 40 แต้ม แทนที่จะทำอย่างนั้น สู้หาอาวุธดีเจ๋งๆ ไม่ดีกว่าหรือ ไอเทมที่เพิ่ม 40 STR แม้จะไม่หาง่ายนัก แต่ก็ไม่ใช่ของ หายาก(rare)
"วิธีนี้ได้ผลกับแค่ผู้เล่นใหม่ ที่ออกนอกกำแพงไม่ได้เท่านั้น มันเคยเป็นที่นิยม แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสนใจอีกเพราะมันน่าเบื่อเกินไป เหนื่อยเกินไป"
วีด ได้ยินบทสนทนารอบๆตัวเขา เขาอยากไปหาที่อื่นฝึกฝนวิธีนี้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากเมืองนี้ ดังนั้นเขาจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะ เป็นที่สนใจของคนอื่นๆ ใน หอฝึก
'อะไรทำให้พวกนายบอกว่าวิธีนี้น่าเบื่อ?'
วีด เหวี่ยงดาบไม้เต็มแรง
'เมื่อคุณพยายามอย่างหนักตัวละครของคุณก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และก็จะสามารถจัดการมอนสเตอร์ที่โหดขึ้น และมันก็จะทำเงินจำนวนมากให้'
สำหรับ วีด แล้ว สิ่งเหล่านี้คือสุดยอดแห่งความบันเทิงในชีวิตของเขาแล้ว
วีด ฝึกฝนร่างกายตนเองเช่นนี้ ด้วยความมุ่งมั่น
ตลอดเวลาที่ วีด ฝึกฝนครูฝึกจ้องมองดูเขาด้วยสายตาที่พึงพอใจ...
สามสัปดาห์ผ่านไป
วีด เชื่อมต่อกับ รอยัลโรด อย่างสม่ำเสมอ ยกเว้นเวลานอน เนื่องเพราะสภาพร่างกายของเขาซึ่งได้เตรียมพร้อมมาก่อนที่จะเริ่มต้นเล่นเกมนี้ ผลลัพท์คือ ทำให้เขานอนไม่เกิน สี่ชั่วโมงต่อวัน
.
.
.
เมื่อ วีด ย้อนมองไปเมื่อ 3 สัปดาห์ก่อน มันทำให้เขารู้สึกเหนื่อย
ทุกครั้ง เมื่อวีด ล็อกอินเข้าไปในเกม เขาก็จะใช้เวลาเฉลี่ย 8 ชั่วโมงในการฟาดฟันหุ่นไล่กา อย่างเบื่อหน่าย
เขาคิดในใจว่าถ้า ไม่มี กล่องป๊อปอัพข้อความ มากระตุ้นเขา จะคงยอมแพ้ไปแล้ว
*ติ๊ง*
ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1
ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 1 (+1 AGI)
สถานะใหม่: จิตวิญญาณนักสู้(Fighting Spirit)
สถานะใหม่: ค้ำจุนชีพ(Endurance)
ในเกม รอยัลโรด บางครั้งค่าสถานะใหม่ ก็จะถูกสร้างขึ้นโดยแยกออกจากค่าสถานะดั้งเดิม
จิตวิญญาณนักสู้: คุณสามารถเรียกพลังแฝงได้ชั่วคราว หรือ ส่งผลให้มอนสเตอร์ที่อ่อนแอจะยอมแพ้ต่อคุณเมื่อถูกคุณจ้อง ไม่สามารถนำโบนัส ค่าสถานะมาเพิ่มสถานะนี้ได้ ค่าสถานะนี้จะเพิ่มขึ้นเอง ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวละคร เช่นคุณ สู้ติดพันกับมอนสเตอร์เป็นเวลานานหรือ เผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่เลเวลมากกว่าคุณ
