ขณะที่วีดเดินลงมายังโถงด้านล่างกับเหล่าอัศวินนั้น เขาไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งถึงปัญหาที่เขาต้องรับมือ
‘สุสานระดับตำนานที่จะประทับลงไปในหน้าประวัติศาสตร์ สถานที่ที่ยิ่งใหญ่และเกรียงไกร อนุสรณ์ที่คู่ควรกับกษัตริย์ ’
มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างสุสานแบบที่ว่าและยังต้องตรงรสนิยมของกษัตริย์ด้วย ถึงอย่างนั้น วีดไม่ได้เป็นที่รู้จักว่าเป็นคนที่ยอมแพ้ในสิ่งที่เขาไม่เคยแม้แต่จะพยายาม
‘เรามีความสามารถเล็กน้อยในการทำนู่นนี่อยู่บ้าง แต่ถ้าได้ลองรวมความสามารถเล็กๆน้อยๆที่เรามีกับความพยายามบวกกับความมุ่งมั่นล่ะ? แน่นอนอยู่แล้ว เราจะสามารถพบกับความสำเร็จ วีธีนี้ไม่เคยทำให้เราผิดหวังเลยซักครั้งจนกระทั่งวันนี้ไม่ใช่เหรอ? ’
ใช่แล้ว คำตอบคือไม่เคยเลยสักครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นการงานใดก็ตาม การทำงานหนักเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จ มันมีคำกล่าวที่ว่า 99 % คือการทำงานหนัก และอีก 1 % คือความคิดสร้างสรรค์ ไม่ว่าคุณจะเป็นอัจฉริยะขนาดไหน ถ้าคุณไม่มีความพยายาม คุณจะไม่มีวันบรรลุเป้าหมายได้
‘ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้!’
วีดได้แรงบันดาลใจ
สุสานจะต้องมีขนาดมหึมา ไม่ว่าการออกแบบประติมากรรมจะมีข้อผิดพลาดอะไรก็จะกลบได้ด้วยขนาด เหมือนกับงานชิ้นที่ใหญ่ที่สุดของเขา มังกรน้ำแข็ง ยิ่งใหญ่ยิ่งดี
‘เราจะสร้างสุสานราชวงศ์ที่เกรียงไกรที่สุด! และมันจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน!’
วีดจะได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากตลอดจนอาวุธหายากเมื่อทำเควสนี้ได้สำเร็จ อย่างไรก็ตามตอนนี้วีดยังไม่รู้คำตอบของคำถามที่ยากที่สุด เขาจะสร้างสุสานนี้อย่างไร?
-- วีด คุณเข้าเฝ้ากษัตริย์เสร็จเรียบร้อยแล้วรึยังครับ
เพลกระซิบหาเขาทันทีทันใด เขารู้สึกเป็นห่วงหลังจากที่วีดถูกเหล่าอัศวินหลวงพาไป
วีดกระซิบกลับ
-- ครับ ผมออกมาแล้ว
-- พวกเราห่วงคุณมาก ทุกอย่างเรียบร้อยดีรึเปล่า?
-- ครับ ผมได้เควสสำคัญมาจากพระราชา
-- อ้อ งั้นคุณก็จะไปอีกแล้วเหรอ…
เสียงของเพลดูเต็มไปด้วยความเศร้า เซอร์กะ ไอรีน และโรมูนะก็รู้สึกเช่นเดียวกัน มันผ่านไประยะนึงแล้วตั้งแต่พวกเขาพบกันครั้งสุดท้ายที่ดันเจี้ยนลาเวียส และตอนนี้ ในไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็ต้องจากกันอีก
-- ไม่ครับ ครั้งนี้ คุณเพลและคนอื่นสามารถเข้าร่วมได้ด้วยครับ
-- จริงน่ะ? คุณจะแชร์เควสแม้ว่านั่นจะเป็นเควสที่ได้รับมาจากกษัตริย์โดยตรงเหรอ?
-- ครับ
-- อย่างนั้นก็เถอะ วีดครับ หน้าทางเข้าพระราชวังมีคนมาออกันอยู่เต็มเลย พูดตรงๆ ผมไม่เคยเห็นคนเยอะขนาดนี้ในที่เดียวกันมาก่อน ถ้าคุณเข้าไปข้องเกี่ยวกับฝูงชนที่กำลันปั่นป่วนพวกนี้ อาจจะเกิดปัญหาได้นะ
-- คนเยอะมากเลยเหรอ?
-- มากจนบรรยายไม่ถูกเลย ถ้าคุณไม่ออกมาเร็วๆนี้ พวกเขาต้องเริ่มโถมเข้าใส่พระราชวังแน่
เพลบรรยายสถานการณ์ได้อย่างแม่นยำ คนจำนวนมหาศาลกำลังตะโกนอยู่ด้านนอก…
เควสของกษัตริย์!
การทำงานหนักผนวกกับรสนิยมทางศิลปะ! สุสานอันเกรียงไกร!
ในนาทีนั้น วีดรวบรวมแผนการต่างๆขึ้นมาในหัว และริมฝีปากเขาก็เหยียดออกเป็นรอยยิ้มอันชวนให้รู้สึกสังหรณ์ใจ
‘ได้ล่ะ! ฉันตัดสินใจแล้ว เอาแบบนี้นี่ล่ะ!’
**********************************
เพล ไอรีน โรมูนะ และเซอร์กะ ให้กำลังใจวีดเงียบๆ
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเควสนี้จะส่งตรงจากกษัตริย์!”
“เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ มันดูเป็นเควสที่น่าสนุกจัง!”
เควสจากกษัตริย์ของวีดเป็นงานยิ่งใหญ่มาก เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงกระซิบกันอย่างระวังไม่ให้ใครได้ยิน
“นายแน่ใจนะว่าพวกเราจะสามารถเข้าร่วมได้”
“แน่นอน คุณวีดบอกว่าเขาจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากพวกเรา ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก”
“ฉันห่วงว่าคุณวีดจะออกมาอย่างปลอดภัยได้รึเปล่ามากกว่า” ไอรีนพูดอย่างกังวล
ฝูงชนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่ทางเข้าปราสาท ในนาทีที่วีดปรากฏตัว เหล่าผู้เล่นจะต้องเริ่มยิงคำถามใส่เขาและมันจะไม่หยุดจนกว่าความสงสัยของพวกเขาจะได้รับการเติมเต็ม
สำหรับคนเช่นวีด ที่มีชีวิตอยู่เพื่อเงินและเลือกที่จะอยู่คนเดียว เขาต้องไม่ชอบที่จะถูกราวีโดยคลื่นผู้เล่นจำนวนมากแน่นอน
“ได้โปรดให้วีดออกมาอย่างปลอดภัยด้วยเถิด” ไอรีนภาวนาอย่างเงียบงัน
************************************
วีดออกมาจากราชวังทางประตูหน้า ซึ่งในขณะนี้ เต็มไปด้วยเหล่าผู้เล่นที่รวมตัวกันอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน
ผู้เล่นทั้งหลายทิ้งกิจกรรมที่พวกเขากำลังทำอยู่หลังจากได้ยินข่าวลือว่ามีผู้เล่นได้เข้าเฝ้ากษัตริย์เป็นคนแรก ยังมีฝูงชนที่ไปรวมกันที่ประตูหลัง ด้วยคาดว่าวีดอาจจะพยายามย่องออกไปทางนั้น อย่างไรก็ตาม วีดก้าวออกมาทางประตูหน้าอย่างกล้าหาญ และกลายเป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว
“คุณสามารถเข้าเฝ้ากษัตริย์ได้ยังไง?”
“บอกให้เรารู้หน่อยว่าทำยังไงถึงจะได้รับคำสั่งจากพระราชา?”
“เราก็อยากเข้าเฝ้ากษัตริย์เหมือนกัน ช่วยบอกเราที!”
คนจำนวนหนึ่งเริ่มถามคำถามออกมาพร้อมๆกัน ผลลัพธ์คือการตะโกนกลบเสียงกันไปมา ขณะที่ฝูงชนตะเบ็งเสียงอยู่นั้น วีดก็ตรวจสอบไอเท็มของพวกเขา
‘จะซื้อชุดเดินทางนั่นได้ต้องใช้เงิน 3 เหรียญทอง’
วีดเริ่มตีราคาเครื่องสวมใส่ของพวกเขา
‘เกราะนี่ราคา 6 เหรียญทอง แต่ดูจากความเก่าแล้ว เขาน่าจะซื้อต่อมาจากใครซักคน ถ้าเขาต่อรองเก่งเขาน่าจะสามารถได้มันมาในราคา 2 เหรียญทอง’
แม้ว่าจะมีผู้เล่นบางส่วนที่เป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์รวมอยู่ แต่ส่วนใหญ่ของฝูงชนนั้นยังคงเป็นผู้เล่นมือใหม่อยู่ วัดจากเลเวลที่ยังน้อย พวกเขาคงยังไม่ได้ลองเสี่ยงออกไปนอกเมือง พื้นที่รอบเซราบอร์กเป็นพื้นที่เหมาะสมสำหรับเหล่าผู้เล่นเริ่มต้น ดังนั้นเมื่อข่าวลือเริ่มแพร่กระจาย พวกเขาจึงเป็นคนกลุ่มแรกๆที่มาถึงสถานที่แห่งนี้
“อะแฮ่ม” วีดเคลียร์ลำคอ
สร้างสุสานน่ะไม่ยากหรอก แต่จะสร้างสุสานกษัตริย์ที่ทั้งทำให้พระราชาพอใจและยังสามารถสร้างความยำเกรงต่อผู้คนที่พบเห็นได้ด้วยนั้นเป็นคนละเรื่องกันเลย ถ้าเขาพยายามจะก่อสร้างมันลำพัง เขาอาจต้องใช้เวลาเป็นปี ดังนั้นการทำงานชิ้นนี้ให้เสร็จโดยเร็วจึงจำต้องใช้คนงานจำนวนมาก คนงานที่จะทำตามคำสั่งวีดโดยไม่ตั้งคำถาม
‘คนเหล่านี้แหละจะมาเป็นแรงงานของฉัน!’
วีดใช้ทักษะ ราชสีห์คำราม ขั้นสูงเลเวล 3 ของเขาใส่ฝูงชน ไม่อย่างนั้น พวกนั้นคงไม่ได้ยินเขา
“พวกคุณทุกคนโปรดฟัง! ผมจะแจ้งแก่คุณว่า ผมได้รับเควสจากองค์กษัตริย์ธีโอดาเรนผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ปกครองอาณาจักร โรเซนไฮม์”
ท่านได้ใช้ทักษะ ราชสีห์คำราม
เสียงของเขาก้องดังผ่านฝูงชน มันฟังเหมือนวีดกำลังพูดอยู่ข้างๆพวกเขา ด้วยเสียงพูดที่ดังพอดีและแจ่มชัด คนส่วนใหญ่ในพวกเขาไม่เคยได้ยินเสียงที่ทรงพลังและแจ่มชัดแบบนี้มาก่อน
ความสนใจของฝูงคนถูกจุดติดอีกครั้ง
“อะไรนะ? เควสเหรอ?”
