วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เล่มที่ 5 ตอนที่ 1 สุสานกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ (The Tomb of the Great King)

เล่มที่ 5 ตอนที่ 1 สุสานกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ (The Tomb of the Great King)


ขณะที่วีดเดินลงมายังโถงด้านล่างกับเหล่าอัศวินนั้น  เขาไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งถึงปัญหาที่เขาต้องรับมือ

‘สุสานระดับตำนานที่จะประทับลงไปในหน้าประวัติศาสตร์  สถานที่ที่ยิ่งใหญ่และเกรียงไกร อนุสรณ์ที่คู่ควรกับกษัตริย์ ’

มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างสุสานแบบที่ว่าและยังต้องตรงรสนิยมของกษัตริย์ด้วย  ถึงอย่างนั้น วีดไม่ได้เป็นที่รู้จักว่าเป็นคนที่ยอมแพ้ในสิ่งที่เขาไม่เคยแม้แต่จะพยายาม

‘เรามีความสามารถเล็กน้อยในการทำนู่นนี่อยู่บ้าง  แต่ถ้าได้ลองรวมความสามารถเล็กๆน้อยๆที่เรามีกับความพยายามบวกกับความมุ่งมั่นล่ะ? แน่นอนอยู่แล้ว  เราจะสามารถพบกับความสำเร็จ วีธีนี้ไม่เคยทำให้เราผิดหวังเลยซักครั้งจนกระทั่งวันนี้ไม่ใช่เหรอ? ’

ใช่แล้ว  คำตอบคือไม่เคยเลยสักครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นการงานใดก็ตาม  การทำงานหนักเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จ  มันมีคำกล่าวที่ว่า 99 % คือการทำงานหนัก  และอีก 1 % คือความคิดสร้างสรรค์  ไม่ว่าคุณจะเป็นอัจฉริยะขนาดไหน  ถ้าคุณไม่มีความพยายาม  คุณจะไม่มีวันบรรลุเป้าหมายได้

‘ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้!’

วีดได้แรงบันดาลใจ

สุสานจะต้องมีขนาดมหึมา  ไม่ว่าการออกแบบประติมากรรมจะมีข้อผิดพลาดอะไรก็จะกลบได้ด้วยขนาด เหมือนกับงานชิ้นที่ใหญ่ที่สุดของเขา  มังกรน้ำแข็ง  ยิ่งใหญ่ยิ่งดี

‘เราจะสร้างสุสานราชวงศ์ที่เกรียงไกรที่สุด! และมันจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน!’

วีดจะได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมากตลอดจนอาวุธหายากเมื่อทำเควสนี้ได้สำเร็จ อย่างไรก็ตามตอนนี้วีดยังไม่รู้คำตอบของคำถามที่ยากที่สุด  เขาจะสร้างสุสานนี้อย่างไร?
-- วีด  คุณเข้าเฝ้ากษัตริย์เสร็จเรียบร้อยแล้วรึยังครับ
เพลกระซิบหาเขาทันทีทันใด  เขารู้สึกเป็นห่วงหลังจากที่วีดถูกเหล่าอัศวินหลวงพาไป
วีดกระซิบกลับ

-- ครับ  ผมออกมาแล้ว
-- พวกเราห่วงคุณมาก  ทุกอย่างเรียบร้อยดีรึเปล่า?
-- ครับ  ผมได้เควสสำคัญมาจากพระราชา
-- อ้อ งั้นคุณก็จะไปอีกแล้วเหรอ…

เสียงของเพลดูเต็มไปด้วยความเศร้า  เซอร์กะ ไอรีน และโรมูนะก็รู้สึกเช่นเดียวกัน  มันผ่านไประยะนึงแล้วตั้งแต่พวกเขาพบกันครั้งสุดท้ายที่ดันเจี้ยนลาเวียส  และตอนนี้ ในไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็ต้องจากกันอีก

-- ไม่ครับ  ครั้งนี้ คุณเพลและคนอื่นสามารถเข้าร่วมได้ด้วยครับ

-- จริงน่ะ? คุณจะแชร์เควสแม้ว่านั่นจะเป็นเควสที่ได้รับมาจากกษัตริย์โดยตรงเหรอ?

-- ครับ

-- อย่างนั้นก็เถอะ วีดครับ  หน้าทางเข้าพระราชวังมีคนมาออกันอยู่เต็มเลย  พูดตรงๆ ผมไม่เคยเห็นคนเยอะขนาดนี้ในที่เดียวกันมาก่อน ถ้าคุณเข้าไปข้องเกี่ยวกับฝูงชนที่กำลันปั่นป่วนพวกนี้ อาจจะเกิดปัญหาได้นะ

-- คนเยอะมากเลยเหรอ?

-- มากจนบรรยายไม่ถูกเลย  ถ้าคุณไม่ออกมาเร็วๆนี้  พวกเขาต้องเริ่มโถมเข้าใส่พระราชวังแน่

เพลบรรยายสถานการณ์ได้อย่างแม่นยำ  คนจำนวนมหาศาลกำลังตะโกนอยู่ด้านนอก…
เควสของกษัตริย์!

การทำงานหนักผนวกกับรสนิยมทางศิลปะ! สุสานอันเกรียงไกร!

ในนาทีนั้น วีดรวบรวมแผนการต่างๆขึ้นมาในหัว และริมฝีปากเขาก็เหยียดออกเป็นรอยยิ้มอันชวนให้รู้สึกสังหรณ์ใจ

‘ได้ล่ะ! ฉันตัดสินใจแล้ว  เอาแบบนี้นี่ล่ะ!’