ค้ำจุนชีพ: ทุกการกระทำของคุณจะใช้แรงกายไม่สามารถนำโบนัสค่าสถานะมาใช้เพิ่มค่านี้ได้
ทันใดนั้น กล่องข้อความที่เกี่ยวเนื่องกับ ทักษะ ทั่วไปก็ปรากฎขึ้นเช่นกัน
ทักษะ เพียงหนึ่งเดียวที่ วีด มีตอนนี้ คือ ความชำนาญการใช้ดาบ
ความชำนาญการใช้ดาบเพิ่มขึ้น 1
ความชำนาญการใช้ดาบเลื่อนขึ้นเป็นเลเวล 3
เพิ่มพลังโจมตีเมื่อใช้ดาบ 30% (+30% ATK)
เพิ่มความเร็วในการโจมตี เมื่อใช้ดาบ 9 % (+9% ATK SPD)
ทุกๆครั้งที่ มีกล่องข้อความขึ้น วีด รู้สึกยินดีในความก้าวหน้าที่เป็นผลจากการฝึกของเขา แต่สิ่งที่เป็นปัญหากับเขาที่สุดคือ เขารู้สึกว่ามันไม่เป็นไปตามเป้าที่เขาต้องการ
กว่าสามสัปดาห์ เขาทุ่มเทในการฟาดฟันกับหุ่นไล่กา แต่ค่า STR ของเขาเพิ่มเพียงแค่ 28 แต้ม ค่า AGI เพิ่มเพียง 25 แต้ม และค่าความอดทนเพียง 22 แต้ม
'ต่อให้เราใช้เวลาเพิ่มขึ้นจากเดิม จนเลยกำหนดเวลาจำกัดของผู้เล่นใหม่ มันก็จะจบแค่เป็นการเสียเวลาที่สำคัญไปกับหุ่นไล่กาพวกนี้ เราต้องไปให้ถึงเป้าก่อนที่จะออกจาก ป้อมปราการ'
สายตาของ วีด เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
*โครก*
แต่ วีด รู้สึกหิวมาก นอกจากความไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควรแล้ว เขายังคงต้องต่อสู้กับความจริงที่ว่า ขนมปังเขาหมดแล้ว...
เขาสามารถวิ่งไปที่น้ำพุเพื่อเติมกระติกน้ำได้ แต่สำหรับขนมปังมันคนละเรื่อง เขาต้องจ่ายเงินสำหรับมัน...
*ฟุดฟิด*
กลิ่นอันหอมหวนลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง
วีด หยุดเหวี่ยงดาบไม้ของเขา และหยุดสายตาลงที่ครูฝึก ที่กำลังเอาข้าวกล่องอาหารกลางวันออกมา
'หุหุ ครูฝึกที่เคารพ'
วีด ขยับหางที่มองไม่เห็นของเขา และเดินเข้าไปหา ครูฝึก
"โอ้ นี่ใครกัน ไม่มีใครนอกไปเสียจาก ท่าน วีด อะไรพาคุณมาที่นี่ล่ะ" ครูฝึก (NPCs) กล่าวอย่างนุ่มนวล
"เห็นว่าครูฝึกกินข้าวกลางวันคนเดียว คงเหงาแย่ ผมเลยมาเพื่อทานเป็นเพื่อนครูฝึกครับ" วีด กล่าวประจบครูฝึก
*โครกครากกก*
เมื่อท้องเขาร้อง วีด ยิ้มทำหน้านิ่งเพื่อไม่ให้ครูฝึกรู้ แต่มันหลอกครูฝึกไม่ได้
"ข้าคิดว่าท่านคงกำลังหิว นั่งข้างๆสิ ข้าพกอาหารมาเยอะพอดู มากพอสำหรับสองคน"
"ขอบคุณครับ"
"โอ้ ไม่ต้องขอบคุณหรอก มันเป็นเกียรติของข้าที่ได้บริการอาหารให้ ผู้ที่อนาคตจะกลายเป็นนักผจญภัยที่ยิ่งใหญ่เช่นท่าน ท่าน วีด ข้าแน่ใจว่าสักวันชื่อเสียงของท่านจะกว้างไกลเกินกว่ากำแพงของป้อมปราการแห่งเซราบอร์ก ถ้าวันนั้นมาถึง โปรดอย่าลืมข้า!"