“เป็นครั้งแรกในทวีปเวอร์เซลล์เลยใช่มั้ย”
“ครั้งแรก! นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พระราชาของอาณาจักรนี้ให้เควส!”
คนที่มารุมล้อมเริ่มตื่นเต้นยิ่งขึ้น
“บอกเราหน่อยว่าเควสคืออะไร!”
“ช่วยให้เราได้เข้าเฝ้ากษัตริย์ด้วย!”
เสียงของพวกเขาดังซ้อนกันและเริ่มเข้าใจไม่ได้อีกครั้ง วีดสร้างความตื่นเต้นให้มากขึ้นไปอีกเมื่อเขากล่าว
“ผมได้รับงานให้สร้างสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์มากๆ ถวายแด่กษัตริย์ และก็โชคดีมากที่ เควสนี้สามารถแชร์ได้!”
“โอ้ววววววววววว!”
“ให้เราเข้าร่วมด้วยสิ!”
นี่เป็นปฏิกริยาปกติสำหรับฝูงชนในการตอบรับกับเควสที่ส่งตรงมาจากกษัตริย์! พวกเขาล้วนอยากมีส่วนร่วมในเควสเช่นนี้แม้พวกเขาจะต้องคุกเข่าขอร้อง!
“แน่นอนผมจะแบ่งมันให้กับทุกคน ไม่ใช่หน้าที่ของพวกเราหรือที่จะช่วยเหลือทุกคนในทวีปเวอร์เซลล์ ที่อาศัยและหายใจร่วมอากาศเดียวกัน? อย่างไรก็ตาม การมาถึงขั้นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดังนั้นผมอยากจะขอรับค่าธรรมเนียมในการเข้าร่วม 1 เหรียญทองต่อหนึ่งคน”
ความคาดหวังของทุกคนสูงขึ้น ทุกคนถูกคำพูดของวีดมอมเมาจนล้วนคิดไปว่าการแบ่งปันของเขาช่างเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม
“นั่นยุติธรรมนะ ผมเห็นด้วยกับคุณเต็มร้อยเลย”
“ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้...”
“ผู้ชายแบบนี้แหละที่ฉันจะไว้วางใจ!”
________________________________________
ในสายตาของผู้คนจากตรงนี้และตลอดไป วีดคือผู้เล่นที่มีเกียรติและยุติธรรมที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์ มันเป็นเควสที่มีความยากถึงขั้นระดับ B ซึ่งแม้จะเป็นเควสที่ยากน้อยกว่านี้ อย่าง D หรือ E ยังจะถูกแชร์ด้วยเงินจำนวนมหาศาลหากมันเป็นเควสหายาก อย่างไรก็ตาม วีด มีความตั้งใจจะแชร์เควสของเขาด้วยเงินเพียง 1 เหรียญทอง
เมื่อผู้คนมองที่เขา พวกเขาจะมองเห็นเพียงใบหน้าที่เปี่ยมกรุณาที่ทำให้พวกเขาเชื่อว่าวีดนั้นมีความจริงใจอย่างที่สุด แต่ที่จริงแล้ว วีดกำลังยุ่งกับการคำนวณผลกำไรที่เขาจะสร้างได้
‘เขาคงกลัวว่าเราจะรู้สึกผิดหากเราได้เควสนี่มาฟรีๆ...’
‘นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเรียกเงินเพียงเล็กน้อย!’
ผู้คนเข้าใจเจตนารมณ์ของวีดผิดเพี้ยนไป หลังจากพวกเขาได้ยินคำพูดของวีด ความสงสัยใดๆของพวกเขาก็ถูกพัดหายไป พวกเขามีแต่จะนับถือวีดยิ่งขึ้น อาหารที่มีรสชาติอร่อยนั้นมักจะส่งผลเสียกับร่างกายเรา!
ไม่ว่าใครก็ตาม จะมีอย่างน้อยสักครั้งในชีวิต ที่จะตัดสินใจผิดพลาด ถูกหักหลังจากคนที่ดูน่าไว้ใจและน่าเชื่อถือได้
แต่คำกล่าวนี้ก็ยังบรรยายถึงวีดได้ไม่ดีพอ
-- เธอคิดว่าคุณวีดพยายามจะทำอะไร?
-- อยู่ๆฉันก็รู้สึกไม่สบายใจสุดๆไปเลย
-- เขาตั้งใจจะทำอะไรกับคนทั้งหมดนี่…
-- เควสของกษัตริย์คงไม่เลวร้ายหรอก… ใช่มั้ย?
เพล ไอรีน และคนอื่นๆรู้จักนิสัยของวีดดี ดังนั้นพวกเขาจึงกระซิบหากัน ถกกันถึงสถานการณ์ขณะนี้
มีบางสิ่งแปลกๆ เกิดขึ้น!
พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ฝูงชนมากขึ้น และในเวลานั้นเองที่เขาเห็นผู้คนที่มารวมตัวกันตกหลุมที่วีดขุดไว้ เขาทำให้ผู้คนศรัทธาในตัวเขาด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยและคำพูดเปี่ยมเสน่ห์ แต่สำหรับคนที่คุ้นเคยกับวีดจะรู้ว่าเขามีวาระซ่อนเร้นอื่นอยู่
“เอาล่ะครับ งั้นเดี๋ยวผมจะแชร์เควสกับพวกคุณ”
วีดเปล่งเสียงดังขึ้นจนถึงขั้นเห็นเส้นเลือดที่คอได้ชัด…
“ขั้นแรก ผมจะเตือนคุณก่อน มันจะเป็นเควสที่ยากมาก คุณต้องสัญญากับผมว่าคุณจะทำตามคำสั่งของผม ผมจะแชร์เควสให้เฉพาะคนที่สัญญาเท่านั้น ”
ฝูงชนได้รับโอกาสที่จะไตร่ตรองการตัดสินใจของตนเอง แต่ในที่สุดพวกเขาล้วนตัดสินใจทำตามวีด พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าเหตุผลใดถึงมีคนที่จะแบ่งเควสที่ได้รับมอบหมายจากพระราชา
พวกเขาไม่มีเวลาที่จะคิด!
เสียงอึกทึกดังขึ้นอีกครั้งและเหล่าผู้เล่นตั้งแถวหน้าวีดเพื่อรับเควส
“หลีกไป ข้าคนแรก!”
“เอ็งพูดอะไร ข้ามานี่ก่อนเอ็งอีก!”
ในเวลาไม่นาน ฝูงชนก็สามารถตั้งแถวยาวเพื่อรับเควส แถวเริ่มตั้งแต่ประตูพระราชวังยาวไปถึงถนน และยังคงยาวขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่คนที่มองไม่เห็นว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นได้ยังไงก็ยังมาเข้าแถว ด้วยหวังจะเข้าร่วมและได้รับของมีค่าสักอย่าง
“คุณจะทำตามคำสั่งผมจนกว่าเควสจะสำเร็จหรือเปล่า?”
“แน่นอน ขอบคุณที่ให้ผมเข้าร่วมด้วย”
ชายคนนั้นรับเควส วีดก็ได้รับ 1 เหรียญทอง
*ดิ้ง*
ช่วยเหลือช่างประติมากรวีดในการสร้างสุสานอันโดดเด่น
พระราชาธีโอดาร์เรนแห่งโรเซนไฮม์เหลือเวลาอยู่ไม่มากแล้ว เขาต้องการสุสานอันเกรียงไกรเพื่อเป็นการเตรียมตัวจากไป
ระดับความยาก : B
รางวัล : เมื่อสำเร็จ คุณจะได้รับ ค่ากิตติศัพท์( Reputation ) อย่างน้อย 50 จุดต่อเหล่าเชื้อพระวงศ์ ขึ้นอยู่กับปริมาณงานที่คุณทำ อาจได้รับค่า ชื่อเสียง ( Fame ) หรือรางวัลอย่างอื่นด้วย
“ขอบคุณครับ”
“จริงเหรอเนี่ย ผมซาบซึ้งมากเลยครับ”
หลังจากได้รับเควส เหล่าผู้เล่นล้วนขอบคุณเขาอย่างสุดซึ้ง
เพราะแต่เดิมเควสถูกมอบให้แก่วีดโดยตรง เขาจึงมีสิทธิ์จะเลือกว่าจะให้ใครเข้าร่วมได้บ้าง แม้รางวัลของคนอื่นจะต่างจากเจ้าของเควสแต่แรก แต่ผู้เล่นก็ยังมีความสุขที่ได้เข้าร่วมเควส ระดับ B ที่พระราชาเป็นผู้มอบให้
ในที่สุด ก็ถึงตาเพลและเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขา
“ว้าว เควสระดับ B...”
“แล้วคุณบอกว่าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา?”
เพลรู้สึกว่าหัวใจเหมือนจะระเบิดออกมาจากอก
ทำไมเขาถึงได้หลงเชื่อวีดนะ?!
ในวินาทีที่เขาเห็นวีดแสดงสีหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา เขาควรฉุกใจอะไรสักอย่างสิ เมื่อครั้งที่เขาได้ยินวีดประกาศว่าจะแบ่งเควส เขาควรคิดได้และขอตัววิ่งหนีไป
เขาควรจะรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติ นี่เควสระดับ B นะ
พอลและสาวๆ รู้ดีว่าวีดสามารถจบเควสที่คล้ายกันในเขตโมราต้าได้ยังไง ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงอยู่ในภาวะตื่นตระหนกและหวาดหวั่นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
“ผมจะทำตามคำสั่งคุณทุกอย่าง”
“สั่งงานมาเลย ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”
ผู้เล่นเกือบทุกคนแสดงความต้องการจะเป็นส่วนหนึ่งของการก่อสร้างสุสาน การได้รับเควสแบบนี้สร้างความตื่นเต้นให้กับทุกคนในฝูงชน นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะคนส่วนใหญ่เป็นเพียงผู้เล่นใหม่ และไม่เคยได้เควสระดับ B มาก่อน เพราะปกติจะมีแค่ผู้เล่นเลเวลสูงเท่านั้น และนี่พวกเขายังได้เข้าร่วมด้วยราคาเพียง 1 เหรียญทอง
ขณะที่เปิดรับคนทำงาน วีดก็เริ่มร่างแผนการในหัว
“ก่อนอื่นเลย ผมต้องเลือกจุดที่เหมาะสมในการสร้างสุสาน พื้นที่โล่งที่มีทิวทัศน์งดงามของภูเขาและแม่น้ำ มีใครรู้จักที่แบบนั้นหรือเปล่าครับ?”