**********************************

เพล ไอรีน โรมูนะ และเซอร์กะ ให้กำลังใจวีดเงียบๆ
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเควสนี้จะส่งตรงจากกษัตริย์!”
“เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ  มันดูเป็นเควสที่น่าสนุกจัง!”
เควสจากกษัตริย์ของวีดเป็นงานยิ่งใหญ่มาก  เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงกระซิบกันอย่างระวังไม่ให้ใครได้ยิน
“นายแน่ใจนะว่าพวกเราจะสามารถเข้าร่วมได้”
“แน่นอน  คุณวีดบอกว่าเขาจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากพวกเรา  ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก”
“ฉันห่วงว่าคุณวีดจะออกมาอย่างปลอดภัยได้รึเปล่ามากกว่า” ไอรีนพูดอย่างกังวล

ฝูงชนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่ทางเข้าปราสาท  ในนาทีที่วีดปรากฏตัว เหล่าผู้เล่นจะต้องเริ่มยิงคำถามใส่เขาและมันจะไม่หยุดจนกว่าความสงสัยของพวกเขาจะได้รับการเติมเต็ม

สำหรับคนเช่นวีด ที่มีชีวิตอยู่เพื่อเงินและเลือกที่จะอยู่คนเดียว เขาต้องไม่ชอบที่จะถูกราวีโดยคลื่นผู้เล่นจำนวนมากแน่นอน

“ได้โปรดให้วีดออกมาอย่างปลอดภัยด้วยเถิด” ไอรีนภาวนาอย่างเงียบงัน

************************************

วีดออกมาจากราชวังทางประตูหน้า ซึ่งในขณะนี้  เต็มไปด้วยเหล่าผู้เล่นที่รวมตัวกันอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

ผู้เล่นทั้งหลายทิ้งกิจกรรมที่พวกเขากำลังทำอยู่หลังจากได้ยินข่าวลือว่ามีผู้เล่นได้เข้าเฝ้ากษัตริย์เป็นคนแรก ยังมีฝูงชนที่ไปรวมกันที่ประตูหลัง  ด้วยคาดว่าวีดอาจจะพยายามย่องออกไปทางนั้น  อย่างไรก็ตาม วีดก้าวออกมาทางประตูหน้าอย่างกล้าหาญ  และกลายเป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว

“คุณสามารถเข้าเฝ้ากษัตริย์ได้ยังไง?”
“บอกให้เรารู้หน่อยว่าทำยังไงถึงจะได้รับคำสั่งจากพระราชา?”
“เราก็อยากเข้าเฝ้ากษัตริย์เหมือนกัน  ช่วยบอกเราที!”

คนจำนวนหนึ่งเริ่มถามคำถามออกมาพร้อมๆกัน ผลลัพธ์คือการตะโกนกลบเสียงกันไปมา ขณะที่ฝูงชนตะเบ็งเสียงอยู่นั้น วีดก็ตรวจสอบไอเท็มของพวกเขา

‘จะซื้อชุดเดินทางนั่นได้ต้องใช้เงิน 3 เหรียญทอง’

วีดเริ่มตีราคาเครื่องสวมใส่ของพวกเขา

‘เกราะนี่ราคา 6 เหรียญทอง แต่ดูจากความเก่าแล้ว เขาน่าจะซื้อต่อมาจากใครซักคน  ถ้าเขาต่อรองเก่งเขาน่าจะสามารถได้มันมาในราคา 2 เหรียญทอง’

แม้ว่าจะมีผู้เล่นบางส่วนที่เป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์รวมอยู่  แต่ส่วนใหญ่ของฝูงชนนั้นยังคงเป็นผู้เล่นมือใหม่อยู่  วัดจากเลเวลที่ยังน้อย พวกเขาคงยังไม่ได้ลองเสี่ยงออกไปนอกเมือง  พื้นที่รอบเซราบอร์กเป็นพื้นที่เหมาะสมสำหรับเหล่าผู้เล่นเริ่มต้น  ดังนั้นเมื่อข่าวลือเริ่มแพร่กระจาย พวกเขาจึงเป็นคนกลุ่มแรกๆที่มาถึงสถานที่แห่งนี้

“อะแฮ่ม” วีดเคลียร์ลำคอ

สร้างสุสานน่ะไม่ยากหรอก แต่จะสร้างสุสานกษัตริย์ที่ทั้งทำให้พระราชาพอใจและยังสามารถสร้างความยำเกรงต่อผู้คนที่พบเห็นได้ด้วยนั้นเป็นคนละเรื่องกันเลย  ถ้าเขาพยายามจะก่อสร้างมันลำพัง เขาอาจต้องใช้เวลาเป็นปี  ดังนั้นการทำงานชิ้นนี้ให้เสร็จโดยเร็วจึงจำต้องใช้คนงานจำนวนมาก  คนงานที่จะทำตามคำสั่งวีดโดยไม่ตั้งคำถาม

‘คนเหล่านี้แหละจะมาเป็นแรงงานของฉัน!’