"แน่นอน ครับ ผมไม่ลืมแน่"
เขากล่าวประจบครูฝึกเล็กน้อย
มันดูเหมือนจะเป็นฉากละครที่น่าเศร้า แต่ วีด ก็ยินดีเพราะในที่สุดก็ได้เติมเต็มกระเพาะของเขาซะที
ที่เขาทำอาจดูเหมือนไม่ใช่การกระทำของบุรุษ อย่างไรก็ตาม แล้วผิดอะไรที่จะประจบสอพลอ NPCs ที่เป็นแค่ปัญญาประดิษฐ์?
.
.
.
เพราะความพยายามในการเพิ่มค่าสถานะ ของ วีด ด้วยการทุบตีหุ่นไล่กาอย่างหนักตลอดสามสัปดาห์ ทำให้ ครูฝึกรู้สึกเป็นมิตรกับเขา...
เป็นผลพลอยได้ที่น่ายกย่อง
*******************
ขณะที่ วีด วุ่นอยู่กับการหยิบอาหารเข้าปาก ครูฝึกก็เอ่ยขึ้นอย่างทันทีทันใดว่า
"ท่าน วีด ท่านคิดยังไงกับทักษะด้านแกะสลัก (Sculpture Mastery) ?"
'ทักษะอะไรฟร่ะ '
วีด พยายามเคี้ยวข้าวที่มีอยู่เต็มปากแล้ว กลืนมันลงไป ก่อนจะถามกลับว่า
"ทักษะแกะสลัก คุณหมายความว่ายังไงหรือครับ?"
"ข้าแค่อยากรู้ความเห็นของท่านเท่านั้น ข้าอยากรู้ว่าในมุมมองของท่านนั้น ทักษะด้านแกะสลัก โดยทั่วไปเป็นอย่างไร" ครูฝึกพูด
ในทันที สมองของ วีด ก็ฉุกคิดขึ้นมา
' ครูฝึกเป็นNPCs ที่ เชื่อมันในวิถีแห่งดาบ และสำหรับเขาดาบเป็นวิถีทางที่ดีในการฝึกฝนอย่างหนักจนเหงื่อไหลโชกในหอฝึกตน...แต่ตอนนี้ครูฝึกมาถามเราว่าคิดยังไงเกี่ยวกับ ทักษะแกะสลัก (Sculpture Mastery)?'
ทันทีที่ วีด เรียบเรียงความคิดได้ เขากล่าวออกไปว่า
"ครูฝึกที่เคารพ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคุณจะสนใจมัน ผมเป็นคนที่ยึดมั่นใจวิถีแห่งดาบ ถ้าคุณถามเกี่ยวกับความเห็นของผมล่ะ ก็ อภัยผมเถอะพระเจ้า ทักษะแกะสลักน่ะเหรอ? คำตอบของผมคือ ไม่ ไม่เคย ไม่มีทักษะงานฝีมือใดๆที่อยู่ในหัวผม"
แม้คำตอบของ วีด จะค่อนข้างแรง ซึ่งอาจจะนำไปสู่สถานะการณ์อื่น แต่ครูฝึกก็ปรบมืออย่างยินดี
"ข้ารู้ว่าท่านต้องกล่าวเช่นนั้น"
"สำหรับผมน่ะเหรอ ทักษะแกะสลัก ไม่มีค่าอะไรนอกซะจากความผิดพลาดของพระเจ้า ที่ไม่มีค่าให้เราการแยแส ทำไมผมเป็นบุรุษแห่งดาบ ทำไมต้องไปแยแสมัน"
"ข้าเห็นด้วยเป็นอย่างมากท่านวีด"
วีด รู้สึกได้ว่าความเป็นมิตรระหว่างเขากับครูฝึกเพิ่มขึ้น
นี่คือวิธีในการเป็นเพื่อนกับคนบางคน คุณไม่จำเป็นต้องฆ่า ไม่จำเป็นต้องสละเวลาหรือเงินให้พวกเขา คุณก็แค่ร่วมนินทาบางอย่างกับเขาในตอนแรก และมันจะนำมาซึ่งความเห็นใจของพวกเขา