หลังจากวีดถามก็มีคนสองคนที่ยกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ผมรู้จักที่แบบนั้น!”
“ผมด้วย มันอยู่ใกล้ป้อมเซราบอร์กตรงที่ราบทางตะวันออก มันมีแม่น้ำอยู่ด้านเหนือ และมีภูเขาอยู่ด้านใต้”
“แล้วภูเขาทางเหนือใกล้ป้อมล่ะ มันมีแดดส่องถึงและมีทิวทัศน์ที่งดงามด้วย”
ปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการสร้างประติมากรรมที่ประสบความสำเร็จคือ การคำนึงถึงสภาวะแวดล้อมและใช้ประโยชน์จากสถานที่ที่จะติดตั้งประติมากรรมไว้
ฮวงจุ้ย!
เพื่อเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จ เราต้องเลือกพื้นที่ที่สมบูรณ์แบบที่สุด วีดตัดสินใจจะไปเยือนสถานที่ที่มีคนแนะนำไว้ด้วยตัวเองก่อนจะตัดสินใจว่าที่ไหนจะเหมาะสมที่สุด
เมื่อวีดออกเดิน ผู้เล่นกว่าพันคนก็ตามเขาไป ระหว่างทางนั้น ผู้เล่นอื่นๆก็เริ่มมาเข้าร่วม มันดูเหมือนการกลิ้งของก้อนหิมะ
ในที่สุด วีดก็หยุดที่พื้นที่ด้านทิศตะวันออกของพระราชวังเซราบอร์ก พื้นที่นี้มีที่ว่างมากพอกับการก่อสร้าง และมันยังมีก้อนศิลากระจายอยู่ทุกที่
‘ถ้ามันมีหินจำนวนมาก พื้นดินก็ดูแข็งแรง… วิวทิวทัศน์ก็ยอดเยี่ยม ที่นี่แหละเยี่ยมที่สุด’
ปกติแล้วสุสานจะถูกสร้างในหุบเหวหรือภูเขา แต่ในการสร้างสุสานในคอนเซปต์ของวีดนั้น เขาต้องการพื้นที่กว้างและราบเรียบ
“ตอนนี้ผมตัดสินใจจะเลือกที่นี่แล้วล่ะครับ เราต้องการวัตถุดิบในการสร้างสุสานจำนวนมาก มีใครรู้จักเหมืองหินใกล้ๆนี้บ้างมั้ยครับ? เราต้องการหินจำนวนมากที่สามารถรับน้ำหนักได้มั่นคง”
“ฉันรู้จักที่หนึ่ง” ได้ยินคำตอบจากฝูงชนทันที
คนส่วนใหญ่มักมองข้ามพื้นที่อย่างเหมืองหิน แต่อย่างไรก็ตาม ในฝูงชนกลุ่มใหญ่ย่อมมีคนที่รู้จักสถานที่อยู่หลากหลายพื้นที่
วีดตัดสินใจไปเยือนเหมืองหิน หินก้อนใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อกองซ้อนกันเป็นภูเขา ด้วยการออกแรงเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะสามารถเตรียมหินที่พวกเขาต้องการในการสร้างสุสาน
วีดหันหน้าไปหาฝูงชน กล่าวกับพวกเขาอีกครั้ง
“เอาล่ะ จากนี้เรามาเริ่มทำเควสระดับ B กันเถอะ!”
“โว้วววววววว”
“อย่างที่พวกคุณรู้ รางวัลจากเควสจะได้ตามผลงานที่ทำ ดังนั้นพวกเราจะเริ่มทำงานให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ และนั่นก็หมายถึงเวลานี้นี่เอง คนที่ไม่สามารถหรือยังไม่อยากทำ สามารถมาเริ่มงานในวันพรุ่งนี้ได้ครับ”
“เรามาเริ่มกันเลยเถอะ!”
“พวกเราเสียเวลาไม่ได้แล้ว!”