วีดใช้ทักษะ ราชสีห์คำราม ขั้นสูงเลเวล 3 ของเขาใส่ฝูงชน  ไม่อย่างนั้น พวกนั้นคงไม่ได้ยินเขา

“พวกคุณทุกคนโปรดฟัง!  ผมจะแจ้งแก่คุณว่า ผมได้รับเควสจากองค์กษัตริย์ธีโอดาเรนผู้ยิ่งใหญ่  ผู้ปกครองอาณาจักร โรเซนไฮม์”

ท่านได้ใช้ทักษะ ราชสีห์คำราม

เสียงของเขาก้องดังผ่านฝูงชน  มันฟังเหมือนวีดกำลังพูดอยู่ข้างๆพวกเขา ด้วยเสียงพูดที่ดังพอดีและแจ่มชัด  คนส่วนใหญ่ในพวกเขาไม่เคยได้ยินเสียงที่ทรงพลังและแจ่มชัดแบบนี้มาก่อน

ความสนใจของฝูงคนถูกจุดติดอีกครั้ง

“อะไรนะ? เควสเหรอ?”
“เป็นครั้งแรกในทวีปเวอร์เซลล์เลยใช่มั้ย”
“ครั้งแรก! นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พระราชาของอาณาจักรนี้ให้เควส!”

คนที่มารุมล้อมเริ่มตื่นเต้นยิ่งขึ้น
“บอกเราหน่อยว่าเควสคืออะไร!”
“ช่วยให้เราได้เข้าเฝ้ากษัตริย์ด้วย!”

เสียงของพวกเขาดังซ้อนกันและเริ่มเข้าใจไม่ได้อีกครั้ง  วีดสร้างความตื่นเต้นให้มากขึ้นไปอีกเมื่อเขากล่าว

“ผมได้รับงานให้สร้างสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์มากๆ ถวายแด่กษัตริย์  และก็โชคดีมากที่ เควสนี้สามารถแชร์ได้!”
“โอ้ววววววววววว!”
“ให้เราเข้าร่วมด้วยสิ!”

นี่เป็นปฏิกริยาปกติสำหรับฝูงชนในการตอบรับกับเควสที่ส่งตรงมาจากกษัตริย์!  พวกเขาล้วนอยากมีส่วนร่วมในเควสเช่นนี้แม้พวกเขาจะต้องคุกเข่าขอร้อง!

“แน่นอนผมจะแบ่งมันให้กับทุกคน  ไม่ใช่หน้าที่ของพวกเราหรือที่จะช่วยเหลือทุกคนในทวีปเวอร์เซลล์ ที่อาศัยและหายใจร่วมอากาศเดียวกัน?  อย่างไรก็ตาม  การมาถึงขั้นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  ดังนั้นผมอยากจะขอรับค่าธรรมเนียมในการเข้าร่วม 1 เหรียญทองต่อหนึ่งคน”

ความคาดหวังของทุกคนสูงขึ้น ทุกคนถูกคำพูดของวีดมอมเมาจนล้วนคิดไปว่าการแบ่งปันของเขาช่างเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม

“นั่นยุติธรรมนะ  ผมเห็นด้วยกับคุณเต็มร้อยเลย”
“ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้...”
“ผู้ชายแบบนี้แหละที่ฉันจะไว้วางใจ!”

________________________________________

ในสายตาของผู้คนจากตรงนี้และตลอดไป วีดคือผู้เล่นที่มีเกียรติและยุติธรรมที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์  มันเป็นเควสที่มีความยากถึงขั้นระดับ B ซึ่งแม้จะเป็นเควสที่ยากน้อยกว่านี้ อย่าง D หรือ E ยังจะถูกแชร์ด้วยเงินจำนวนมหาศาลหากมันเป็นเควสหายาก อย่างไรก็ตาม วีด มีความตั้งใจจะแชร์เควสของเขาด้วยเงินเพียง 1 เหรียญทอง

เมื่อผู้คนมองที่เขา  พวกเขาจะมองเห็นเพียงใบหน้าที่เปี่ยมกรุณาที่ทำให้พวกเขาเชื่อว่าวีดนั้นมีความจริงใจอย่างที่สุด  แต่ที่จริงแล้ว วีดกำลังยุ่งกับการคำนวณผลกำไรที่เขาจะสร้างได้

‘เขาคงกลัวว่าเราจะรู้สึกผิดหากเราได้เควสนี่มาฟรีๆ...’
‘นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเรียกเงินเพียงเล็กน้อย!’

ผู้คนเข้าใจเจตนารมณ์ของวีดผิดเพี้ยนไป  หลังจากพวกเขาได้ยินคำพูดของวีด  ความสงสัยใดๆของพวกเขาก็ถูกพัดหายไป พวกเขามีแต่จะนับถือวีดยิ่งขึ้น  อาหารที่มีรสชาติอร่อยนั้นมักจะส่งผลเสียกับร่างกายเรา!

ไม่ว่าใครก็ตาม  จะมีอย่างน้อยสักครั้งในชีวิต ที่จะตัดสินใจผิดพลาด  ถูกหักหลังจากคนที่ดูน่าไว้ใจและน่าเชื่อถือได้
แต่คำกล่าวนี้ก็ยังบรรยายถึงวีดได้ไม่ดีพอ

-- เธอคิดว่าคุณวีดพยายามจะทำอะไร?
-- อยู่ๆฉันก็รู้สึกไม่สบายใจสุดๆไปเลย
-- เขาตั้งใจจะทำอะไรกับคนทั้งหมดนี่…
-- เควสของกษัตริย์คงไม่เลวร้ายหรอก… ใช่มั้ย?