วีด คาดว่าครูฝึกจะเปลี่ยนหัวเรื่องพูดคุย แต่ครูฝึกกลับทำท่ากระซิบและ พูดในหัวข้อเดิมว่า
"แต่มันมีข่าวลือเกี่ยวกับบุรุษลึกลับคนนึงที่เป็นปรมาจารย์แกะสลักที่ครั้งหนึ่งเคยแกะสลักแสงจันทร์ได้ " ครูฝึกพูด
"ผมไม่เชื่อหรอก ข่าวลือก็คือข่าวลือมักเติมแต่งให้เกินจริง บางทีมันอาจจะเป็นก้อนกรวดที่เป็นรูปพระจันทร์ก็ได้" วีด กล่าวอย่างกระตือรือล้น
"ท่านก็คิดเหมือนกับข้ารึ? แต่ว่าหัวหน้าของข้าบอกกับข้าอย่างนั้น ชื่ออันมีเกียรติของท่านนั้นคือ เมลเลียม ซึ่งตอนนี้เป็นราชองครักษ์ (Royal Knight)..."
การแกะสลักถูกเข้าใจว่าเป็น ทักษะที่ไม่มีประโยชน์ ไม่มีอะไรมากไปกว่าแกะสลักไม้เป็นเครื่องประดับ ข่าวลือบอกว่า ถ้าคุณพัฒนาทักษะงานฝีมือขึ้นไปสูงกว่าระดับปกติ คุณจะสามารถสร้างเครื่องยิงวิถีโค้งได้ได้ แต่มันเป็นสกิลที่ล้าสมัยและไม่มีใครอยากจะเรียน
"แต่ก็นะท่าน วีด คำถามเกี่ยวกับ ทักษะแกะสลัก มันทำให้ข้าอยากรู้เหลือเกิน จริงอยู่ว่าทักษะงานฝีมือไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้กับดาบของเราได้ทุกสถานการณ์ แต่ข้าอยากรู้ว่าข่าวลือมันมีมูลความจริงหรือไม่? ข้าอยากขอร้องท่าน เพราะท่านเป็นคนที่เชื่อถือได้ ถ้าท่านรับทำ ข้าจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง" ครูฝึกพูด
ทันใดนั้น กล่องข้อความก็ปรากฎขึ้น
*ติ้ง*
ข่าวลือเกี่ยวกับช่างแกะสลักลึกลับซึ่งเคยปรากฎตัวที่พระราชวัง
ข่าวลือเกี่ยวกับว่าชายผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะแกะสลัก ซึ่งแกะสลักแสงจันทร์ แพร่หลายอยู่ในเหล่าเชื้อพระวงศ์แห่งอาณาจักรโรเซนไฮม์มาช้านาน
ค้นหาข่าวลือเพื่อบอกว่ามันจริงหรือไม่!
ระดับความยาก : E
เงื่อนไขการได้เควส:
เป็นเพื่อนสนิทกับครูฝึก, สำหรับผู้ที่ยังไม่มีทักษะแกะสลักเท่านั้น
ถูกยอมรับโดยครูฝึกว่ามีความศรัทธาในทักษะการใช้ดาบ
สัญชาติญาณของ วีด บอกเขาว่า เควสนี้เป็นเควส แรร์ยิ่งกว่าแร์ เพราะเควสนี้มีเงื่อนไขที่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมเป็นอย่างมากในการเริ่มต้น....เป็นเพื่อนสนิทกับครูฝึก
ใครมันจะนึกถึง?