เพราะมีรางวัลและชื่อเสียงจำนวนมากขึ้นอยู่กับเควสนี้ ไม่แปลกเลยที่ผู้เล่นจะอยากเริ่มงานทันที
************************************
อาณาจักรและการผจญภัยกระจายอยู่ทั่วทวีปเวอร์เซลล์ แม้จะมีระยะห่างมากมาย แต่ข่าวลือนั้นเดินทางไวกว่าแสง
ในเว็บไซต์รอยัลโรด มีคนมาเขียนกระทู้
หัวข้อ : เควสความยากระดับ B
มีสิ่งอัศจรรย์เกิดขึ้นที่อาณาจักรโรเซนไฮม์
เป็นครั้งแรกเท่าที่เคยมีมาเลย มีผู้เล่นปรากฏตัวขึ้นและได้รับเควสจากพระบัญชาของกษัตริย์ และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือเขาประกาศว่าองค์กษัตริย์ได้มอบหมายเควสงานระดับ B และแบ่งเควสนั้นแก่ผู้เล่นคนอื่นๆ
การแชร์เควสระดับสูงนั้นไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
ปกติแล้วผู้เล่นเลเวลสูงจะต้องตั้งปาร์ตี้เพื่อโอกาสที่เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยในการจบเควสแบบนั้น และอาณาจักรโรเซนไฮม์ยังเป็นที่ๆคนส่วนใหญ่ยังมีเลเวลต่ำ การแชร์เควสสำคัญแบบนั้นบ้าบิ่นเกินไป
ผมอยู่ที่นั่นและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้เลย
ผมแปลกใจมากที่อาชีพของผู้เล่นคนนั้นคือประติมากร เควสระดับ B นั้นคือการสร้างสุสานราชวงศ์ และทุกคนที่เข้าร่วมเควสยังดูมีโอกาสได้รับรางวัลใหญ่
กระทู้ที่น่าตื่นเต้นของเควสระดับ B เป็นที่สนใจของผู้คนจำนวนมากทันที บทความนี้สร้างปรากฏการณ์ลูกโซ่ ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่กระทู้ส่วนใหญ่ในเว็บไซต์รอยัลโรดนั้นเขียนโดยผู้เล่นที่มาจากภาคกลางของทวีป
ผู้เล่นหลายคนรวบรวมข้อมูลจากเรื่องเล่าของผู้มีประสบการณ์ที่เล่นอยู่ในส่วนภาคกลางของทวีป ดังนั้นผู้เล่นที่เริ่มเกมบริเวณชายแดนจึงมักไม่ค่อยได้รับความสนใจ ภาคกลางของทวีปมักโดนยกให้เป็นแบบอย่าง เช่นมีอาวุธที่ดีที่สุด เกราะดีที่สุด และข้อมูลต่างๆก็มาจากที่นี่ ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่ผู้เล่นของภาคกลางรู้สึกอิจฉาคนที่เริ่มเล่นที่อาณาจักรโรเซนไฮม์ ซึ่งครั้งนึงเคยเป็นที่รู้จักว่าเป็น ‘ชายแดนที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา’
- นายคิดว่าเควสระดับ B เป็นเควสที่ยากจริงมั้ย?
- ถ้าจริงนี่ แม่งเป็นตำนานเลยนะ
- และเขาบอกว่าทุกคนสามารถเข้าร่วมได้.. ผู้เล่นจากอาณาจักรโรเซนไฮม์โชคดีจริงๆ
- ฉันมาจาก อาณาจักร ธอร์ แต่ฉันกำลังเดินทางไปโรเซนไฮม์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
- ประติมากร… ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีอาชีพแบบนี้อยู่ด้วย น่าตกใจมากที่เขาได้เฝ้ากษัตริย์และยังรับเควสระดับสูงขนาดนี้
ภาพลวงตาของอาชีพประติมากรถูกประทับลงในความคิดของผู้คน เควสระดับสูงที่ได้รับโดยตรงจากพระราชาถูกมอบให้กับอาชีพนี้ ทันทีทันใด จำนวนมือใหม่ที่ถือมีดแกะสลักก็เพิ่มขึ้น และร้านของช่างประติมากรรมก็เต็มไปด้วยลูกค้า
*************************************
ผู้เล่นจำนวนมากกลุ้มรุมภูเขารอบเหมืองแร่หินเหมือนฝูงมด
“โอ สายลม จงมารวมกันเป็นคมมีดแล้วไล่ตามศัตรูข้า! ใบมีดวายุ! ”
เมจ(Mages) รวบรวมมานาทั้งหมดแล้วร่ายคาถา เป้าหมายคือก้อนหิน!
“ขวานข้าไร้ผู้ต่อต้าน! สลายได้ทุกสิ่ง! ดับเบิ้ลสไตรค์! ”
คนเถื่อนผู้ใช้ขวานใช้กำลังทั้งหมดของเขาฟันไปที่ก้อนหิน
ผู้เล่นใช้สกิลหลากหลาย ทั้งคาถาและเทคนิคเพื่อแบ่งก้อนหินและแต่งให้เป็นรูปสี่เหลี่ยม จากนั้นเมจจะใช้คาถาเพื่อลดน้ำหนักของก้อนหินขณะที่ผู้เล่นที่เหลือแบกพวกมันไปที่ไซต์งานก่อสร้าง
“ทุกคน! นับ 1 2 3 แล้วยกก้อนหินขึ้น! เอ้า-ฮึบ! ”
ผู้เล่นหลายสิบคน ลากก้อนหินไปถึงตีนเขา ไม่มีใครพยายามเร่งความเร็ว การแบกหินก้อนใหญ่ลงเนินเขาชันเป็นเรื่องอันตราย ก้อนหินจะถูกบรรจุลงรถบรรทุกและรถเข็นเพื่อลากไปตามทาง
“เร็วขึ้นอีก!”
“เราแบกไปกันเองเลยเถอะ!”
ด้วยความพยายามอย่างหนัก ก้อนหินเริ่มลำเลียงไปยังพื้นที่ด้านตะวันออกของพระราชวังเซราบอร์ก ผู้เล่นแบกหินไปถึงด้วยเหงื่อและน้ำตา!
“ฉันเหนื่อยเหลือเกิน จะตายอยู่แล้ว”
“มันหนักจนฉันจะเป็นบ้าแล้ว”
“ฉันเหนื่อยยยย”
ผู้เล่นทุกคนที่แบกหินเหล่านั้นรู้สึกอยากจะล้มเลิกเป็นร้อยๆครั้ง แต่เมื่อพวกเขาส่งหินที่แบกมาเสร็จ พวกเขาก็กลับไปรับหินก้อนต่อไปทุกครั้ง
มันเสพติดเป็นบ้าเลย!