เพล ไอรีน และคนอื่นๆรู้จักนิสัยของวีดดี ดังนั้นพวกเขาจึงกระซิบหากัน ถกกันถึงสถานการณ์ขณะนี้

มีบางสิ่งแปลกๆ เกิดขึ้น!
พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ฝูงชนมากขึ้น และในเวลานั้นเองที่เขาเห็นผู้คนที่มารวมตัวกันตกหลุมที่วีดขุดไว้   เขาทำให้ผู้คนศรัทธาในตัวเขาด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยและคำพูดเปี่ยมเสน่ห์ แต่สำหรับคนที่คุ้นเคยกับวีดจะรู้ว่าเขามีวาระซ่อนเร้นอื่นอยู่

“เอาล่ะครับ  งั้นเดี๋ยวผมจะแชร์เควสกับพวกคุณ”

วีดเปล่งเสียงดังขึ้นจนถึงขั้นเห็นเส้นเลือดที่คอได้ชัด…

“ขั้นแรก  ผมจะเตือนคุณก่อน  มันจะเป็นเควสที่ยากมาก  คุณต้องสัญญากับผมว่าคุณจะทำตามคำสั่งของผม ผมจะแชร์เควสให้เฉพาะคนที่สัญญาเท่านั้น ”

ฝูงชนได้รับโอกาสที่จะไตร่ตรองการตัดสินใจของตนเอง แต่ในที่สุดพวกเขาล้วนตัดสินใจทำตามวีด  พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าเหตุผลใดถึงมีคนที่จะแบ่งเควสที่ได้รับมอบหมายจากพระราชา

พวกเขาไม่มีเวลาที่จะคิด!

เสียงอึกทึกดังขึ้นอีกครั้งและเหล่าผู้เล่นตั้งแถวหน้าวีดเพื่อรับเควส

“หลีกไป  ข้าคนแรก!”
“เอ็งพูดอะไร  ข้ามานี่ก่อนเอ็งอีก!”

ในเวลาไม่นาน ฝูงชนก็สามารถตั้งแถวยาวเพื่อรับเควส  แถวเริ่มตั้งแต่ประตูพระราชวังยาวไปถึงถนน  และยังคงยาวขึ้นเรื่อยๆ  แม้แต่คนที่มองไม่เห็นว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นได้ยังไงก็ยังมาเข้าแถว ด้วยหวังจะเข้าร่วมและได้รับของมีค่าสักอย่าง  

“คุณจะทำตามคำสั่งผมจนกว่าเควสจะสำเร็จหรือเปล่า?”
“แน่นอน  ขอบคุณที่ให้ผมเข้าร่วมด้วย”
ชายคนนั้นรับเควส วีดก็ได้รับ 1 เหรียญทอง  

*ดิ้ง*

ช่วยเหลือช่างประติมากรวีดในการสร้างสุสานอันโดดเด่น

พระราชาธีโอดาร์เรนแห่งโรเซนไฮม์เหลือเวลาอยู่ไม่มากแล้ว    เขาต้องการสุสานอันเกรียงไกรเพื่อเป็นการเตรียมตัวจากไป
ระดับความยาก : B
รางวัล : เมื่อสำเร็จ คุณจะได้รับ ค่ากิตติศัพท์( Reputation )  อย่างน้อย 50 จุดต่อเหล่าเชื้อพระวงศ์  ขึ้นอยู่กับปริมาณงานที่คุณทำ  อาจได้รับค่า ชื่อเสียง ( Fame ) หรือรางวัลอย่างอื่นด้วย

“ขอบคุณครับ”
“จริงเหรอเนี่ย  ผมซาบซึ้งมากเลยครับ”
หลังจากได้รับเควส เหล่าผู้เล่นล้วนขอบคุณเขาอย่างสุดซึ้ง

เพราะแต่เดิมเควสถูกมอบให้แก่วีดโดยตรง  เขาจึงมีสิทธิ์จะเลือกว่าจะให้ใครเข้าร่วมได้บ้าง  แม้รางวัลของคนอื่นจะต่างจากเจ้าของเควสแต่แรก แต่ผู้เล่นก็ยังมีความสุขที่ได้เข้าร่วมเควส ระดับ B ที่พระราชาเป็นผู้มอบให้

ในที่สุด ก็ถึงตาเพลและเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขา
“ว้าว เควสระดับ B...”
“แล้วคุณบอกว่าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา?”
เพลรู้สึกว่าหัวใจเหมือนจะระเบิดออกมาจากอก
ทำไมเขาถึงได้หลงเชื่อวีดนะ?!

ในวินาทีที่เขาเห็นวีดแสดงสีหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา เขาควรฉุกใจอะไรสักอย่างสิ เมื่อครั้งที่เขาได้ยินวีดประกาศว่าจะแบ่งเควส  เขาควรคิดได้และขอตัววิ่งหนีไป

เขาควรจะรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติ  นี่เควสระดับ B นะ

พอลและสาวๆ รู้ดีว่าวีดสามารถจบเควสที่คล้ายกันในเขตโมราต้าได้ยังไง  ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงอยู่ในภาวะตื่นตระหนกและหวาดหวั่นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

“ผมจะทำตามคำสั่งคุณทุกอย่าง”
“สั่งงานมาเลย  ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

ผู้เล่นเกือบทุกคนแสดงความต้องการจะเป็นส่วนหนึ่งของการก่อสร้างสุสาน  การได้รับเควสแบบนี้สร้างความตื่นเต้นให้กับทุกคนในฝูงชน  นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะคนส่วนใหญ่เป็นเพียงผู้เล่นใหม่ และไม่เคยได้เควสระดับ B มาก่อน เพราะปกติจะมีแค่ผู้เล่นเลเวลสูงเท่านั้น  และนี่พวกเขายังได้เข้าร่วมด้วยราคาเพียง 1 เหรียญทอง

ขณะที่เปิดรับคนทำงาน วีดก็เริ่มร่างแผนการในหัว

“ก่อนอื่นเลย  ผมต้องเลือกจุดที่เหมาะสมในการสร้างสุสาน  พื้นที่โล่งที่มีทิวทัศน์งดงามของภูเขาและแม่น้ำ  มีใครรู้จักที่แบบนั้นหรือเปล่าครับ?”