ผู้เล่นทั่วไปเกือบทั้งหมด ไม่รู้แม้กระทั่งที่ตั้งของ หอฝึกตน แถมเวลาจะมาก็เฉพาะตอนที่มาลองสกิลใหม่เท่านั้น พวกเขาไม่จำเป็นต้องมาตลอดเพื่อฝึกฝนกับหุ่นไล่กาพวกนี้
ยิ่งไปกว่านั้น มันหาได้ยากมากที่จะมีใครตั้งใจมาอยู่ในหอฝึกตนเพื่อตบตีกับหุ่นไล่กา ทั้งวันทั้งคืน เพื่อเพิ่มค่าสถานะด้วยวิธีที่โหดร้ายอย่างนี้ เหมือนกับ วีด
แต่ถ้าค้นหาดูจริงๆ มันก็มีอยู่บ้างที่ทำเช่น วีด แต่ในกรณีของ วีด นั้นเขาใช้เวลาเกือบทั้งสามสัปดาห์กับหุ่นไล่กา ใครจะคิดว่ามันนานขนาดนี้?
พูดถึงการเป็นเพื่อนสนิทกับครูฝึกแล้ว มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะสำเร็จเหมือนดังวีด ที่วีดเข้าหาครูฝึก ก็เพราะอยากขอแบ่งกินข้าวเท่านั้น
ต่อให้เงื่อนไขข้างบนครบ ก็ยังต้องเริ่มการผจญภัยใหม่ใน ป้อมปราการแห่งเซราบอร์ก ในอาณาจักร โรเซนไฮม์ จากหลายนคร หลาย อาณาจักรที่มีอยู่ นอกจากนั้นยังต้องหาช่วงเวลาที่ เหมาะสมในการกล่าวนินทา ทักษะแกะสลักกับครูฝึกอีกด้วย
'เยี่ยม เราก็เกือบจะตายเพราะหิวแล้ว ดูจากระดับความยาก คือ E แล้ว เควสนี้น่าจะจัดการได้ไม่ยาก'
วีด พยักหน้ากับครูฝึก
"ผมยินดีที่จะช่วย แม้ผมจะไม่เชื่อในเรื่องที่ไม่มีเหตุผลก็ตาม ผมจะหาให้ได้ว่าอะไรกันแน่คือการแกะสลักแสงจัทร์"
”
คุณยอมรับเควสนี้
"ข้าตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่ง ข้าขอฝากหน้าที่นี้แก่ท่าน รับเงินนี้ไปเป็นค่าใช้จ่ายเถอะ" ครูฝึกกล่าว และยื่นเหรียญเงินสองเหรียญให้
"ข้าแนะนำให้ท่าน ไปเยี่ยมชมร้านของแกะสลักและหาข้อมูลจากที่นั่น"
ขนมปังข้าวสาลี 1 ชิ้น ที่พอสำหรับเติมเต็มกระเพาะ ราคา สามทองแดง โดยที่ หนึ่งเหรียญเงินเท่ากับหนึ่งร้อยทองแดง
คงพูดได้ว่าวีด เพิ่งได้รับ ขนมปังมา 66ชิ้นเป็นค่าใช้จ่าย แถมเงินทอนด้วย
เขารู้สึกว่า หากเควสสำเร็จ เขาจะได้รางวัลมากกว่านี้จากครูฝึก
'เยี่ยม เราไม่ต้องกังวลว่าขนมปังจะหมดแล้ว'
ประสบการณ์ตรงของการขาดแคลนอาหารสอนให้เขาหลบเลี่ยงการอดอยากทุกวิถีทาง...
เล่มที่ 1 ตอนที่ 2 : จบ
****************
<a href='https://ads.dek-d.com/adserver/adclick.php?n=a6753880' target='_blank'><img src='https://ads.dek-d.com/adserver/adview.php?what=zone:696&n=a6753880' border='0' alt=''></a>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น