เกียรติของการได้ทำเควสระดับ B บดบังความมีเหตุผลของพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น วีดคิดอุบายในการล้างสมองเหล่าคนงาน เมื่อผู้เล่นส่งหินเสร็จ วีดจะบอกพวกเขาว่าพวกเขาได้ทำมันสำเร็จไปแล้วกี่ครั้ง
“นั่นเป็นหินก้อนที่ 12 ของคุณ ตอนนี้สถิติอยู่ที่ 14 ก้อนนะครับ”
สร้างการแข่งขันกันอย่างลับๆ!
นอกจากนี้แล้ว ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพระราชวังเซราบอร์กเข้าร่วมเควส พวกเขาถูกล่อลวงด้วยเควสจากพระราชา ไม่ว่าจะเลเวลหรืออาชีพไหนก็ไม่ต่างกัน ไม่ว่าพวกเขาจะเหนื่อยจากงานหนักมากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่ยอมแพ้ แม้พวกเขาจะสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่แบกหินก้อนต่อไป แต่เมื่อพวกเขามาถึงเหมือง ก็เปลี่ยนใจในท้ายที่สุด
“ฉันจะแบกอีกแค่ก้อนเดียว”
“ฉันจะต้องทำมันให้สำเร็จ!”
นั่นคือความเย้ายวนของเควสระดับ B
***********************************
เพลรู้สึกสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง
เขามองลงไปแล้วเห็นผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังแบกก้อนหิน ผู้คนทุกเพศทุกวัยกำลังแบกหินไว้ เป็นแถวที่ไม่มีที่สิ้นสุด
‘คนเราต้องทำงานหนักแม้กระทั่งในเกม...’
ด้วยภาพที่น่าเกรงขามเช่นนี้ เพลอดรู้สึกนับถือไม่ได้ วีดแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยการทำงานหนัก และความศรัทธาอย่างแรงกล้าของเขาแพร่ไปสู่ผู้เล่นคนอื่น
“เฮ้! เพล เดินเร็วๆสิ!”
เพลหันกลับแล้วเขม้นมองไปด้านหลัง ไอรีน โรมูเนะ และเซอร์กะที่ตามหลังเขามาเกือบจะเดินตามทันแล้ว
“เพล นายกำลังทำให้ทุกคนช้าลงนะ!”
“.....”
เพลพูดไม่ออกเลย เขาจะว่าอะไรได้? พวกเขาตกอยู่ในกำมือวีดหมดแล้ว! แม้กระทั่งเพลก็กำลังแบกหิน เขาไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนของค่าชื่อเสียงและรางวัลที่ว่าจะได้หลังจากจบเควสระดับ B
*************************************
KMC Media จะเช็คบล็อก เว็บบอร์ด และเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับเกมรอยัลโรดเป็นระยะ เพื่อเขียนข่าวที่มีคุณภาพ พวกเขาต้องรู้ครอบคลุมข้อมูลจำนวนมากและตอบสนองอย่างฉับไวต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง ข้อมูลส่วนใหญ่ในอินเตอร์เน็ตล้วนเป็นข้อมูลขยะ แต่อย่างไรก็ยังมีความหวังว่าในกองขยะจะมีสิ่งที่น่าสนใจปรากฏขึ้นมา
ขั้นแรกผู้เชี่ยวชาญจะแยกแยะข้อมูลที่น่าสนใจ จากนัั้นทีมพิเศษจะตรวจสอบความน่าเชื่อถือ พวกเขาได้ข้อมูล เควสระดับ B ในอาณาจักร โรเซนไฮม์ จากเครือข่ายข้อมูลของพวกเขา
ผู้กำกับการผลิต ผู้เชี่ยวชาญ และคนเขียนสคริป เข้าประชุมกันทันที
“ข้อมูลนี้เชื่อถือได้มากแค่ไหน?”
“ครับผู้กำกับ แหล่งที่มายังไม่แน่ชัด แต่ข้อมูลเป็นของจริงครับ ผู้เล่นทุกคนในอาณาจักรโรเซนไฮม์รู้จักเควสนี้ สายลับที่เราวางไว้ในกลุ่มผู้เล่นส่งคำยืนยันมาแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรส่งผู้สื่อข่าวพิเศษไปทันทีเลยมั้ย?”
“ผมคิดว่า ชิน เฮ-มิน (Shin Hye-Min) อยู่ในอาณาจักรโรเซนไฮม์ตอนนี้ครับ เมื่อซักครู่เธอบอกว่าพึ่งไปถึงและกำลังทำเควสอยู่”
ชิน เฮมินคือผู้สื่อข่าวหนึ่งในพิธีกรรายการแผนกรอยัลโรดของKMC Media ที่ดีที่สุดคนหนึ่ง
“เฮ้อ โล่งอกไปทีที่มีชิน เฮมิน ดูแลเรื่องนี้อยู่”
“เดี๋ยวครับ เมื่อเช้าเธอติดต่อเรามาและบอกว่ามีเรื่องเร่งด่วน และขอให้เราอย่าเพิ่งติดต่อเธอซักพัก...”
“เฮมินบอกอย่างนั้นเหรอ? นั่นไม่ปกติเลย” ผู้กำกับการผลิตเอ่ยอย่างงุนงง
ชิน เฮมิน ไม่เคยมาถ่ายงานสาย และเป็นผู้สื่อข่าวที่มีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก
“มีเหตุการณ์สำคัญมากเกิดขึ้นในอาณาจักรโรเซนไฮม์ จะยังมีอะไรสำคัญถึงขนาดทำให้เธอเมินสิ่งนี้ได้อีกเหรอ...”