หลังจากวีดถามก็มีคนสองคนที่ยกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ผมรู้จักที่แบบนั้น!”

“ผมด้วย  มันอยู่ใกล้ป้อมเซราบอร์กตรงที่ราบทางตะวันออก  มันมีแม่น้ำอยู่ด้านเหนือ  และมีภูเขาอยู่ด้านใต้”

“แล้วภูเขาทางเหนือใกล้ป้อมล่ะ  มันมีแดดส่องถึงและมีทิวทัศน์ที่งดงามด้วย”

ปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการสร้างประติมากรรมที่ประสบความสำเร็จคือ การคำนึงถึงสภาวะแวดล้อมและใช้ประโยชน์จากสถานที่ที่จะติดตั้งประติมากรรมไว้

ฮวงจุ้ย!

เพื่อเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จ  เราต้องเลือกพื้นที่ที่สมบูรณ์แบบที่สุด  วีดตัดสินใจจะไปเยือนสถานที่ที่มีคนแนะนำไว้ด้วยตัวเองก่อนจะตัดสินใจว่าที่ไหนจะเหมาะสมที่สุด

เมื่อวีดออกเดิน  ผู้เล่นกว่าพันคนก็ตามเขาไป  ระหว่างทางนั้น  ผู้เล่นอื่นๆก็เริ่มมาเข้าร่วม  มันดูเหมือนการกลิ้งของก้อนหิมะ

ในที่สุด  วีดก็หยุดที่พื้นที่ด้านทิศตะวันออกของพระราชวังเซราบอร์ก พื้นที่นี้มีที่ว่างมากพอกับการก่อสร้าง  และมันยังมีก้อนศิลากระจายอยู่ทุกที่

‘ถ้ามันมีหินจำนวนมาก  พื้นดินก็ดูแข็งแรง…  วิวทิวทัศน์ก็ยอดเยี่ยม  ที่นี่แหละเยี่ยมที่สุด’

ปกติแล้วสุสานจะถูกสร้างในหุบเหวหรือภูเขา  แต่ในการสร้างสุสานในคอนเซปต์ของวีดนั้น  เขาต้องการพื้นที่กว้างและราบเรียบ

“ตอนนี้ผมตัดสินใจจะเลือกที่นี่แล้วล่ะครับ  เราต้องการวัตถุดิบในการสร้างสุสานจำนวนมาก  มีใครรู้จักเหมืองหินใกล้ๆนี้บ้างมั้ยครับ?  เราต้องการหินจำนวนมากที่สามารถรับน้ำหนักได้มั่นคง”

“ฉันรู้จักที่หนึ่ง”  ได้ยินคำตอบจากฝูงชนทันที

คนส่วนใหญ่มักมองข้ามพื้นที่อย่างเหมืองหิน  แต่อย่างไรก็ตาม  ในฝูงชนกลุ่มใหญ่ย่อมมีคนที่รู้จักสถานที่อยู่หลากหลายพื้นที่

วีดตัดสินใจไปเยือนเหมืองหิน  หินก้อนใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อกองซ้อนกันเป็นภูเขา  ด้วยการออกแรงเพียงเล็กน้อย  พวกเขาจะสามารถเตรียมหินที่พวกเขาต้องการในการสร้างสุสาน

วีดหันหน้าไปหาฝูงชน  กล่าวกับพวกเขาอีกครั้ง

“เอาล่ะ จากนี้เรามาเริ่มทำเควสระดับ B กันเถอะ!”
“โว้วววววววว”
“อย่างที่พวกคุณรู้  รางวัลจากเควสจะได้ตามผลงานที่ทำ  ดังนั้นพวกเราจะเริ่มทำงานให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้  และนั่นก็หมายถึงเวลานี้นี่เอง  คนที่ไม่สามารถหรือยังไม่อยากทำ  สามารถมาเริ่มงานในวันพรุ่งนี้ได้ครับ”
“เรามาเริ่มกันเลยเถอะ!”
“พวกเราเสียเวลาไม่ได้แล้ว!”
เพราะมีรางวัลและชื่อเสียงจำนวนมากขึ้นอยู่กับเควสนี้  ไม่แปลกเลยที่ผู้เล่นจะอยากเริ่มงานทันที

************************************

อาณาจักรและการผจญภัยกระจายอยู่ทั่วทวีปเวอร์เซลล์  แม้จะมีระยะห่างมากมาย แต่ข่าวลือนั้นเดินทางไวกว่าแสง

ในเว็บไซต์รอยัลโรด  มีคนมาเขียนกระทู้

หัวข้อ : เควสความยากระดับ B

มีสิ่งอัศจรรย์เกิดขึ้นที่อาณาจักรโรเซนไฮม์

เป็นครั้งแรกเท่าที่เคยมีมาเลย  มีผู้เล่นปรากฏตัวขึ้นและได้รับเควสจากพระบัญชาของกษัตริย์  และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือเขาประกาศว่าองค์กษัตริย์ได้มอบหมายเควสงานระดับ B และแบ่งเควสนั้นแก่ผู้เล่นคนอื่นๆ