“อ่า ก็ไม่แน่….”
*********************************
“ อึ้ก หนักจัง”
เมลอนแบกก้อนหินพร้อมทั้งส่งเสียงโอดครวญ หินก้อนยักษ์อยู่บนหลังมีเพียงแขนสองข้างของเธอประคองไว้
‘ฉันต้องทำเพื่อค่าชื่อเสียง’
เธอเคยประสบความยากลำยากมามากเพราะค่าชื่อเสียงที่ต่ำอยู่ของเธอ ในตอนแรกเมื่อเธอยังไม่คุ้นเคยกับเกมนัก เธอตายบ่อยครั้งตอนออกล่ามอนสเตอร์ เพราะการล่ามอนสเตอร์กับปาร์ตี้จะแชร์ค่าประสบการณ์กันทั้งกลุ่ม ทำให้เลเวลขึ้นยาก แม้กระนั้น เธอก็พยายามอย่างหนักเพื่อให้เลเวลของเธอเพิ่มขึ้น
เธอคิดว่าเธอมีความสามารถในการเล่นเกมเพราะเลเวลของเธอขึ้นได้ไวกว่าคนอื่น อย่างไรก็ตามต่อมาเมื่อเธอเริ่มทำงานในฐานะพิธีกรช่วงเย็นของรายการรอยัลโรด เธอต้องสละเวลาในการเล่นเกมมาใช้ในการทำงานของเธอ การประชุมกับผู้ร่วมงานและการพบเพื่อนใหม่ๆก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน
‘ฉันจะมีการผจญภัยที่แสนวิเศษ’
เมลอนใฝ่ฝันถึงอนาคตที่เต็มไปด้วยการผจญภัย เรนเจอร์ (Rangers) ผู้พิทักษ์ฝ่ายธรรมะที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อถึงเวลาวิกฤติ! จนถึงตอนนี้เธอสามารถทำได้เพียงพูดคุยกับเหล่านักผจญภัยคนอื่นในระหว่างการออกอากาศ เธอรู้สึกอิจฉาพวกเขา และตัดสินใจแล้วว่าเธอจะมีการผจญภัยของตัวเธอเองมาเล่าขานบ้างเหมือนกัน
“แต่หินก้อนนี้มันหนักเกินไป” เมลอนพูดอย่างสิ้นหวัง
ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาที่พร้อมจะหยดลงอยู่รอมร่อ
เมลอนมีค่าความแข็งแกร่งไม่มากนัก เธอเทค่าสเตตัสส่วนใหญ่ไปที่ค่าความคล่องแคล่วที่มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อออกล่ามอนสเตอร์ในแถบภูเขาที่เหล่าเรนเจอร์ (Rangers) มักออกล่า ขอบคุณค่าความแข็งแกร่งที่ต่ำเป็นพิเศษ หินก้อนนี้ดูจะหนักขึ้นมาก
“อุว้ากกก!”
มันหนักจนเธอแทบทรุด พลังใจเท่านั้นที่ทำให้เธอยังไม่ล้มลง แต่ร่างกายของเธอถึงขีดจำกัดแล้วและเธอเสี่ยงจะถูกหินทับแบนในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง
“เธอไหวรึเปล่า?”
มือหนึ่งช่วยยกหินของเมลอนให้อยู่ที่เดิม เธอผงกหัวขึ้นมาและมองเห็นนักธนูคนหนึ่งยื่นมือเข้ามาช่วยเธอ สีหน้าของเขานั้นไม่ต่างจากเธอเลย
เรนเจอร์และนักธนูใช้ธนูเป็นอาวุธหลัก ดังนั้นค่าความคล่องแคล่่วคือสถานะสำคัญของพวกเขา
เหงื่อของเขาไหลลงมาเป็นทางจากหน้าผากจากการพยายามออกแรง แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้หยุดช่วยเมลอน
“ไม่เป็นไรค่ะ… คุณคงลำบากเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรครับ ใกล้ถึงจุดหมายแล้ว ให้ผมช่วยคุณเถอะ”
“แต่คุณดูไม่ดีเลย...”
“ผมจัดการเอง” นักธนูกล่าวขณะที่เหงื่อของเขาก็ออกชุ่ม
ปกติแล้วความช่วยเหลือเพียงเท่านี้คงไม่ได้ทำให้เธอประทับใจ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อนักธนูหนุ่มเองก็แทบจะช่วยตัวเองไม่ได้ การกระทำง่ายๆเช่นนี้กลับจับใจเธอ
“อืมมม… คุณชื่ออะไรคะ? ฉันชื่อเมลอน อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันแค่คิดว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้และกระซิบติดต่อกับบ้างหลังจากนี้….”
“เพล ผมชื่อเพล”
เมลอนและเพลยิ้มให้แก่กันขณะที่เหงื่อไหลเป็นทางลงจากใบหน้าของพวกเขา
เล่มที่ 5 ตอนที่ 1 : จบ
************************************
<a href='https://ads.dek-d.com/adserver/adclick.php?n=a6753880' target='_blank'><img src='https://ads.dek-d.com/adserver/adview.php?what=zone:696&n=a6753880' border='0' alt=''></a>
ขอบคุณมากครับ
ตอบลบชอบมากเลย ขอบคุณครับ
ตอบลบ