การแชร์เควสระดับสูงนั้นไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

ปกติแล้วผู้เล่นเลเวลสูงจะต้องตั้งปาร์ตี้เพื่อโอกาสที่เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยในการจบเควสแบบนั้น  และอาณาจักรโรเซนไฮม์ยังเป็นที่ๆคนส่วนใหญ่ยังมีเลเวลต่ำ  การแชร์เควสสำคัญแบบนั้นบ้าบิ่นเกินไป

ผมอยู่ที่นั่นและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด  แต่ไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้เลย

ผมแปลกใจมากที่อาชีพของผู้เล่นคนนั้นคือประติมากร  เควสระดับ B นั้นคือการสร้างสุสานราชวงศ์  และทุกคนที่เข้าร่วมเควสยังดูมีโอกาสได้รับรางวัลใหญ่

กระทู้ที่น่าตื่นเต้นของเควสระดับ B เป็นที่สนใจของผู้คนจำนวนมากทันที  บทความนี้สร้างปรากฏการณ์ลูกโซ่  ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่กระทู้ส่วนใหญ่ในเว็บไซต์รอยัลโรดนั้นเขียนโดยผู้เล่นที่มาจากภาคกลางของทวีป

ผู้เล่นหลายคนรวบรวมข้อมูลจากเรื่องเล่าของผู้มีประสบการณ์ที่เล่นอยู่ในส่วนภาคกลางของทวีป  ดังนั้นผู้เล่นที่เริ่มเกมบริเวณชายแดนจึงมักไม่ค่อยได้รับความสนใจ  ภาคกลางของทวีปมักโดนยกให้เป็นแบบอย่าง  เช่นมีอาวุธที่ดีที่สุด  เกราะดีที่สุด  และข้อมูลต่างๆก็มาจากที่นี่  ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่ผู้เล่นของภาคกลางรู้สึกอิจฉาคนที่เริ่มเล่นที่อาณาจักรโรเซนไฮม์  ซึ่งครั้งนึงเคยเป็นที่รู้จักว่าเป็น ‘ชายแดนที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา’

- นายคิดว่าเควสระดับ B เป็นเควสที่ยากจริงมั้ย?
- ถ้าจริงนี่ แม่งเป็นตำนานเลยนะ
- และเขาบอกว่าทุกคนสามารถเข้าร่วมได้..  ผู้เล่นจากอาณาจักรโรเซนไฮม์โชคดีจริงๆ
- ฉันมาจาก อาณาจักร ธอร์  แต่ฉันกำลังเดินทางไปโรเซนไฮม์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
- ประติมากร…  ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีอาชีพแบบนี้อยู่ด้วย  น่าตกใจมากที่เขาได้เฝ้ากษัตริย์และยังรับเควสระดับสูงขนาดนี้

ภาพลวงตาของอาชีพประติมากรถูกประทับลงในความคิดของผู้คน  เควสระดับสูงที่ได้รับโดยตรงจากพระราชาถูกมอบให้กับอาชีพนี้  ทันทีทันใด จำนวนมือใหม่ที่ถือมีดแกะสลักก็เพิ่มขึ้น  และร้านของช่างประติมากรรมก็เต็มไปด้วยลูกค้า

*************************************

ผู้เล่นจำนวนมากกลุ้มรุมภูเขารอบเหมืองแร่หินเหมือนฝูงมด

“โอ สายลม จงมารวมกันเป็นคมมีดแล้วไล่ตามศัตรูข้า! ใบมีดวายุ!  ”
เมจ(Mages) รวบรวมมานาทั้งหมดแล้วร่ายคาถา  เป้าหมายคือก้อนหิน!
“ขวานข้าไร้ผู้ต่อต้าน! สลายได้ทุกสิ่ง! ดับเบิ้ลสไตรค์! ”
คนเถื่อนผู้ใช้ขวานใช้กำลังทั้งหมดของเขาฟันไปที่ก้อนหิน
ผู้เล่นใช้สกิลหลากหลาย  ทั้งคาถาและเทคนิคเพื่อแบ่งก้อนหินและแต่งให้เป็นรูปสี่เหลี่ยม  จากนั้นเมจจะใช้คาถาเพื่อลดน้ำหนักของก้อนหินขณะที่ผู้เล่นที่เหลือแบกพวกมันไปที่ไซต์งานก่อสร้าง

“ทุกคน! นับ 1 2 3 แล้วยกก้อนหินขึ้น! เอ้า-ฮึบ!  ”

ผู้เล่นหลายสิบคน ลากก้อนหินไปถึงตีนเขา  ไม่มีใครพยายามเร่งความเร็ว  การแบกหินก้อนใหญ่ลงเนินเขาชันเป็นเรื่องอันตราย  ก้อนหินจะถูกบรรจุลงรถบรรทุกและรถเข็นเพื่อลากไปตามทาง

“เร็วขึ้นอีก!”
“เราแบกไปกันเองเลยเถอะ!”
ด้วยความพยายามอย่างหนัก  ก้อนหินเริ่มลำเลียงไปยังพื้นที่ด้านตะวันออกของพระราชวังเซราบอร์ก ผู้เล่นแบกหินไปถึงด้วยเหงื่อและน้ำตา!
“ฉันเหนื่อยเหลือเกิน  จะตายอยู่แล้ว”
“มันหนักจนฉันจะเป็นบ้าแล้ว”
“ฉันเหนื่อยยยย”
ผู้เล่นทุกคนที่แบกหินเหล่านั้นรู้สึกอยากจะล้มเลิกเป็นร้อยๆครั้ง  แต่เมื่อพวกเขาส่งหินที่แบกมาเสร็จ พวกเขาก็กลับไปรับหินก้อนต่อไปทุกครั้ง

มันเสพติดเป็นบ้าเลย!

เกียรติของการได้ทำเควสระดับ B บดบังความมีเหตุผลของพวกเขา  ยิ่งไปกว่านั้น  วีดคิดอุบายในการล้างสมองเหล่าคนงาน  เมื่อผู้เล่นส่งหินเสร็จ  วีดจะบอกพวกเขาว่าพวกเขาได้ทำมันสำเร็จไปแล้วกี่ครั้ง

“นั่นเป็นหินก้อนที่ 12 ของคุณ  ตอนนี้สถิติอยู่ที่ 14 ก้อนนะครับ”

สร้างการแข่งขันกันอย่างลับๆ!

นอกจากนี้แล้ว  ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพระราชวังเซราบอร์กเข้าร่วมเควส  พวกเขาถูกล่อลวงด้วยเควสจากพระราชา  ไม่ว่าจะเลเวลหรืออาชีพไหนก็ไม่ต่างกัน  ไม่ว่าพวกเขาจะเหนื่อยจากงานหนักมากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่ยอมแพ้  แม้พวกเขาจะสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่แบกหินก้อนต่อไป  แต่เมื่อพวกเขามาถึงเหมือง  ก็เปลี่ยนใจในท้ายที่สุด
“ฉันจะแบกอีกแค่ก้อนเดียว”
“ฉันจะต้องทำมันให้สำเร็จ!”

นั่นคือความเย้ายวนของเควสระดับ B

***********************************

เพลรู้สึกสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

เขามองลงไปแล้วเห็นผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังแบกก้อนหิน  ผู้คนทุกเพศทุกวัยกำลังแบกหินไว้  เป็นแถวที่ไม่มีที่สิ้นสุด
‘คนเราต้องทำงานหนักแม้กระทั่งในเกม...’
ด้วยภาพที่น่าเกรงขามเช่นนี้  เพลอดรู้สึกนับถือไม่ได้  วีดแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยการทำงานหนัก และความศรัทธาอย่างแรงกล้าของเขาแพร่ไปสู่ผู้เล่นคนอื่น
“เฮ้! เพล  เดินเร็วๆสิ!”
เพลหันกลับแล้วเขม้นมองไปด้านหลัง  ไอรีน โรมูเนะ และเซอร์กะที่ตามหลังเขามาเกือบจะเดินตามทันแล้ว
“เพล  นายกำลังทำให้ทุกคนช้าลงนะ!”
“.....”
เพลพูดไม่ออกเลย  เขาจะว่าอะไรได้? พวกเขาตกอยู่ในกำมือวีดหมดแล้ว!  แม้กระทั่งเพลก็กำลังแบกหิน  เขาไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนของค่าชื่อเสียงและรางวัลที่ว่าจะได้หลังจากจบเควสระดับ B

*************************************

KMC Media จะเช็คบล็อก เว็บบอร์ด และเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับเกมรอยัลโรดเป็นระยะ  เพื่อเขียนข่าวที่มีคุณภาพ พวกเขาต้องรู้ครอบคลุมข้อมูลจำนวนมากและตอบสนองอย่างฉับไวต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง  ข้อมูลส่วนใหญ่ในอินเตอร์เน็ตล้วนเป็นข้อมูลขยะ  แต่อย่างไรก็ยังมีความหวังว่าในกองขยะจะมีสิ่งที่น่าสนใจปรากฏขึ้นมา

ขั้นแรกผู้เชี่ยวชาญจะแยกแยะข้อมูลที่น่าสนใจ จากนัั้นทีมพิเศษจะตรวจสอบความน่าเชื่อถือ  พวกเขาได้ข้อมูล เควสระดับ B ในอาณาจักร โรเซนไฮม์ จากเครือข่ายข้อมูลของพวกเขา
ผู้กำกับการผลิต  ผู้เชี่ยวชาญ และคนเขียนสคริป เข้าประชุมกันทันที
“ข้อมูลนี้เชื่อถือได้มากแค่ไหน?”
“ครับผู้กำกับ  แหล่งที่มายังไม่แน่ชัด  แต่ข้อมูลเป็นของจริงครับ  ผู้เล่นทุกคนในอาณาจักรโรเซนไฮม์รู้จักเควสนี้  สายลับที่เราวางไว้ในกลุ่มผู้เล่นส่งคำยืนยันมาแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรส่งผู้สื่อข่าวพิเศษไปทันทีเลยมั้ย?”

“ผมคิดว่า ชิน เฮ-มิน (Shin Hye-Min) อยู่ในอาณาจักรโรเซนไฮม์ตอนนี้ครับ  เมื่อซักครู่เธอบอกว่าพึ่งไปถึงและกำลังทำเควสอยู่”

ชิน เฮมินคือผู้สื่อข่าวหนึ่งในพิธีกรรายการแผนกรอยัลโรดของKMC Media ที่ดีที่สุดคนหนึ่ง
“เฮ้อ โล่งอกไปทีที่มีชิน เฮมิน ดูแลเรื่องนี้อยู่”
“เดี๋ยวครับ  เมื่อเช้าเธอติดต่อเรามาและบอกว่ามีเรื่องเร่งด่วน และขอให้เราอย่าเพิ่งติดต่อเธอซักพัก...”
“เฮมินบอกอย่างนั้นเหรอ?  นั่นไม่ปกติเลย”  ผู้กำกับการผลิตเอ่ยอย่างงุนงง
ชิน เฮมิน ไม่เคยมาถ่ายงานสาย และเป็นผู้สื่อข่าวที่มีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก
“มีเหตุการณ์สำคัญมากเกิดขึ้นในอาณาจักรโรเซนไฮม์  จะยังมีอะไรสำคัญถึงขนาดทำให้เธอเมินสิ่งนี้ได้อีกเหรอ...”
“อ่า ก็ไม่แน่….”

*********************************

“ อึ้ก หนักจัง”
เมลอนแบกก้อนหินพร้อมทั้งส่งเสียงโอดครวญ  หินก้อนยักษ์อยู่บนหลังมีเพียงแขนสองข้างของเธอประคองไว้
‘ฉันต้องทำเพื่อค่าชื่อเสียง’
เธอเคยประสบความยากลำยากมามากเพราะค่าชื่อเสียงที่ต่ำอยู่ของเธอ  ในตอนแรกเมื่อเธอยังไม่คุ้นเคยกับเกมนัก เธอตายบ่อยครั้งตอนออกล่ามอนสเตอร์  เพราะการล่ามอนสเตอร์กับปาร์ตี้จะแชร์ค่าประสบการณ์กันทั้งกลุ่ม  ทำให้เลเวลขึ้นยาก  แม้กระนั้น เธอก็พยายามอย่างหนักเพื่อให้เลเวลของเธอเพิ่มขึ้น

เธอคิดว่าเธอมีความสามารถในการเล่นเกมเพราะเลเวลของเธอขึ้นได้ไวกว่าคนอื่น  อย่างไรก็ตามต่อมาเมื่อเธอเริ่มทำงานในฐานะพิธีกรช่วงเย็นของรายการรอยัลโรด  เธอต้องสละเวลาในการเล่นเกมมาใช้ในการทำงานของเธอ  การประชุมกับผู้ร่วมงานและการพบเพื่อนใหม่ๆก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน

‘ฉันจะมีการผจญภัยที่แสนวิเศษ’

เมลอนใฝ่ฝันถึงอนาคตที่เต็มไปด้วยการผจญภัย  เรนเจอร์ (Rangers) ผู้พิทักษ์ฝ่ายธรรมะที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อถึงเวลาวิกฤติ! จนถึงตอนนี้เธอสามารถทำได้เพียงพูดคุยกับเหล่านักผจญภัยคนอื่นในระหว่างการออกอากาศ  เธอรู้สึกอิจฉาพวกเขา  และตัดสินใจแล้วว่าเธอจะมีการผจญภัยของตัวเธอเองมาเล่าขานบ้างเหมือนกัน

“แต่หินก้อนนี้มันหนักเกินไป”  เมลอนพูดอย่างสิ้นหวัง

ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาที่พร้อมจะหยดลงอยู่รอมร่อ

เมลอนมีค่าความแข็งแกร่งไม่มากนัก  เธอเทค่าสเตตัสส่วนใหญ่ไปที่ค่าความคล่องแคล่วที่มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อออกล่ามอนสเตอร์ในแถบภูเขาที่เหล่าเรนเจอร์ (Rangers) มักออกล่า  ขอบคุณค่าความแข็งแกร่งที่ต่ำเป็นพิเศษ  หินก้อนนี้ดูจะหนักขึ้นมาก

“อุว้ากกก!”
มันหนักจนเธอแทบทรุด  พลังใจเท่านั้นที่ทำให้เธอยังไม่ล้มลง  แต่ร่างกายของเธอถึงขีดจำกัดแล้วและเธอเสี่ยงจะถูกหินทับแบนในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง
“เธอไหวรึเปล่า?”
มือหนึ่งช่วยยกหินของเมลอนให้อยู่ที่เดิม  เธอผงกหัวขึ้นมาและมองเห็นนักธนูคนหนึ่งยื่นมือเข้ามาช่วยเธอ  สีหน้าของเขานั้นไม่ต่างจากเธอเลย  

เรนเจอร์และนักธนูใช้ธนูเป็นอาวุธหลัก  ดังนั้นค่าความคล่องแคล่่วคือสถานะสำคัญของพวกเขา
เหงื่อของเขาไหลลงมาเป็นทางจากหน้าผากจากการพยายามออกแรง  แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้หยุดช่วยเมลอน

“ไม่เป็นไรค่ะ…  คุณคงลำบากเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรครับ  ใกล้ถึงจุดหมายแล้ว  ให้ผมช่วยคุณเถอะ”
“แต่คุณดูไม่ดีเลย...”
“ผมจัดการเอง” นักธนูกล่าวขณะที่เหงื่อของเขาก็ออกชุ่ม
ปกติแล้วความช่วยเหลือเพียงเท่านี้คงไม่ได้ทำให้เธอประทับใจ  แต่ในสถานการณ์เช่นนี้  เมื่อนักธนูหนุ่มเองก็แทบจะช่วยตัวเองไม่ได้ การกระทำง่ายๆเช่นนี้กลับจับใจเธอ
“อืมมม…  คุณชื่ออะไรคะ?  ฉันชื่อเมลอน  อย่าเข้าใจฉันผิดนะ  ฉันแค่คิดว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้และกระซิบติดต่อกับบ้างหลังจากนี้….”
“เพล ผมชื่อเพล”
เมลอนและเพลยิ้มให้แก่กันขณะที่เหงื่อไหลเป็นทางลงจากใบหน้าของพวกเขา



เล่มที่ 5 ตอนที่ 1 : จบ

************************************



<a href='https://ads.dek-d.com/adserver/adclick.php?n=a6753880' target='_blank'><img src='https://ads.dek-d.com/adserver/adview.php?what=zone:696&amp;n=a6753880' border='0' alt=''></a>

2 ความคิดเห็น: